Τα τελευταία 4 χρόνια με την διακυβέρνηση του Σύριζα, η τέχνη τους ψεύδους στην πολιτική έχει αναβαθμιστεί. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι ψέμα είναι να πει κάποιος, ότι θα κάνει κάτι και τελικά να μην το κάνει. Ψέμα επίσης είναι να λες, ότι δεν θα κάνεις κάτι και τελικά να το κάνεις. Αυτό που εισήγαγε ο κ. Τσίπρας στην τέχνη του ψεύδους είναι όμως κάτι πιο πολύπλοκο. Έλεγε ότι θα κάνει κάτι και τελικά έκανε το ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΟ.
Για παράδειγμα έλεγε ότι θα αυξήσει μισθούς – συντάξεις και τελικά τους μείωσε. Έλεγε ότι θα σκίσει το μνημόνιο και τελικά υπέγραψε και νέο. Έλεγε τον Ολάντ, «Ολανδρέου» και στην συνέχεια εναγκαλιζόταν μαζί του. Ψήφισε το 62% του λαού σε δημοψήφισμα «ΟΧΙ» και εφάρμοσε ένα μεγαλοπρεπές ΝΑΙ.
Για να γίνει πειστικός μάλιστα, ο κύριος Τσίπρας, δεν έλεγε αόριστα ψέματα. Ήταν εξειδικευμένα. Για παράδειγμα έλεγε ότι θα πάει τον βασικό μισθό στα 751€. Αναρωτηθήκατε γιατί δεν έλεγε 750 ή 800 ή 700; Μα για να δείξει ότι έγιναν μελέτες και έρευνες… οι οποίες κατέληξαν στο 751…
Μια ακόμη τακτική, της τέχνης του ψεύδους, που εφάρμοσε ο κ. Τσίπρας είναι η αλλαγή ονομάτων των καταστάσεων. Για παράδειγμα το μνημόνιο έγινε εποπτεία, η τρόικα έγινε θεσμοί κ.τ.λ. Δεν παρέλειψε βέβαια να εφαρμόζει την γνώριμη τακτική αρκετών πολιτικών, όλων των κομμάτων, της αερολογίας. Ωραίες λέξεις όπως διακύβευμα, αφήγημα, προοπτική, ελπίδα, όραμα, διαρθρωτικές αλλαγές και άλλα πολλά που στην πραγματικότητα δεν σημαίνουν τίποτε συγκεκριμένο.
Με μεγάλη επιτυχία οι πολιτικοί μας ενίοτε χρησιμοποιούν και την τακτική της σταδιακής αποδυνάμωσης του ψεύδους. Για παράδειγμα αρχικά υποσχέθηκαν «διαγραφή χρέους», στην συνέχεια έγινε «κούρεμα του χρέους», αμέσως μετά έγινε «ρύθμιση του χρέους» και τέλος έγινε «διαπραγμάτευση για το χρέος».
Θα χρειαζόταν να γράψω ολόκληρο βιβλίο για να αναφέρω τα ψέματα που μας έχουν πει τα τελευταία 4 χρόνια και ίσως θα χρειαζόταν μια ολόκληρη πολύτομη εγκυκλοπαίδεια για να χωρέσουν τα ψέματα των πολιτικών της μεταπολίτευσης. Μα «και εσύ το ίδιο έκανες» λένε οι Συριζαίοι στους ΝεοΔημοκράτες ή Πασόκους πολιτικούς. Μα, όταν κάνει κάποιος μια κακή πράξη, δεν μπορεί να δικαιολογείται, ότι και οι άλλοι την έκαναν, διότι το γεγονός, ότι και οι άλλοι την έκαναν δεν σημαίνει ότι η κακή πράξη παύει να είναι κακή.
Απέναντι σε όλο αυτό τον εσμό ψευτών, απλοί θεατές οι πολίτες. Όλοι εμείς που έχουμε αφήσει τις τύχες μας στα χέρια άεργων, ανεπάγγελτων και επαγγελματιών πολιτικών. Τους αφήσαμε, γιατί εμείς είχαμε και έχουμε άλλες προτεραιότητες. Την δουλειά μας, τα προβλήματά μας και έτσι βρήκαν χώρο οι ψεύτες να μας διοικούν. Αυτοί που δεν έχουν τον στοιχειώδη ανδρισμό να παραδεχτούν και να πουν, ναι ρε παιδιά έκανα λάθος. Ναι είπα ψέματα και ζητώ συγνώμη. Όπως κάνουμε αρκετοί εξ ημών στην πραγματική ζωή.
Το ψέμα εν αντιθέσει με την αλήθεια έχει ένα έμφυτο μειονέκτημα. Δεν αντέχει στον χρόνο. Χιλιάδες χρόνια πριν, ο Σοφοκλής (Στοβαίος) είχε πει ότι κανένα ψέμα δεν διαρκεί μέχρι να γεράσει «Ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας». Είναι θέμα χρόνου, ολίγου ή πολλού, για να λάμψει η αλήθεια!
Εγώ φωνάζω δυνατά… παίρνουμε τις τύχες μας, στα χέρια μας!
Αναστασιάδης Θωμάς
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ – ΣΑΒΒΑΣ ΧΙΟΝΙΔΗΣ