Αν ρίξετε μια ματιά στην ιστορία, θα βρείτε αυτοκρατορίες που βασίζονται στον θρησκευτικό φανατισμό, άλλες στην αφθονία φυσικών πόρων και κάποιες σε μια ακόρεστη πείνα για τσάι και μπαχαρικά.
Αλλά υπάρχει ένα φυτό που ήταν στο κέντρο πολλών αυτοκρατοριών σε όλο τον κόσμο. Ονομάζεται κιγχόνη και στις μέρες μας είναι πιο πιθανό να το συναντήσετε με τζιν και μια φέτα λεμόνι!
Όταν οι Ισπανοί άρχισαν να καταφθάνουν στην Αμερική τον 15ο και 16ο αιώνα, δεν έφεραν μαζί τους μόνο όπλα και άλογα. Έφεραν επίσης την ελονοσία, η οποία ήταν άγνωστη σε αυτό το μισό του κόσμου μέχρι εκείνο τον καιρό. Είναι ο δάγκειος ιός που αποτέλεσε μάστιγα για τον ευρωπαϊκό πληθυσμό, πλήττοντας Πάπες, βασιλιάδες και κοινούς θνητούς. Και δεν υπήρχε θεραπεία – ή τουλάχιστον όχι αξιόπιστη.
Οι γιατροί του μεσαίωνα δοκίμασαν διάφορες μεθόδους ενώ έφτασαν ακόμη και να κοιτούν χάρτες της αστρονομίας, καθώς εκτιμούσαν πως η κυκλική φύση της ασθένειας συνδέεται με τα αστέρια.
Ωστόσο πριν ακόμη αρχίσει η διάδοση της ελονοσίας στην Αμερική, οι λαοί των Άνδεων χρησιμοποιούνταν μια φυσική θεραπεία για πυρετούς: το φλοιό του δέντρου της κιγχόνης. Οι Ισπανοί αποικιοκράτες παρατήρησαν ότι ο φλοιός βοήθησε να θεραπεύσει μη-ελονοσιακούς πυρετούς και το δοκίμασε. Από εκείνη τη στιγμή μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, η κιγχόνη έγινε η μόνη γνωστή θεραπεία για την ελονοσία, με την θεραπευτική ουσία να ονομάζεται κινίνη.
Η κινίνη επέστρεψε στην Ευρώπη, παρόλο που η εισαγωγή της μέσω ιεραποστόλων με την ονομασία η «σκόνη των ιησουιτών», ήταν δύσκολο να μεταφερθεί σε προτεσταντικές χώρες. Ωστόσο ήταν απλά πάρα πολύ αποτελεσματική στη θεραπεία του πυρετού και της ελονοσίας για να αγνοηθεί. Με την πάροδο του χρόνου οι ισπανοί εισβολείς άρχισαν να κοιτούν με προσοχή την κινίνη, γιατί όποιος μπορούσε να ελέγξει την εξάπλωση της ελονοσίας θα είχε μεγαλύτερες πιθανότητες κυριαρχίας στη νέα γη!
Το 1778, η Ισπανία απαγόρευσε την εξαγωγή κινίνης από τα εδάφη της υπό ποινή θανάτου! Βρετανοί και ολλανδοί άποικοι κατάφεραν να πάρουν τα φυτά και άρχισαν να τα καλλιεργούν στην Ινδία. Ακόμη και όταν πέρασε η εποχή της αποικιοκρατίας οι επαναστατικές εικόνες απεικόνιζαν την κιγχόνη. Ο Σιμόν Μπολιβάρ το ενσωμάτωσε ακόμη και στο έμβλημα του Περού!
Η κινίνη παρέμεινε η μόνη αποτελεσματική θεραπεία για την ελονοσία για εκατοντάδες χρόνια, αφού στη δεκαετία του 1940 έγιναν διαθέσιμες πιο αποτελεσματικές συνθετικές λύσεις.
Όλα αυτά τα χρόνια που τη χρησιμοποιούσαν αναζητούσαν τρόπο να καλύψουν την πικρή δυσάρεστη γεύση. Οι περισσότερες από τις στρατηγικές αφορούσαν αλκοόλ.
Το Quinquina είναι ένα απεριτίφ, ένα κρασί φτιαγμένο με ένα μείγμα βοτάνων και μπαχαρικών, συμπεριλαμβανομένης της κινίνης, και είναι το βασικό συστατικό στο δεύτερο αγαπημένο ποτό του James Bond, το Vesper.
Στην Αγγλία, ο πιο δημοφιλής τρόπος για να πάρουν το φάρμακο ήταν ένα ανθρακούχο μείγμα κινίνης, ζάχαρης και νερού που σήμερα είναι γνωστός ως τόνικ. Το ίδιο πράγμα που κάποτε ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για τους αποικιστές σε όλο τον κόσμο, σήμερα σερβίρεται με τζιν και λεμονί σε γυάλινο ποτήρι!
Πηγή: usay.gr