Ένα από τα πιο συγκινητικά post που ανέβηκαν στο διαδίκτυο ήταν αυτό ενός ντελιβερά που δημοσιοποίησε ένα περιστατικό στη δουλειά του. Ήταν αυτό που «έριξε» τα social media. Ήταν το φιλοδώρημα που του έδωσε ένας παππούς, ένας ηλικιωμένος άνθρωπος όταν του πήγε την παραγγελία. Και ήταν η χειρονομία που έκανε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς για τους διανομείς. Με απίστευτη δουλειά, με αμοιβές της τάξης των 4 ευρώ την ώρα, με σοβαρούς κινδύνους για τη ζωή τους, ειδικά τις μέρες της κακοκαιρίας.
Κι όμως, ένας καλός λόγος, μια κίνηση απλή ήταν η καλύτερη επιβράβευση για τον ντελιβερά του οποίου η δουλειά δεν αναγνωρίζεται από τους περισσότερους.
Ο ηλικιωμένος, λοιπόν, εκτός από το παραδοσιακό πουρμπουάρ, πρόσφερε στον διανομέα και ένα σοκολατάκι. Όμως το πιο γλυκό στοιχείο στην αλληλεπίδρασή τους, ήταν τα λόγια του παππού, που φάνηκε να νοιάζεται πραγματικά για τον κόπο του ντελιβερά.
Το περιστατικό δημοσίευσε ο ίδιος ο διανομέας, μέσα από σελίδα στο Facebook, αντιπαραβάλλοντάς το με μια νεαρή κοπέλα που δεν του άφησε ούτε ένα cent, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, παρά το γεγονός ότι είχε παραγγείλει γύρο… για το σκυλάκι της.
Όπως ήταν φυσικό, οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων γέμισαν με αγάπη τόσο τον διανομέα, όσο και τον ηλικιωμένο κύριο – και κράτησαν μάλλον αυστηρή στάση απέναντι στην κοπέλα.
Φυσικά, δεν έλειψαν και τα σχόλια που ανέφεραν ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δώσει tips και ότι είναι λάθος να βγάζει κανείς συμπεράσματα μόνο από αυτό.
Εσείς τι πιστεύετε;
Αναλυτικά η ανάρτηση του διανομέα:
«Χθες βράδυ πήγα μια παραγγελία κοντά στο μαγαζί…
Ένας παππούλης πάνω από 80, ίσως και 90 με τη μασκούλα του, το μπαστουνάκι του… Του δίνω το φαγητό του, το οποίο κόστιζε €13.30… Μου έδωσε ακριβώς αυτό που βλέπετε στη φωτο, ρέστα δεν ήθελε… με κέρασε και σοκολατάκι.
Του είπα πως είναι πολύ καλός και πως είναι το πιο ωραίο φιλοδώρημα που πήρα εδώ και 1μιση χρόνο…
Και τότε ο παππούς μου είπε: «Είναι το λιγότερο, αγόρι μου που μπορώ να κάνω, μπροστά σε αυτό που κάνετε εσείς»…
Αφού τον ευχαρίστησα ξανά, έφυγα για επόμενες διανομές. Επόμενη στάση στα 5 χιλιόμετρα περίπου από το μαγαζί… Μια κοπελίτσα με ένα σκυλάκι… Παραγγελία μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας, πληρωμένη… Αφού της έδωσα την παραγγελία της και χάιδεψα λίγο το άτακτο σκυλάκι της, μου είπε πως είναι άτακτο γιατί ήρθε το φαΐ του…Μια μερίδα γύρος…Έφυγα. Δεν μου άφησε ούτε σεντ…
Δεν με ενδιαφέρει, ούτε το λέω σαν παράπονο… απλά να τονίσω μια διαφορά… ανάμεσα σε 2 διαφορετικές γενεές. Ένας Άνθρωπος που έζησε πολλά, φτώχεια, πείνα, κατοχή, πόλεμο, χούντα και ξέρω γω τι άλλο, θεωρεί μεγάλο πράγμα που κάποιος γυρνάει μέσα στη νύχτα και στο κρύο για να του πάει να φάει…σε σέβεται σαν άνθρωπο, για αυτό που κάνεις. Από την άλλη, μια νέα κοπέλα που θα διαθέσει 7-8 ευρώ, για να φάει το σκυλάκι της, δίχως ίχνος εκτίμησης για τους ανθρώπους.. Που δεν εκτιμάει τίποτα και κανέναν, που θα παραγγείλει και μέσα στα χιόνια αφού το μαγαζί είναι ανοιχτό…Όπως έκαναν πολλοί προχθές με την σφοδρή χιονόπτωση…»