Της Κωνσταντίνας Γιαννούλη
Μετά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων η συζήτηση για τα εξωαγωνιστικά επικεντρώνεται στην πυγμαχία γυναικών, εκεί που η Ιταλίδα Άντζελα Καρίνι πέταξε λευκή σημαία μετά από το πιο δυνατό χτύπημα που δέχθηκε ποτέ όπως είπε, από την Αλγερινή Ιμάν Κελίφ.
Η Ιταλίδα πυγμάχος με την κίνησή της έβαλε στο επίκεντρο της συζήτησης τη συμμετοχή «ιντερσεξ» αθλητριών στις μεγάλες διοργανώσεις. Βιολογικά, πρόκειται για αθλήτριες με περισσότερη ενδεχομένως τεστοστερόνη και άρα με περισσότερη δύναμη στα χτυπήματα.
Η Αλγερινή πυγμάχος παρότι της απαγορεύτηκε να λάβει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας κατόπιν σχετικής καταγγελίας της Ιταλικής Ομοσπονδίας, πήρε κανονικά το «πράσινο φως» συμμετοχής από τη ΔΟΕ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, όπως το είχε πάρει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, όπου επίσης αγωνίστηκε. Προφανώς για να φτάσει να αγωνίζεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες προηγήθηκε σειρά άλλων αγώνων που της έδωσαν το εισιτήριο, όπου κι εκεί αντιμετώπισε γυναίκες, αλλά δεν σηκώθηκε τόση «σκόνη». Η Ιταλίδα επέλεξε την πιο κατάλληλη στιγμή να αναδείξει το θέμα. Λόγω της σπουδαιότητας των αγώνων τα βλέμματα όλου του κόσμου ήταν στραμμένα και στην πυγμαχία. Προφανώς και απασχολεί όλες τις γυναίκες
–ειδικά εκείνες που αγωνίζονται σε μαχητικά αθλήματα- η «κατασκευή» του αντιπάλου, αν ο αγώνας παίζεται επί ίσοις όροις και τι πραγματικά είναι ο αντίπαλος. Ο αυτοπροσδιορισμός είναι δικαίωμα του
καθενός, αρκεί να μην λειτουργεί εις βάρος άλλων. Στην προκειμένη περίπτωση μια αθλήτρια με βιολογικές ικανότητες πιο κοντά σε εκείνες των αρσενικών, εκμεταλλεύεται αυτήν την κατάσταση για να επωφεληθεί εις βάρος του ίδιου του αθλήματος. Αυτή η λογική έρχεται να αποδημήσει την όποια αξία μπορεί να έχει ένα Ολυμπιακό μετάλλιο, αφού είναι σαν να βγαίνεις πρωταθλητής σε ένα πρωτάθλημα όπου αγωνίζονται μικρά παιδιά. Και για να το πω ανάποδα: Ποιος δεν θα παραδεχόταν την απόλυτη ανωτερότητα μιας αθλήτριας με τα χαρακτηριστικά της Αλγερινής, η οποία θα αποφάσιζε ακριβώς λόγω των βιολογικών ιδιαιτεροτήτων της να αγωνιστεί στους άνδρες! Ακόμη
και μετάλλιο να μην έπαιρνε, αυτή η αθλήτρια θα είχε τον απόλυτο σεβασμό όλων διότι στον αθλητισμό (και στον πρωταθλητισμό) κάποιες συμπεριφορές είναι πολύ ανώτερες από την ίδια τη διάκριση! Από την άλλη, μετά την ήττα της Αλγερινής από την Ιρλανδή Έιμι Μπρόντχερστ, ούτε τα… ανδρικά χρωμοσώματα σου εξασφαλίζουν την απόλυτη επιτυχία, ωστόσο μπορεί να αλλοιώνουν την τελική κατάταξη σε μια σπουδαία διοργάνωση.
Νομίζω πως δεν είμαστε πολύ μακριά από τη στιγμή που σε αυτό το επίπεδο, θα ζητείται από τους αθλητές (κυρίως από τις αθλήτριες) να πιστοποιούν ιατρικά τον συνδυασμό των χρωμοσωμάτων τους.
Μην σας κάνει εντύπωση αν δούμε παρόμοιες αντιδράσεις ανάμεσα σε κολυμβητές, παλαιστές, ακοντιστές και τέλος πάντων σε κάθε κατηγορία αθλήματος γυναικών όπου η δύναμη είναι καθοριστικός παράγοντας για τη νίκη.
Μην ξεχνάτε, ότι πίσω από κάθε σημαντικό αθλητή που συμμετέχει σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα ή σε Ολυμπιακούς αγώνες υπάρχει και ένας μεγάλος αθλητικός σπόνσορας, μια
μεγάλη εταιρεία που «ντύνει» τον αθλητή. Και όσοι δεν το παρατηρήσατε στον επίμαχο αγώνα πυγμαχίας οι δύο αθλήτριες «εκπροσωπούσαν» δύο διαφορετικές εταιρείες-κολοσσούς στην ένδυση και υπόδηση αθλητών. Αυτοί (οι χορηγοί) είναι ουσιαστικά που στο τέλος της ημέρας, θα θέσουν (δυστυχώς) τις προϋποθέσεις και τους κανόνες του παιχνιδιού…