Γιατί υπήρξε συνθηκολόγηση παρά την επιτυχή άμυνα στα Οχυρά και τη σύλληψη πολλών Γερμανών.

Η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα έγινε στις 6 Απριλίου του 1941. Η Ιταλία μόλις είχε ηττηθεί στο έπος της Αλβανίας και ο Χίτλερ έπρεπε να αποκαταστήσει το ρήγμα του Άξονα και να διασφαλίσει το βαλκανικό μέτωπο ενόψει της επικείμενης επίθεσής του στη Ρωσία (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα). Η αποβίβαση βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα επιτάχυνε την απόφασή του.

Η αήττητη ως τότε γερμανική πολεμική μηχανή πίστευε ότι θα κάνει στρατιωτικό περίπατο στην Ελλάδα. Έπεσε όμως πάνω στην ηρωική και σωστά οργανωμένη άμυνα των οχυρών. Η αμυντική γραμμή Μεταξά εκτεινόταν από τις Σέρρες έως την Κομοτηνή.

 

Την επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ανέλαβε η 12η γερμανική Στρατιά υπό τον στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ, με 680.000 άνδρες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα. Η Ελλάδα αμύνθηκε στα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο. Διέθετε 65.110 άνδρες, εκ των οποίων μόνο οι μισοί ήταν σε μάχιμες μονάδες. Ο οπλισμός τους ήταν ανεπαρκής καθώς οι κύριες δυνάμεις πολεμούσαν τους Ιταλούς στην Αλβανία

 

Στην αμυντική γραμμή δέσποζε το Οχυρό Ρούπελ, που προστάτευε ένα στρατηγικό πέρασμα στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο. Εκεί στρατιώτες και αξιωματικοί ξεπέρασαν τον εαυτό τους αμυνόμενοι με ελάχιστο προσωπικό και μετρημένα πυρομαχικά, που τελείωναν γρήγορα. Εκτός από τη μαχητικότητα των Ελλήνων, αυτό που μέτρησε ήταν και η άριστη κατασκευή των οχυρών, που άντεξαν τις αεροπορικές επιθέσεις και τις βολές του πυροβολικού.

Ήταν το μεγαλύτερο κατασκευαστικό έργο της εποχής με τεράστιο κόστος, το οποίο έγινε με άκρα μυστικότητα για να αναχαιτίσει ενδεχόμενη επίθεση από τη Βουλγαρία, που στρατιωτικά ήταν σαφώς κατώτερη δύναμη από την Γερμανία. Και όμως τα οχυρά δεν έπεσαν, οι άνδρες πολέμησαν μέχρι τέλους και παραδόθηκαν μετά τη συνθηκολόγηση του στρατού στη Θεσσαλονίκη.

 

Πως ξεκίνησε η εισβολή

Στις 4 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ έδωσε εντολή στο γερμανικό επιτελείο να καταστρωθούν τα πρώτα σχέδια για μία επίθεση εναντίον της Ελλάδος με την κωδική ονομασία «ΜΑΡΙΤΑ». Λίγο πριν ξεκινήσει την επίθεση εναντίον της Ελλάδας, ο Χίτλερ προσέγγισε τις ηγεσίες των βαλκανικών χωρών, ώστε να συμφωνήσουν η Βέρμαχτ να περάσει ανενόχλητη προς την Ελλάδα. Στη Γιουγκοσλαβία, ο Χίτλερ προσέφερε τη Θεσσαλονίκη. Ο Σέρβος πρίγκιπας Πέτρος, παρά τους φόβους του, δέχθηκε, αλλά ο στρατηγός Σίμοβιτς ανέτρεψε την κυβέρνηση που είχε υπογράψει τη συμφωνία.

Ο Χίτλερ, που ήταν προληπτικός, επέλεξε την 6η Απριλίου για την επίθεση επειδή ήταν Κυριακή και τέτοια μέρα έκανε εισβολή εναντίον της Πολωνίας, της Νορβηγίας, της Γαλλίας και αργότερα κατά της Ρωσίας. Η Γερμανική 12η Στρατιά, υπό τη διοίκηση του Στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ (Wilhelm List), ανέλαβε την εκτέλεση της Επιχείρησης Μαρίτα.

 

Το Ρούπελ άντεξε τους συνεχείς βομβαρδισμούς και ένα γερμανικό τάγμα που κατόρθωσε να βρεθεί στα νώτα στα οχυρά Περιθώρι και Παρταλούσκα καταδιώχτηκε και συνελήφθησαν 102 αιχμάλωτοι. Άλλο ένα Γερμανικό τμήμα που βρέθηκε πίσω από το Συγκρότημα Καραντάγ δέχτηκε την άμεση ελληνική αντεπίθεση που είχε σαν αποτέλεσμα την σύλληψη 250 Γερμανών αιχμάλωτων

 

Τα οχυρά κάμφθηκαν μόνο όταν κατέρρευσε η άμυνα στο Γιουγκοσλαβικό μέτωπο και οι τεθωρακισμένες γερμανικές μεραρχίες έφτασαν γρήγορα μέχρι τα Σκόπια και μέσω της κοιλάδας του Αξιού εισέβαλαν στην Ελλάδα παρακάμπτοντας τη γραμμή Μεταξά. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στη Θεσσαλονίκη και κατέλαβαν την πόλη ακολούθησε η συνθηκολόγηση στις 9 Απριλίου.

Τότε δόθηκε η εντολή παράδοσης των οχυρών παρά τις στρατιωτικές επιτυχίες του ελληνικού στρατού στην περιοχή του Νευροκοπίου, όπου είχε συλλάβει μεγάλο αριθμό Γερμανών αιχμαλώτων και τον συνταγματάρχη Μίλερ.

Δείτε στη Μηχανή του Χρόνου τη συνέχεια