Εκδήλωση της Τομεακής Επιτροπής Πιερίας του ΚΚΕ με τίτλο «Πόσο πράσινο
είναι το πράσινο new deal; αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος
και την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων» πραγματοποιήθηκε την Κυριακή
5 Δεκέμβρη, στο ΔΙΠΑΕ Κατερίνης.
Στην εκδήλωση έδωσαν το «παρών» οι εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι και
περιφερειακοί σύμβουλοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Αντώνης Ραλλάτος, μέλος της ΚΕΟΕ και
επικεφαλής του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ (διαβάστε παρακάτω
αποσπάσματα), ενώ παρεμβάσεις έγιναν επίσης από τον Νίκο Τσουπέη,
δημοτικό σύμβουλο Κατερίνης με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και μέλος της ΤΕ
Πιερίας του ΚΚΕ, με θέμα την ασυδοσία του κεφαλαίου για τα κέρδη και τις
συνέπειες στο περιβάλλον και την υγεία του λαού και τον Αντώνη
Παπαδόπουλο, γραμματέα της ΤΕ Πιερίας του ΚΚΕ, με θέμα την ενεργειακή
φτώχεια και τον αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής των εργαζομένων.
Επίσης, το λόγο πήρε εκ μέρους της ομάδας ενάντια στην δυσοσμία «I can’t
breathe» η Σουμελά Ελευθεριάδου.
Στο χώρο της εκδήλωσης υπήρχε έκθεση σχετικών εκδόσεων της «Σύγχρονης
Εποχής».
Αποσπάσματα της ομιλίας του Αντ. Ραλλάτου.
«Η αλήθεια είναι ότι η προστασία του περιβάλλοντος, η λεγόμενη πράσινη
ανάπτυξη δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βολικό προπαγανδιστικό σχήμα.
Πραγματικός στόχος του οποίου είναι να περάσει ο καπιταλισμός σε μια νέα
φάση ανάπτυξης. Να βρεθούν νέα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο
που επενδύει σε κλάδους που μέχρι πρότινος είχαν κρατικά μονοπώλια όπως
η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, οι Μεταφορές, η Κοινωνική Ασφάλιση, η
Υγεία, η Παιδεία. Η στρατηγική αυτή είναι δεμένη με τη γενικότερη
επίθεση στο εργατικό – λαϊκό εισόδημα, με τη μείωση των μισθών και την
εκτίναξη της φορολογίας, με την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής
τάξης», ανέφερε ο Αντ. Ραλλάτος.
«Σε ολόκληρο τον κόσμο -σημείωσε- στην ΕΕ και στην Ελλάδα, το κεφάλαιο
προσπάθησε να απαντήσει στο πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης με την
απελευθέρωση, τις ιδιωτικοποιήσεις και με άμεση επίθεση στο βιοτικό
επίπεδο των εργαζόμενων. Όμως φαίνεται ότι δεν αρκεί. Και η απάντηση που
προσπαθεί να δώσει ο καπιταλισμός στο πρόβλημα που έχει είναι η
περιβόητη πράσινη μετάβαση. Η πολιτική αυτή αφορά την απαξίωση, την
καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος του κεφαλαίου που είναι ήδη επενδυμένο
στην παραγωγική διαδικασία με το πρόσχημα του ότι δεν είναι “φιλικό στο
περιβάλλον”. Δρόμοι και το σύνολο των μεταφορικών μέσων, σπίτια που δεν
είναι υψηλής ενεργειακής απόδοσης, βιομηχανικές εγκαταστάσεις που δεν
συμμορφώνονται με διάφορα και συνεχώς μεταβαλλόμενα πρότυπα, ενεργειακές
εγκαταστάσεις παλαιού τύπου, εργαλεία, μηχανές, προϊόντα κατανάλωσης
κλπ. όλα αυτά βγαίνουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας με το πρόσχημα της
“ρύπανσης” του περιβάλλοντος με μοναδικό στόχο να επενδυθούν νέα
κεφάλαια σε άλλα, καινούργια μέσα παραγωγής που θα είναι, τάχα,
φιλικότερα στο περιβάλλον».
Επισήμανε ότι «η “πράσινη ανάπτυξη” δεν αποτελεί λύση στα τεράστια
προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα και που
αφορούν και σε μια ολοένα κλιμακούμενη επιδείνωση και του φυσικού
περιβάλλοντος.
Η λύση για το λαό βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής αυτής, της ίδιας
της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στη ριζικά διαφορετική πρόταση του ΚΚΕ για
την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό. Μόνο ο σοσιαλισμός, στη βάση της
κοινωνικής ιδιοκτησίας των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης
και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας και του
εργατικού ελέγχου, μπορεί να διασφαλίσει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των
λαϊκών αναγκών, τη συνεχή αύξηση του βιοτικού επιπέδου, τη βελτίωση των
όρων εργασίας και την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στο φυσικό
περιβάλλον.
Καταλήγοντας, κάλεσε «τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα να βγάλουν
συμπεράσματα από την πείρα τους, για τις κάλπικες απαντήσεις που τους
παρουσιάζουν, όπως την πρόταση της “πράσινης ανάπτυξης”, των πράσινων
επενδύσεων, για την οποία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος θα
την υλοποιήσει αποτελεσματικότερα. Το ΚΚΕ επιμένει να φωτίζει ότι η
καπιταλιστική ανάπτυξη, μαύρη ή πράσινη, καθαρή ή βρώμικη, με το μπλε
της ΝΔ, το ροζ του ΣΥΡΙΖΑ, το πράσινο του ΚΙΝΑΛ, είναι για τους
εργαζόμενους ίδια και στην ουσία απαράλλαχτη, εκμεταλλευτική, αντίθετη
με τις ανάγκες και τα δικαιώματά του».
Κάλεσε τον λαό «να μην αποδεχτεί τη μοίρα που του επιφυλάσσει η
καπιταλιστική ανάπτυξη, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοδήποτε άλλου
συνδυασμού αστικών κομμάτων. Να αντισταθεί και να οργανώσει μαζικές,
αγωνιστικές απαντήσεις και για τα τεράστια προβλήματα του περιβάλλοντος.
Ενάντια στη βιομηχανική ρύπανση, ενάντια στην εγκατάσταση
ανεμογεννητριών, ενάντια στην εμπορευματοποίηση του Ολύμπου και των
Πιερίων, μαζί με τα άλλα προβλήματα της ζωής της λαϊκής οικογένειας, το
μισθό, τις εργασιακές σχέσεις, την ανεργία, τη φορολογία. Με ενιαία
αιτήματα, στόχους και κατεύθυνση, που ανοίγουν τον δρόμο ενός αγώνα
ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, ενάντια στην αστική τάξη και τους
συμμάχους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ενάντια στην αστική πολιτική και κάθε
κυβερνητική της έκφραση που εντείνει την εμπορευματοποίηση των πάντων».
