Η αξίωση επιστροφής πιστωτικού υπολοίπου ΦΠΑ δεν υπόκειται στην ειδική τριετή παραγραφή ως αχρεωστήτως καταβληθείς φόρος, αλλά στη γενική πενταετή παραγραφή.
Σε περίπτωση που το πιστωτικό υπόλοιπο ΦΠΑ που προκύπτει καθίσταται αδύνατο να μεταφερθεί στην επόμενη διαχειριστική περίοδο, γεννάται αξίωση του υπόχρεου στο φόρο κατά του Δημοσίου για επιστροφή του εν λόγω ποσού.
Επί του ζητήματος αυτού, το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι η αξίωση αυτή, εφόσον δεν αφορά φόρο που καταβλήθηκε αχρεωστήτως, δεν υπόκειται στην ειδική τριετή παραγραφή αλλά στη γενική πενταετή παραγραφή.
Κατά της απόφασης αυτής, το Δημόσιο άσκησε αίτηση αναιρέσεως με τον ισχυρισμό ότι η ανωτέρω κρίση είναι εσφαλμένη αφού η αξίωση της επιχείρησης για επιστροφή πιστωτικού υπολοίπου ΦΠΑ συνιστά φόρο αχρεωστήτως καταβληθέντα εκ των υστέρων.
Συγκεκριμένα τη στιγμή που γεννήθηκε η υποχρέωση του Δημοσίου για επιστροφή του) και άρα παραγράφεται σε τρία και όχι σε πέντε χρόνια.
Το ΣτΕ απέρριψε τον ανωτέρω ισχυρισμό ως αβάσιμο και την αίτηση αναιρέσεως στο σύνολό της, δεχόμενο ότι η εν λόγω αξίωση επιστροφής αφορά πράξεις που υπάγονται κανονικά σε ΦΠΑ με αποτέλεσμα να μην μπορεί αυτή να υπαχθεί στην έννοια του νόμου περί αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου, υποκείμενη έτσι, στη γενική πενταετή και όχι στην ειδική τριετή παραγραφή.
Πηγή:dnews