Αυτή την εποχή τα καζάνια έχουν πάρει φωτιά, είναι η ώρα του καινούριου τσίπουρου.
Το βράσιμο του τσίπουρου ήταν πάντα πανηγύρι, που συνοδευόταν με αναλογο τραπέζι, μεζέδες, λουκάνικα, τσίπουρο, όλοι οι φίλοι περνούσαν από κει, για να ευχηθούν ¨καλά καζάνια”, να εκτιμήσου και να τιμήσουν την καινούρια παραγωγή…Ιδιαίτερη περιποίηση περίμενε τη νεολαία, αφού μέσα απο τέτοιες διαδικασίες δενότανε με την παράδοση, ..το προϊόν της πρώτης απόσταξης, “πρώτη στάμνα” το λέμε στον Κολινδρό, πάνω από 30 γράδα (60 βαθμοί αλκοόλ), δεν πίνεται με τίποτα, θυμάμαι στα καζάνια εκείνης της εποχής ο μόνος που το δοκίμαζε ήταν ένας παππούς που στις φλέβες αντί για αίμα έρρεε τσίπουρο, ο άνθρωπος είχε πιει στη ζωή του καζανιές ολόκληρες!
το καζάνι του κ, Μιχάλη Πολύζου δεν είχε χρόνο να ξεκοuραστή. μαζί
με όμορφες παρέες και τις περισσότερες φορές με μουσική θα θέλαμε να τον ευχαριστήσουμε για τη φιλοξενία του ευχόμαστε και του χρόνου πάλη εδώ.
Photo Hasapetis
