Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21 Ιουλίου 2018 στον Καπνικό Σταθμό η πρώτη δημόσια συζήτηση για τον Πιερικό των ονείρων μας, η οποία διοργανώθηκε με την πρωτοβουλία του Συλλόγου Φίλων Ιστορίας Πιερικού (ΣΦΙΠ) και την αρωγή της πάντοτε φιλόξενης Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας.

Μέσα σ’ ένα ήρεμο και πολιτισμένο περιβάλλον και σε ιδιαίτερα ευχάριστο κλίμα, αναδείχθηκαν ιδέες και απόψεις, οι οποίες εδώ και πολλά χρόνια είχαν αφεθεί στο περιθώριο της φαιδρής καθημερινότητας.

Μέλη του ΣΦΙΠ, ποδοσφαιριστές και παράγοντες του Πιερικού των πρώτων δεκαετιών, καθώς και διακεκριμένα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας ανέπτυξαν με σαφήνεια τις θέσεις τους για το φαινόμενο «Πιερικός».

Τα συμπεράσματα της πρώτης δημόσιας συζήτησης ποικίλουν, ωστόσο δύο από αυτά τυγχάνουν κοινής αποδοχής: 1) Ο δημόσιος διάλογος που μόλις άρχισε, εκτός από αναγκαίος και απαιτούμενος πρέπει να είναι και συνεχής, λαμβάνοντας περίοπτη θέση στο προσκήνιο της τρέχουσας επικαιρότητας και 2) ο ΣΦΚ Πιερικός να αποκτήσει πλατιά βάση με την αθρόα και ενεργή συμμετοχή των παλαιών αλλά και νέων μελών.

Ό,τι πρόκειται να συμβεί στην πράξη, ο κριτής χρόνος θα το αναδείξει.

Ο κοινός μας αγώνας που θέλει τον Πιερικό να ξαναποκτήσει την δόξα του παρελθόντος και να ξαναγίνει το καμάρι της τόπου μας, συνεχίζεται…

Εκ του ΣΦΙΠ

Το μεσημέρι του Σαββάτου ο ΣΦΙΠ έλαβε την ακόλουθη συγκινητική επιστολή:

«Μεγάλη χαρά μου έδωσε αυτό το μέηλ.  Χαρά και συγκίνηση αλλά και μια δόση στεναχώριας. Γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατο να είμαι αύριο εκεί μαζί σας.

Πριν λίγο καιρό στην Αθήνα συζητούσα με κάποιους που έχουν φτιάξει μια συλλογικότητα και προσπαθούσαν να κανονίσουν την πορεία της. Αναρωτιόντουσαν  «Τι να κάνουμε;»,«Πως να προχωρήσουμε;», τέτοια. Τόλμησα και είπα :«Γιατί δεν το κάνετε όπως στην Κατερίνη» γυρνάει ένας και μου λέει: «Τι λες ρε Σταύρο, αυτοί είναι χρόνια μπροστά»

Αυτοί λοιπόν που είναι «χρόνια μπροστά» δεν είναι σίγουρο ότι ξέρουν ότι είναι χρόνια μπροστά. Ποτέ ο ίδιος που κάνει κάτι μεγάλο δεν μπορεί να το αξιολογήσει σαν τέτοιο. Σαν καλό ναι, αλλά όχι σαν μεγάλο. Και γιατί είναι μεγάλο; Γιατί είναι μεγάλο να δίνεις στους άλλους το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.

Αυτοί λοιπόν που είναι «χρόνια μπροστά» ήξεραν ότι στην πόλη τους παλιά υπήρχε μια καλή ομάδα που έπαιζε μπάλα, αλλά πιθανόν πολλοί από αυτούς δεν ήξεραν ότι για να παίξεις μπάλα δεν αρκούν οι φανέλες και τα παντελονάκια, αλλά χρειάζεται ένας κόσμος που να σε αγαπάει και να σε πιστεύει  γιατί κάτι του δίνεις που δεν του δίνουν οι άλλοι και στην περίπτωση μας αυτό  το κάτι λέγεται αξιοπρέπεια. Αυτό έδινε ο παλιός Πιερικός και  γι’ αυτό αγαπήθηκε. Και γι’ αυτό στην εποχή του ήταν κι αυτός «χρόνια μπροστά». Κι όταν χάθηκε η αξιοπρέπεια χάθηκε και η ομάδα.

Υπάρχουν εκεί και κάτι άλλοι που θυμούνται τον παλιό Πιερικό, τον αγαπάνε, συζητάνε την ιστορία του και στεναχωριούνται για την κατάντια του. Θέλουν να αναβιώσει αυτό το ωραίο το παλιό, μυρίζονται ότι είναι κάτι περισσότερο από μπάλα ίσως δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι, πάνε να μιλήσουν για τα παλιά και βρίσκουν τοίχο. Γιατί οι άλλοι νομίζουν ότι τους μιλάνε για ποδόσφαιρο και για τα παιδικά τους χρόνια. Ενώ αυτοί μιλάνε για αξιοπρέπεια.

Και ήρθε η ώρα αυτοί που μιλάνε για αξιοπρέπεια να συναντήσουν αυτούς που δίνουν αξιοπρέπεια. Πως να μην είμαι χαρούμενος;

Στη συνάντηση αύριο θα ειπωθούν πολλά, θα πέσουν στο τραπέζι ιδέες, προτάσεις κλπ. Για μένα αυτά μικρή σημασία έχουν. Προς το παρόν αρκεί όσο το δυνατό περισσότεροι -άντρες και γυναίκες, ποδοσφαιρόφιλοι και άσχετοι με το ποδόσφαιρο- να καταλάβουν ότι ο Πιερικός δεν ήταν απλά μια ομάδα, ήταν κάτι καλό. Κάτι καλό, που πέρασε από την πόλη τους, άφησε τα σημάδια του και το αγάπησαν οι πατεράδες και οι παππούδες τους. Και μετά όταν έρθει η ώρα -οι συνθήκες είναι τέτοιες που πλησιάζει, η εποχή των Προέδρων είναι πια παρελθόν- να είναι όλοι σαν έτοιμοι από καιρό. Γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να αναβιώσει μόνον εκεί. Εκεί που οι άνθρωποι ή τέλος πάντων αρκετοί άνθρωποι αναζητούν την αξιοπρέπεια. Που μπορεί οι ίδιοι να μην το καταλαβαίνουν, αλλά για εμάς που το βλέπουμε από πιο μακριά είναι ολοφάνερο.

Για μένα λοιπόν αύριο είναι το πρώτο βήμα. Ένα μεγάλο πρώτο βήμα. Κι όπως λένε και οι Κινέζοι: «Κανείς δε φτάνει ποτέ πουθενά αν δεν κάνει το πρώτο βήμα».

Νέος Πιερικός – η σύνθεση

Πλέι μέικερ θα παίξει ο Τσολακίδης, ξέρει μεγάλη μπάλα. Βέβαια είναι λίγο ψηλός για τη θέση, αλλά τι να κάνουμε; Κι ο Σώκρατες ψηλός ήτανε. Κόφτης ο Καραγεώργης. Δεν θα περνάει τίποτα. Κι όταν τρελαίνεται, θα κάνει και καμιά ατομική προσπάθεια, θα τους περνάει όλους και θα παθαίνουν τη πλάκα τους. Σέντερ φορ θα βάλουμε το Λάλα. Θα είναι μέσα σε όλες τις φάσεις στη μεγάλη περιοχή. Αριστερό εξτρέμ ο Τριανταφυλλίδης να αναστατώνει τις αντίπαλες άμυνες. Ο Τσαπουρνιώτης που είναι και δρομέας, δεξί εξτρέμ. Τις γλυκές σέντρες να φοβάσαι. Τέλος ο Λιόντας που είναι καλός στο ψηλό παιχνίδι θα παίξει σέντερ μπακ, μάλιστα λέω να τον κάνουμε και αρχηγό μήπως μαζεύει λίγο τον Καραγεώργη που είναι ικανός σε καμιά στραβή να πάει στο διαιτητή και να του πει: «Πόσο κότα είσαι ρε!» και να χάσουμε την πρόκριση στο Champions League.

Παιδιά, τους υπόλοιπους δεν σας ξέρω ούτε εξ όψεως για να σας βάλω στη σύνθεση, αλλά εγώ την πολλή δουλειά την έκανα, κάντε εσείς τα υπόλοιπα».

Με συγκίνηση

Σταύρος Λάβδας