26η Οκτωβρίου 1944 – Η απελευθέρωση της Κατερίνης από τους Ναζί κατακτητές – Γιατί δεν γιορτάζεται πουθενά η απελευθέρωση της χώρας από τα Ναζιστικά στρατεύματα;
Ο Ελληνικός λαός αποτελεί από τα λίγα παραδείγματα παγκοσμίως που έκανε οργανωμένη μαζική αντίσταση στους ναζί και φασίστες κατακτητές.
Κάτω από εξαιρετικές δύσκολες συνθήκες, με την πείνα να θερίζει κυρίως σε Αθήνα και σε αλλά μεγάλα αστικά κέντρα, τα αστικά κόμματα και ο Βασιλιάς να έχουν δραπετεύσει από την χώρα σε Αίγυπτο και στο Λονδίνο, με τον λαό να μένει μόνος και στην τύχη του, οργανώθηκε η πάλη απέναντι στους κατακτητές της χώρας.
Σε αυτή ακριβώς την χρονική στιγμή εκτιμώντας την κρισιμότητα της κατάστασης το λαβωμένο τότε ΚΚΕ από τις εξορίες και τις φυλακίσεις της δικτατορίας του Μεταξά πήρε την απόφαση να οργανωθεί μαζική λαϊκή πάλη συγκροτώντας το ΕΑΜ.
Το ΕΑΜ συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ συμμετέχοντας σε αυτό το Αγροτικό κόμμα, το Σοσιαλιστικό κόμμα Ελλάδας και η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας που υπέγραψαν την ιδρυτική του διακήρυξη τον Σεπτέμβριο του 1941.
Ο νους και η ψυχή του ΕΑΜ ήταν οι κομμουνιστές που ξεχύθηκαν αμέσως στον αγώνα, με στόχο την μαζικοποίηση της οργάνωσης που έγραψε στιγμές απαράμιλλου ηρωισμού, αναδεικνύοντας τον αντιστασιακό άνθρωπο, τον οργανωμένο λαό που δεν σκύβει το κεφάλι στην καταπίεση και την τυραννία, αντιστέκεται, δεν φοβάται και μάχεται για το δίκιο και την λευτεριά του.
Στο ΕΑΜ οργανώθηκε 1.500.000 λαού στελεχώνοντας οργανώσεις του όπως την Εθνική Αλληλεγγύη, την οργάνωση νέων την θρυλική ΕΠΟΝ και τον ένοπλο τμήμα του τον ένδοξο ΕΛΑΣ με αρχικαπετάνιο το στέλεχος του ΚΚΕ Θανάση Κλάρα γνωστό σαν (Άρη Βελουχιώτη).
Ο λαός από την καταχνιά, την περιφρόνηση και το μαύρο σκοτάδι βγαίνει στην επιφάνεια με την πρωτοβουλία, την αντιστασιακή δράση και την αυτενέργεια.
Ανεβαίνει το ηθικό και η περηφάνια του, αγωνίζεται ενάντια στον κατακτητή για την ελευθερία και την κοινωνική προοπτική.
Κόντρα στις φωνές του συμβιβασμού και της υποταγής της εποχής το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές αναπτύσσει πλούσια αντιστασιακή δράση με καίρια και στρατηγικά χτυπήματα στον κατακτητή.
Σε αυτές τις συνθήκες γεννιέται ο άνθρωπος της λαϊκής αναδημιουργίας που δείχνει ότι κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να χαράξει τον δικό του δρόμο, τον δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση.
Είχε δείξει δείγματα αυτός ο άνθρωπος όταν πήγε με το χαμόγελο στα χείλη στο μέτωπο της Αλβανίας, για να πολεμήσει τους φασίστες Ιταλούς εισβολείς, όταν το ισχνό και Αγγλοφερμένο «όχι» του δικτάτορα Μεταξά, ετοίμαζε το στράτευμα για να ρίξει μερικές ντουφεκιές έτσι για την τιμή των όπλων.
Ο ενθουσιασμός και το μεγαλείο του Ελληνικού λαού μπόρεσε να αναδεχθεί στα βουνά της Αλβανίας και νίκησαν έναν από τους πιο δυνατούς στρατούς της εποχής.
Αυτός ο λαός οργανώθηκε κατά χιλιάδες στις Εαμικές οργανώσεις όταν άλλοι καλούσαν σε συμμόρφωση και υποταγή ή άλλοι συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους κατακτητές της χώρας.
Από αυτό αποδεικνύεται ότι το «όλοι μαζί» που διακηρύσσουν κάποιοι ή την επίπλαστη «εθνική ενότητα» δεν ισχύει, αθωώνοντας με αυτό τον τρόπο τον δοσιλογισμό, την αδράνεια και την «λούφα» ή τα αντιλαϊκά-αντιδραστικά σχέδια που απεργάζονταν οι αστοί στην Αίγυπτο με την καθοδήγηση στων Άγγλων που αποτέλεσε και το υπόβαθρο του εμφυλίου πολέμου.
«Εθνική ενότητα» δεν μπορεί να υπάρξει σε μια ταξική κοινωνία με αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα που ανταγωνίζονται σφοδρά μεταξύ τους και πάνω σε αυτή την βάση συγκροτείται όλο το εποικοδόμημα.
Μπορεί να υπάρξει όμως η ενότητα των εργαζομένων σε κοινωνική συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η κοινωνική αυτή πλειοψηφία που εργάζεται σκληρά και δεν έχει παρασιτικό χαρακτήρα στην οικονομική ζωή ή δεν ζει σαν κηφήνας όπως οι εκμεταλλευτές – σφετεριστές του παραγόμενου πλούτου.
Τον οργωμένο λαό που γίνεται γίγαντας και δεν ζει σαν ραγιάς και υποταγμένος θέλουν να αποσβήσουν από την σύγχρονη μνήμη και να πετάξουν στην ιστορική λήθη, παραχαράσσοντας σε πολλές περιπτώσεις την ίδια την ιστορία, για να μην αναδείχνει η λαϊκή δύναμη, θέληση και επιβολή με πυξίδα το δίκιο, την λευτεριά και κοινωνική προοπτική.
Αυτή την δυναμική που επέδειξε ο Ελληνικός λαός μέσα από τις αντιστασιακές του οργανώσεις μαζί με τους κομμουνιστές θέλουν να ξεχάσουμε, για αυτό σε καμιά περιοχή, πόλη της χώρας δεν γιορτάζεται η απελευθέρωση των πόλεων από την ναζιστική – φασιστική κατοχή.
Γιατί οι δυνάμεις που μπήκαν στις πόλεις ήταν εκείνες που πολέμησα τους κατακτητές και τους δοσίλογος Έλληνες συνεργάτες τους, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, Εφεδροεπονίτες, όταν την ίδια ακριβώς ώρα τα αστικά κόμματα μαζί με τους Άγγλους και την πλουτοκρατία, ύφαιναν αντιδραστικά σχέδια που οδήγησαν σε λουτρό αίματος όπως στα «Δεκεμβριανά» και τον εμφύλιο πόλεμο, που και εκεί ο ανυπότακτος λαός έγραψε νέες χρυσές σελίδες απαράμιλλου θάρρους και ηρωισμού.
Συνεχίζουμε μέχρι την τελική νίκη.
Σαββίδης Παναγιώτης