Του Καλπακίδη Κ. Δαμιανού
Περιβαλλοντολόγος-Μηχανικός Περιβάλλοντος MSc
Η 5η Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, που ο ΟΗΕ3 για το 2022 επισημαίνει εμφατικά ότι «έχουμε μόνο μια Γη» προσφέρεται για συζητήσεις κυρίως στα παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα και συνήθως συνοδεύεται από τυπικές ευχές και συμβολικές δράσεις. Ως εκ του του ο τίτλος του άρθρου μάλλον είναι οξύμωρος καθώς αναζητείται ουσιαστική εθνική περιβαλλοντική πολιτική .
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν είναι αναγκαία σήμερα η χάραξη μιας νέας εθνικής περιβαλλοντικής πολιτικής, καθώς τα ζητήματα περιβάλλοντος είναι παγκόσμια. Η απάντηση δόθηκε εμφατικά με τις νέες ενεργειακές εξελίξεις. Η χώρα πρέπει να έχει δικής της εθνική περιβαλλοντική πολιτική που θα έχει όμως ως βάση τις ευρωπαϊκές πολιτικές αλλά θα ικανοποίει και τις εθνικές μας ανάγκες. Οι αδιαμφισβήτητες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής (IPCC AR6)1, η ολοένα και περισσότερο απώλειας της βιοποικιλότητας2, με τα είδη που είναι προς εξαφάνιση ή έχουν μειωθεί ο πληθυσμός να αυξάνονται χρόνο με το χρόνο, με την συνολική κατάσταση φυσικού περιβάλλοντος να είναι σε κίνδυνο καθώς η ανθρώπινη επέμβαση είναι πιο έντονη από κάθε άλλη περίοδο.
Παράλληλα όμως οι διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις μας οδηγούν στη σκέψη, ότι πρέπει λαμβάνοντας υπόψη τα παγκόσμια ζητήματα περιβάλλοντος να χαράξουμε την δική μας εθνική περιβαλλοντική πολιτική. Δεν νοείται η χάραξη οποιαδήποτε πολιτικής ή προγράμματος που δεν εμπεριέχει την περιβαλλοντική συνιστώσα. Από την οικονομία, τον πρωτογενή τομέα μέχρι την ενέργεια και τον τουρισμό.
Η Ελλάδα πρέπει αποκτήσει Εθνική περιβαλλοντική πολιτική που θα διαπερνά οριζόντια όλες τις πολιτικές και εθνικές στρατηγικές.
Οι πολιτικές για την ενέργεια, το μίγμα των ενεργειακών πηγών, η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, η περεταίρω διείσδυση των ΑΠΕ αλλά και τα ενεργειακά έργα μεταφοράς φυσικού αερίου ή υδρογόνου είναι ζητήματα που πρέπει να ενταχθούν στην εθνική περιβαλλοντική πολιτική.
Το χωροταξικό για τον Τουρισμό, η σύνδεση της τουριστικής ανάπτυξης με το φυσικό περιβάλλον, η προστασία της θάλασσας και των βουνών επίσης είναι παραδείγματα που η εθνική περιβαλλοντική πολιτική θα έχει εξετάσει και προτείνει τις βέλτιστες πολιτικές και πρακτικές.
Τελευταία αλλά πολύ σημαντική θα πρέπει να είναι η συνεισφορά που θα έχει η περιβαλλοντική πολιτική στον πρωτογενές τομέα παραγωγής, στο αγροδιαοτροφικό τομέα, στην κτηνοτροφία στις πολιτικές της γης .
Με ευχές δεν λύνονται τα προβλήματα, απαιτείται δομημένη σκέψη, επιστημονική γνώση και αποφασιστικότητα. Τα περιβαλλοντικά ζητήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν και να συζητηθούν χωρίς ταμπού, γραφικότητες , ακτιβισμούς και γενικότητες. Η Ελλάδα έχει πλέον τους επιστήμονες περιβάλλοντος και την απαραίτητη γνώση για να χαράξει την δική της περιβαλλοντική πολιτική με σεβασμό στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο αλλά και προσαρμοσμένη στις δικές μας εθνικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες.