Δευτέρα 11 Οκτωβρίου, απεργία εκπαιδευτικών με τεράστια προβλέπω, συμμετοχή και μαζικές συγκεντρώσεις γονέων και εκπαιδευτικών σε όλη την Ελλάδα.
Ως πατέρας τεσσάρων παιδιών, νιώθω ότι με αφορά το θέμα. Δεν δέχομαι την άποψη του Υπουργείου Παιδείας που προσπαθούν να μας πουλήσουν τα ΜΜΕ, ότι οι τεμπέληδες εκπαιδευτικοί δεν θέλουν την αξιολόγηση, για να συγκαλύψουν την ανεπάρκεια και την ανικανότητά τους. Οι ίδιοι εκπαιδευτικοί που μέχρι πριν λίγους μήνες η κ. Κεραμέως ανέφερε ως «οι εκπαιδευτικοί μας» και καμάρωνε για την επιτυχία της τηλεκπαίδευσης. Αυτοί δεν ήταν που σήκωσαν το βάρος της εκπαίδευσης τα 2 τελευταία χρόνια, με τα δικά τους μέσα; Που ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες της υγειονομικής κρίσης, όταν το υπουργείο τους στήριζε υλικοτεχνικά με μάσκες αερόστατα και παγουρίνο;
Πώς ο σεβασμός και η εκτίμηση προς τον κλάδο των εκπαιδευτικών μετατράπηκε σε μίσος και υποτίμηση τόσο γρήγορα; Γιατί φοβάται τους εκπαιδευτικούς η κ. Κεραμέως και τους τρέχει στα δικαστήρια, αφού πρώτα τους διασύρει στα κανάλια; Μήπως γιατί ακριβώς επειδή ζουν μέσα στο δημόσιο σχολείο γνωρίζουν και τις ανάγκες του;
Τι ακριβώς αφορά αυτή η αξιολόγηση, που τόσο αντίθετους βρίσκει τους εκπαιδευτικούς τελικά; Ένα καλύτερο σχολείο για τα παιδιά μας θα περίμενε κανείς.
Όμως τα παιδιά μας θα κληθούν να δώσουν εξετάσεις στην ΣΤ δημοτικού και στη Γ γυμνασίου με ότι συνεπάγεται αυτό για την ψυχολογία τους, αλλά και οικονομικά για τις οικογένειές τους, και η απόδοσή τους θα τα ακολουθεί σαν χαρακτηρισμός.
Τα δημόσια δωρεάν σχολεία καλούνται να βρουν χορηγούς και τρόπους να καλύπτουν τα έξοδά τους μετακυλίοντας αυτή την υποχρέωση από το υπουργείο στο σχολείο.
Με βάση αυτά και άλλους δείκτες που προβλέπονται, τα σχολεία μας θα κατηγοριοποιούνται σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Φυσικά οι μαθητές των πιο αδύναμων οικονομικά οικογενειών καθώς και αυτά με μαθησιακές δυσκολίες, εφόσον δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στο σχολείο- εξεταστικό κέντρο, ή να βάλουν αρκετά βαθιά το χέρι στην τσέπη, προβλέπεται να ανήκουν στα δεύτερης κατηγορίας. Τα παιδιά των «Αρίστων», κατά την κρίση και αξιολόγηση του υπουργείου πάντα, στα πρώτης.
Ανάλογα προγράμματα έχουν εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες, με καταστροφικά αποτελέσματα. Για άλλη μια φορά αντιγράφουμε αποτυχημένα προγράμματα του εξωτερικού και προσπαθούμε να τα εφαρμόσουμε στην ελληνική πραγματικότητα.
Δεν προσπαθούν λοιπόν με την αξιολόγηση να κάνουν ένα καλύτερο σχολείο, αλλά ένα σχολείο επιχείρηση, ένα σχολείο συμφερόντων, που κατηγοριοποιεί τα παιδιά μας, βάζοντάς τους ετικέτες και νέα εμπόδια.
Ας ακούσουμε τους εκπαιδευτικούς σε αυτή την περίπτωση. Μάλλον κάτι ξέρουν.