Τον Σεπτέμβριο του 2018 ακολουθώντας μια οργανωμένη ξενάγηση στα φαράγγια του Ολύμπου προβάλαμε τη μαγεία της διαδρομής, την μοναδική ομορφιά του τοπίου και την μεγάλη κοσμοσυρροή στο φαράγγι του Ουρλιά. Το «φαράγγι του Ορφέα», όπως λένε το Φαράγγι του Ουρλιά, όσοι ασχολούνται με την κατάβαση φαραγγιών στον Όλυμπο (Olympus Canyoning). Καταγράψαμε όμως και τις ελλείψεις και τις παραλήψεις και επισημάναμε πως πρέπει κάτι να γίνει.

Δεκατρείς μήνες μετά, η επισκεψιμότητα στην περιοχή έχει «χτυπήσει κόκκινο», οι εντυπώσεις όσων επισκέπτονται το φαράγγι διθυραμβικές για το χώρο, την μοναδική φυσική ομορφιά.

«Κόκκινο» όμως έχει χτυπήσει και η αγανάκτηση, όσων γνωρίζουν τα φαράγγια του Ολύμπου, βλέποντας την παντελή αδιαφορία των «αρμόδιων»  και υπευθύνων» για την περιοχή.

Όλες αυτές οι χιλιάδες κόσμου που συρρέουν κάθε χρόνο, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και όλο το χρόνο, θα μπορούσαν να είναι το έναυσμα για να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί μια διαφορετική αξιοποίηση κι ανάπτυξη για την περιοχή.

Η παντελής όμως αδιαφορία για τον χώρο, η εγκατάλειψη και η απουσία κάθε μέριμνας για την υποδοχή, την εξυπηρέτηση όλου αυτού του κόσμου που φτάνει από όλες τις ηπείρους της γης, θυμίζει το ίδιο σκηνικό που έχει στηθεί στο κυρίως Όλυμπο και την κίνηση του κόσμου προς τις κορυφές!

 

 

Οι επισκέπτες μαγεύονται από το τοπίο

Πρόσφατα είδαμε σχετικό αφιέρωμα σε ταξιδιωτικό έντυπο για τον Όλυμπο με ιδιαίτερη αναφορά στα φαράγγια και ιδιαίτερα στο φαράγγι του Ουρλιά. Εντοπίσαμε μια ακόμη ενδιαφέρουσα ανάρτηση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που αναφέρεται στο φαράγγι και περιέχει ενδιαφέροντα στοιχεία που δίνουν άλλη διάσταση και προοπτική για την περιοχή.

Η  Κατερίνα Λιτσένη – Νηπιαγωγός, εμψυχώτρια κινητικού, δημιουργικού και θεατρικού παιχνιδιού, δασκάλα μουσικοκινητικής και μοντέρνου χορού, γράφει:

«Μία από τις ωραιότερες δραστηριότητες του βουνού είναι και το Canyoning (διάσχιση φαραγγιών), το οποίο το βίωσα στον μαγευτικό Όλυμπο, πάντα με ασφάλεια, εμπιστοσύνη και εμπειρία από τον άρτια εκπαιδευμένο οδηγό φαραγγιών Βασίλη Σίμο – Olympus Canyoning.

Έκπληξη και θαυμασμό μου προκάλεσε η συμμετοχή στο Canyoning παιδιών (κυρίως από το εξωτερικό…!) συνοδευόμενων φυσικά από τους δασκάλους ή τους γονείς στους. Σε μία εποχή που ως επί το πλείστον τα παιδιά “παίζουν” και  «ανακαλύπτουν το περιβάλλον τους» μέσα από τα video games και την στείρα γνώση, η ενασχόλησή τους με δραστηριότητες της φύσης τα ωθεί στο να εκφράσουν όλες τις φυσικές τάσεις που έχουν για να σκαρφαλώνουν π.χ. στα δέντρα, να κάνουν άλματα, να κρέμονται, να αιωρούνται, να ολισθαίνουν κτλ… Να παίζουν δηλαδή στην αληθινή πραγματικότητα προσφέροντας στον εαυτό τους διασκέδαση, δράση, ανάπτυξη των κινητικών και πνευματικών τους δεξιοτήτων, της υπευθυνότητας, του αλτρουισμού και τον σεβασμό προς τη φύση, καθώς η αποκοπή τους από αυτή, προκάλεσε διαταραχές στο σωματικό, ψυχικό και πνευματικό τους επίπεδο (White, 2008).

Τέλος, τα extreme sports για παιδιά δεν θέτουν σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα, εφόσον γίνονται υπό την επίβλεψη ειδικά εκπαιδευμένων ανθρώπων και εφόσον οι δραστηριότητες αυτές είναι προσαρμοσμένες στην ηλικία τους και στο βαθμό δυσκολίας που συνεπάγεται από αυτήν».

Πραγματικά στο παραπάνω κείμενο καταγράφεται μια άλλη διάσταση, μια προοπτική που μπορεί να έχει το φαράγγι του Ορφέα και όλο το δίκτυο των φαραγγιών του Ολύμπου και των Πιερίων,  προς όφελος και των παιδιών και όλης της Πιερίας. Κάποιοι ανακάλυψαν την ομορφιά και την ωφελιμότητα και φτάνουν από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά στην Πιερία, οργανωμένα. Σχολεία από την Γερμανία, την Γαλλία, ομαδικές αποστολές από Αμερική, Ισραήλ, Ιαπωνία, ξεκινούν για το συγκεκριμένο χώρο.

 

Ως πότε όμως θα αδιαφορούν οι τοπικές αρμόδιες αρχές

Όλοι αυτοί οι χιλιάδες επισκέπτες σίγουρα μαγεύονται από την ομορφιά του τοπίου, αλλά αν αναζητήσουν κάποιες στοιχειώδεις υποδομές και υπηρεσίες δεν υπάρχουν. Μια βρύση, ένα παγκάκι, ένας κάδος απορριμμάτων…

Κι ας μην μιλήσουμε για καθαριότητα του χώρου, σήμανση, δυνατότητα παροχής πρώτων βοηθειών, αν – ω μη γένοιτο – χρειαστούν. Όταν όμως υπάρχουν μέρες που μέσα στο φαράγγι υπάρχουν μέχρι και 500 άτομα, όλα πρέπει να τα σκεφτεί κανείς. Φυσικά και την αντοχή τελικά αυτού του οικοσυσττήματος. Υπάρχει μελέτη πόσο και πόσους αντέχει; Υπάρχει σχεδιασμός;

 

 

Ποια είναι η θέση των τοπικών αρχών;

Του Δήμου Δίου – Ολύμπου;

Του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου; (ή δεν έχει αρμοδιότητα;)

Της Δ/νσης Δασών;

Της Αντιπεριφέρειας;

Από την περσινή παρουσίαση του θέματος με τα σάπια παγκάκια, τον κατεστραμμένο δρόμο (φέτος η κατολίσθηση προχώρησε, στένεψε  περισσότερο), την βρύση χωρίς νερό, τα σκουπίδια παντού… μέχρι σήμερα δεν είδαμε καμιά ευαισθησία, καμιά πρωτοβουλία, κανένα έργο για να βελτιωθεί η κατάσταση…

Τελικά η Πιερία είναι ένας παράδεισος, αλλά όσοι αναλαμβάνουν τις τύχες της το μόνο που κάνουν είναι να πειραματίζονται με τις αντοχές αυτού του παράδεισου. Μετράνε πόση αδιαφορία  και  ανυπαρξία φροντίδας και έργου αντέχει…