ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΗΣ:

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

 

Τη δική του πρόταση για την αξιοποίηση και αναβάθμιση των εγκαταστάσεων των παλιών εγκαταστάσεων του Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης καταθέτει ο βουλευτής Πιερίας του ΣΥΡΙΖΑ Στέργιος Καστόρης. Ο κ. Καστόρης υπενθυμίζει ότι σχετική πρόταση έχει παρουσιαστεί από το 2011 και τους τότε διοικητές του Νοσοκομείου και του ΨΝΠΟ. Σύμφωνα με αυτή προτείνεται η συνέχιση λειτουργίας του χώρου με δομές παροχής υπηρεσιών υγείας, δηλαδή, όπως και ο ίδιος προτείνει, ως ένα πρότυπο Πάρκο Υγείας. Υπενθυμίζει επίσης ότι ήδη στο παλιό Νοσοκομείο έχουν βρει στέγη αρκετές δομές που σχετίζονται με το χώρο της Υγείας, ενώ θα μπορούσαν να μετακινηθούν κι άλλες δομές, ειδικά τώρα που σχεδιάζεται από το αρμόδιο υπουργείο η εγκατάσταση εκεί ενός εκ των τεσσάρων Κέντρων Φροντίδας Υγείας που προβλέπονται για την Κατερίνη.
Συγκεκριμένα, στην πρότασή του ο βουλευτής επισημαίνει τα ακόλουθα:
«Από τα τέλη του 2010, που το Νομαρχιακό Νοσοκομείο Κατερίνης μετακόμισε στις νέες του κτιριακές εγκαταστάσεις στο Νέο Κεραμίδι, ξεκίνησαν πολλές συζητήσεις και κατατέθηκαν πολλές προτάσεις για την αξιοποίηση του παλαιού χώρου, δίπλα στο Δημοτικό Πάρκο, συνολικής έκτασης 14 στρεμμάτων, με κτιριακές εγκαταστάσεις εμβαδού 4.500 τ.μ., ιδιοκτησίας Υπουργείου Υγείας. Τον Μάρτη του 2011, σε σύσκεψη που είχε πραγματοποιηθεί στο νέο νοσοκομείο, οι διοικητές, τότε, του Νοσοκομείου Κατερίνης και του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Πέτρας, είχαν παρουσιάσει μια πρόταση –τεχνική έκθεση για την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων, που στόχευε στη συνέχιση της λειτουργίας του χώρου με δομές παροχής υπηρεσιών υγείας. Παρόλο που ο στόχος αυτός δεν έτυχε της ιδιαίτερης προσοχής της τότε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας (προκειμένου να υλοποιηθεί ένα συνολικό σχέδιο αξιοποίησης), οι παλιές εγκαταστάσεις άρχισαν σιγά-σιγά να «ζωντανεύουν».
Με ευθύνη των τεχνικών υπηρεσιών του ΨΝΠΟ συντηρήθηκαν και διαμορφώθηκαν κατάλληλα χώροι όπου σήμερα φιλοξενείται το Κέντρο Ημέρας για Ανοϊκούς (μια μοναδική του είδους δημόσια δομή σε όλη την Ελλάδα, που καταλαμβάνει την πτέρυγα των έκτακτων περιστατικών) και ο  Ξενώνας ΘΑΛΕΙΑ.
Με παραχώρηση από τη διοίκηση του Νοσοκομείου μεταφέρθηκαν εκεί η Διασωστική Ομάδα, ο Σύλλογος Καρκινοπαθών, ο Σύλλογος Νεφροπαθών και ο Ιατρικός Σύλλογος. Το κτίριο που στέγαζε παλιά την Αιμοδοσία, φιλοξενεί ήδη (αφού έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές) το ΕΚΑΒ, ενώ η Σχολή Νοσοκόμων συνεχίζει, όπως και πριν τη λειτουργία της στην παλιά της στέγη. Η εγκατάσταση, δηλαδή, και η λειτουργία των παραπάνω υπηρεσιών, δομών και φορέων, έχει διαμορφώσει από καιρό την αναγκαία φυσιογνωμία του χώρου. Η οποία θα ενισχυθεί και με την εγκατάσταση του (ενός -σύμφωνα με στο σχεδιασμό του Υπουργείου Υγείας- εκ των τεσσάρων που θα διαθέτει η πόλη) Κέντρου Φροντίδας Υγείας (στο πλαίσιο του εθνικού σχεδιασμού της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας), που θα αποσυμφορήσει το νέο Νοσοκομείο και θα καλύψει επιτακτικές και ζωτικές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής. Για να ολοκληρωθεί η αξιοποίηση-μεταμόρφωση του παλιού Νοσοκομείου σε ένα πρότυπο Πάρκο Υγείας, μένει να μεταφερθούν εκεί και άλλες -διάσπαρτες στην πόλη, στεγασμένες σε μισθωμένα από ιδιώτες ακίνητα- δομές και υπηρεσίες υγείας, όπως το Κέντρο Ημέρας «Τέσσερις Εποχές» και το «Σπίτι των Μουσών» του Ψυχιατρείου, ο ΟΠΑΔ, κ. ά. Ακόμη, θέση σ’ αυτόν τον νέο, αναβαθμισμένο σε πρότυπο Πάρκο Υγείας, χώρο, πρέπει να έχει ο Κοι.ΣΠΕ (Κοινωνικός Συνεταιρισμός Περιορισμένης Ευθύνης) του Ψυχιατρείου, λειτουργώντας το κυλικείο-αναψυκτήριο του Πάρκου, τόσο για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών, όσο και για τη στήριξη των μελών του Συνεταιρισμού, του σημαντικού αυτού εγχειρήματος επανένταξης των ασθενών. Ρόλο στην ανάπλαση των παλιών εγκαταστάσεων θα μπορούσε να παίξει ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Πιερίας, με προτάσεις για την αισθητική αναβάθμιση των όψεων κτιρίων και του περιβάλλοντα χώρου τους. Καλοδεχούμενη θα μπορούσε να είναι και η συμβολή (γιατί όχι και με εθελοντική εργασία) κάθε συλλογικού φορέα της πόλης, καθώς το Πάρκο Υγείας είναι μια καλή ευκαιρία κι αφορμή να αναμετρηθούμε όλοι με τις ευθύνες μας, όχι μόνο απέναντι στο ευαίσθητο θέμα της δημόσιας υγείας, αλλά και στην αντιμετώπιση του δημόσιου χώρου ως το κοινό, το συνιδιόκτητο περιβάλλον της καθημερινότητάς μας».