Όπως περιγράφηκε διεξοδικά στο προηγούμενο δημοσίευμα, η εκπαιδευτική μας επίσκεψη στην Αθήνα το διήμερο 15 και 16 /6 ξεκίνησε εξαιρετικά. Tο Σάββατο (15/6) το απόγευμα, κι ενώ η θερμοκρασία υποχωρούσε, οι εκπαιδευόμενοι μας και οι συνοδοί τους ετοιμάζονταν για τη βραδινή έξοδο στην παλαιά πόλη με προορισμό το Θησείο, το Μοναστηράκι και το Ψυρρή. Σε αυτά τα μέρη η Αθήνα διατηρεί την ατμόσφαιρα, την ομορφιά και την αισθητική αλλοτινών εποχών, με τα γραφικά δρομάκια της, τους πλακόστρωτους δρόμους με το αγιόκλημα, τους μικροπωλητές και τα φωτισμένα αξιοθέατα να δεσπόζουν επιβλητικά στην κορυφή των λόφων. Όλα, «αναπολήσεις», γωνιές και άνθρωποι που η θέαση και ο συγχρωτισμός μαζί τους αποτελούν μοναδική εμπειρία, επιστροφή σε ένα παρελθόν που, ενώ δεν το ζήσαμε, το νοσταλγούμε. Οι ήχοι, τα χρώματα κι οι μυρωδιές από τα φρεσκοψημένα εδέσματα μας δελέαζαν, όπως οι σειρήνες τους περιπλανώμενους ταξιδευτές. Διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά πως η όμορφη παρέα με θετική και χαρούμενη διάθεση και τη σύμπραξη της ζωντανής ποιοτικής ελληνικής μουσικής δένουν στην καλύτερη «συνταγή» για διασκέδαση, κέφι και ψυχαγωγία.
Την ώρα του βραδινού φαγητού και μέχρι να γεμίσουν τα τραπέζια μας, μας δόθηκε η ευκαιρία να αναστοχαστούμε για ό,τι είχε προηγηθεί μέχρι εκείνη την ώρα στην εκπαιδευτική επίσκεψη, αλλά και γενικότερα για το δέσιμο στις κοινωνικές σχέσεις και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων μέσα από την καθημερινότητα του ΣΔΕ αλλά και από εμπειρίες όπως το συγκεκριμένο ταξίδι μας. Η ατμόσφαιρα εκείνο το βράδυ μας ίσως να μας «θύμιζε» λίγο κάτι από τα συμπόσια της αρχαιότητας. Οι πιο τολμηροί και περιπετειώδεις προτίμησαν με το τέλος του γεύματος να επιστρέψουν πεζοί στο ξενοδοχείο, διασχίζοντας το κέντρο, για να δουν και να χαρούν ακόμα λίγο την βραδινή Αθήνα. Κατά γενική ομολογία, ο χρόνος κύλησε πολύ γρήγορα αλλά και πολύ μεστά.
Την Κυριακή το πρόγραμμα ξεκινούσε νωρίς και περιελάμβανε επίσκεψη στο πιθανόν ωραιότερο και αρμονικότερο μνημείο του κόσμου, την Ακρόπολη…