Χιλιάδες σελίδες έχουν αφιερωθεί σε νομοθεσία, τροπολογίες, υπουργικές αποφάσεις, εφαρμοστικές εγκυκλίους και διευκρινίσεις σχετικά με τη φορολογική πολιτική, που ομολογουμένως δεν έχουν καταφέρει να λύσουν τον γρίφο της φορολογικής σταθερότητας και κυρίως της φορολογικής δικαιοσύνης στη χώρα. Τελευταία απόδειξη, η τοποθέτηση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, για τη φοροδιαφυγή, που σύμφωνα με τα νούμερα που παρουσίασε ξεπερνά τα 60 δισ. ευρώ ετησίως, ενώ τα δηλωθέντα έσοδα είναι 80 δισ.
Υπενθυμίζω το κείμενο που έγραψα πριν μια εβδομάδα:
«….Η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, εφόσον θέλουμε να έχουμε ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, προσέλκυση ξένων επενδύσεων και οικονομική ανάπτυξη, είναι ένα πολύ υγιές μέτρο. Οσο λιγότερα παίρνει από τα παραγόμενα κέρδη ο άπληστος συνέταιρος όλων των επιχειρήσεων, μικρών και μεγάλων, δηλαδή το κράτος, τόσο καλύτερα θα πηγαίνουν οι επιχειρήσεις, τόσο πιθανότερο είναι να επενδύσουν κι άλλα χρήματα από τα κέρδη τους για να αυξήσουν την παραγωγή τους, και αυτό αυξάνει τις θέσεις εργασίας, το εισόδημα και το ΑΕΠ και τελικά τα φορολογικά έσοδα, αφού οι χαμηλότεροι συντελεστές επιβάλλονται σε μεγαλύτερο ΑΕΠ.
Παράλληλα, η μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων στις επιχειρήσεις περιορίζει σημαντικά τη διάθεση για φοροδιαφυγή, ειδικά αν οι ποινές για τη φοροδιαφυγή αυστηροποιούνται. Αν ο φόρος είναι μικρότερος και τα πρόστιμα μεγαλύτερα, περισσότεροι επιχειρηματίες θα προτιμούν να τον πληρώνουν και η φοροδιαφυγή θα περιορίζεται…..»
Όταν η φοροδιαφυγή πλησιάζει τα δηλωμένα έσοδα στη χώρα, η κατάσταση είναι μάλλον εκτός ελέγχου. Και επειδή τα πράγματα μπορεί να γίνουν χειρότερα, έρχεται και η συνεχής αναβλητικότητα στην επιβολή μέτρων -όπως αυτή με τις αναβολές στη διασύνδεση των POS με τους φορολογικούς μηχανισμούς-, που δημιουργεί αυτή την αίσθηση της διαχρονικότητας στη φορολογική ανεπάρκεια.
Στην νέα προσπάθεια της κυβέρνησης, θα πρέπει το οικονομικό επιτελείο να λάβει σοβαρά υπ’ όψη τον ρεαλισμό της κατάστασης. Για να λυθεί ο γρίφος θα πρέπει η κοινωνία να μπορέσει να νιώσει ότι τα φορολογικά βάρη είναι ισότιμα κατανεμημένα.
Η πρόσφατη οικονομική ιστορία μάς δίδαξε ότι η ανάπτυξη έρχεται με μειώσεις φόρων και όπου ή όποτε αποφασίσθηκε αύξηση της φορολόγησης επήλθε είτε μείωση του ρυθμού ανάπτυξης είτε ύφεση.
Να μην ξεχνάμε πως η συζήτηση περί φορολογικής δικαιοσύνης είναι χρήσιμη υπόθεση μόνον όταν δεν γίνεται με όρους συγκυριακής ψηφοθηρίας.
Ο Βασίλης Αγιαννιτης είναι Πρόεδρος του Σωματείου καταστημάτων Εστίασης