Του Γ. Τεκίδη
Είδαν και απόειδαν ο κόσμος της εργασίας, της ανεργίας και της πίκρας, ότι η παρατεταμένη σιγή και απουσία της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ δεν έχει όρια, ούτε τέλος και απευθύνθηκαν στη γραμμή ζωής, προς αναζήτηση της. Έτσι από χθες στις οθόνες των τηλεοράσεων και στον έντυπο τύπο εμφανίστηκε η ανακοίνωση, «silver- alert: Εξαφάνιση από 7/7/2019. Χαρακτηριστικά: Σκληρά, αποφασιστικά ένεκα των σκληρών… πολύχρονων ταξικών αγώνων. Σπανίως εμφανίζεται και μόνο ύστερα από επίμονες παρακλήσεις των οικείων τους, ως απόδειξη της ύπαρξης τους. Κινδυνεύει η υστεροφημία του… αγωνιστικού της παρελθόντος…».
Μάλλον ματαιοπονεί η ορφανή εργατιά, όσο και αν φωνάζει, όσες ανακοινώσεις και εκκλήσεις κι αν δημοσιεύει. Ο προκαθήμενος της ΓΣΕΕ εγχώριος Λεχ Βαλέσα και οι συνεργάτες του μακροημερεύοντας στις καρέκλες της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης με τις γνωστές μεθοδεύσεις και εκλογικές αλχημείες, αξιολογούν ως μπλόφα τις προθέσεις Χατζηδάκη και Κούλη για το γκρέμισμα εργατικών δικαιωμάτων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση ουσιαστικά του οχτάωρου, πλήρη απελευθέρωση απολύσεων άνευ αιτιολόγησης τους και γενικά την επιστροφή αυτού που αποκαλούμε «εργατικό δίκαιο» στα μέσα του 19ου αιώνα. Κι όλα αυτά στο όνομα του βάρβαρου νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού της οικονομίας και της κοινωνίας.
Αντιλήφθηκε κανείς κάποια αντίδραση, κάποια δημόσια δέσμευση, κάποια απόφαση για ανυποχώρητο αγώνα μπροστά στις κατάπτυστες μεθοδεύσεις και τον όλεθρο που απεργάζεται στα εργασιακά η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Ο αγώνας και… η υπεράσπιση της εργασίας για την ηγετική ομάδα και τον ίδιο τον πρόεδρο της, εξαντλήθηκε στην περίοδο 2015-2019, τότε που έξω από το Μαξίμου γαλάζιοι και πάλε-ποτέ πράσινοι «συνδικαλιστές» φανατικοί μαθητές του ακραίου νεοφιλελεύθερου ευαγγελίου, είχαν στήσει κυριολεκτικά καραούλι για να πρωτοστατήσουν σε καταγγελίες και γελοίους λεονταρισμούς, ακόμα και για τις προθέσεις της τότε κυβέρνησης που θα… έβλαπταν τα εργατικά συμφέροντα. Από τον Ιούλιο του ’19 και εντεύθεν, ο λαλίστατος και ακαταμάχητος πρόεδρος μαζί και η κουστωδία του, είδαν το φώς το αληθινό, συνάντησαν τον δηλωμένο από το παρελθόν φανατικό φίλο και προστάτη των… εργαζομένων, τον πρωθυπουργό και σύγχρονο προφήτη, που οδηγεί με στιβαρότητα και σιγουριά τον κόσμο της εργασίας στη γη της επαγγελίας.
Γι\ αυτό και αποφάσισαν ότι πια η παρουσία τους και η ενασχόληση με τα… μάταια και θλιβερά αυτού του κόσμου, είναι περιττή και δίχως σκοπό. Όπως περιττή και άσκοπη θεωρούν την οποιαδήποτε εγρήγορση και προετοιμασία αντιμετώπισης της αντεργατικής καταιγίδας που επίκειται. Και μάλιστα σε βαθμό που εντυπωσιάζει και το ίδιο το επιτελικό παρακράτος των αρίστων, που ίσως για τα προσχήματα και για την τιμή των όπλων, επιχειρήσει με τους εγκάθετους δικούς της συνδικαλιστές, να ρίψει μερικές τουφεκιές στον αέρα, υποκαθιστώντας έτσι τα συνδικαλιστικά περιττώματα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.
Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και των ανέργων, των υποψήφιων για εργασία νέων που αντικρίζουν τον καιάδα της ανυπαρξίας προϋποθέσεων και ευκαιριών για μια αξιοπρεπή ζωή, που βλέπουν ότι ματαιοπονούν για την απόκτηση γνώσεων και προσόντων, μια και οι ακροδεξιές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τους στερούν ουσιαστικά το δικαίωμα να ζήσουν, δεν είπαν ακόμη την τελευταία λέξη. Δεν θα αργήσει αυτή η λέξη. Το ποτάμι της αγανάκτησης που φουσκώνει καθημερινά, σίγουρα θα βρει το δρόμο του. Και που ξέρεις, ίσως σε αυτό τον δρόμο να συναντήσει και τους εξαφανισμένους εσκεμμένα κατάπτυστους της ΓΣΕΕ και να τους ζητήσει να απολογηθούν.