Ας μην μεμψιμοιρούμε! Σε ορισμένα διπλωματικά μέτωπα κερδίζουμε έδαφος και πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Αναφέρομαι στο Μακεδονικό ζήτημα ή –αν προτιμάτε-στη Σκοπιανή εμπλοκή. Τρία γεγονότα αξίζουν να υπογραμμισθούν:
Α)Στο Στρασβούργο ο Έλληνας Πρωθυπουργός απήντησε έξυπνα σε σκοπιανό δημοσιογράφο, ο οποίος δήλωσε ότι ομιλεί τη μακεδονική γλώσσα. Ο Αντώνης Σαμαράς τόνισε ότι δεν υπάρχει τέτοια γλώσσα και ότι αυτά είναι κατασκευάσματα των κομμουνιστικών καθεστώτων. Είχε δίκιο και αμέσως βρήκε συμπαραστάτη ένα καλό γνώστη του θέματος: Τον Βούλγαρο ιστορικό και πρώην Υπουργό Μπόζινταρ Ντιμιτρόφ. Ο Βούλγαρος ιστορικός και Διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Σόφιας, δήλωσε ότι «το λεγόμενο μακεδονικό έθνος ιδρύθηκε το 1934 με απόφαση του βαλκανικού τμήματος της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που είχε έδρα τη Μόσχα….. Αναδημιουργήθηκε όταν στη Γιουγκοσλαβία ιδρύθηκε το κομμουνιστικό καθεστώς το 1944».
Κατά τον Ντιμιτρόφ η τεχνητή «μακεδονική γλώσσα «κατασκευάσθηκε από το καθεστώς Τίτο και από μία επιτροπή που απετελείτο από Σέρβους και Βουλγάρους κομμουνιστές, εκ των οποίων ορισμένοι αγράμματοι. Και εγώ συμπληρώνω ότι σκοπιανό ιδίωμα είναι μία παραλλαγή της βουλγαρικής γλώσσας και ουδεμία σχέση έχει με την αρχαία μακεδονική διάλεκτο του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, που ήταν φυσικά ελληνική διάλεκτος (βλέπε τα ονόματα Φίλιππος, Αμύντας, Αρχέλαος, Αλκέτας, Κρατερός κ.α).
Β)Στις 25 Ιουνίου στο Βουκουρέστι συνεκλήθη η διάσκεψη κορυφής της Διαδικασίας Συνεργασίας Χωρών Νοτιοανατολικής Ευρώπης με τη συμμετοχή όλων των Βαλκανικών χωρών και της Τουρκίας (με παρατηρήτρια την Πρόεδρο του Κοσσόβου). Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο Υφυπουργός Εξωτερικών Άκης Γεροντόπουλος, ο οποίος επέτυχε να αναγραφεί στο τελικό ανακοινωθέν η ελληνική θέση, ότι δηλαδή το κράτος των Σκοπίων δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην Ευρ. Ένωση αν προηγουμένως δεν επιλυθεί το πρόβλημα της ονομασίας. Μετά από λίγες ημέρες το ΝΑΤΟ με επίσημη ανακοίνωσή του δήλωσε ότι δεν πρόκειται στο προσεχές μέλλον να δεχθεί νέα μέλη, άρα τα Σκόπια μπορούν να περιμένουν.
Γ) Οι εντάσεις μεταξύ των Σλάβων ψευδομακεδόνων και των Αλβανών, που αποτελούν το 30% του πληθυσμού, είναι καθημερινές και θέτουν το ερώτημα της βιωσιμότητας της ΠΓΔΜ. Οι Αλβανοί αργά ή γρήγορα θα αποσχισθούν και θα ενωθούν με το Κόσσοβο. Αξίζει να υποχωρήσουμε μπροστά σε μία ΠΓΔΜ, που κινδυνεύει να διαλυθεί;
Κ.Χ. 9.7.2014