Αντί να περιμένουμε από τα παιδιά να ελέγξουν τα (ανεξέλεγκτα) συναισθήματά τους, ας επικεντρωθούμε σε εσάς, τους γονείς.
Ο θυμός και η απογοήτευση είναι κοινά ανθρώπινα συναισθήματα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνετε θύμα των αρνητικών συναισθημάτων. Ως, γονείς, έχετε υποχρέωση απέναντι στην οικογένειά σας και στον εαυτό σας να μην επιτρέπετε σε αυτά να σας καταβάλλουν.
Μερικές φορές, όμως, είναι πραγματικά δύσκολο να παραμείνετε ήρεμοι και να λειτουργήσετε με ενσυναίσθηση όταν το παιδί δοκιμάζει τα όριά σας.
Πάρτε μια βαθιά ανάσα.
Υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να επαναλάβετε στον εαυτό σας για να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας:
«Δεν με δυσκολεύει, αλλά δυσκολεύεται»
Αυτή είναι μια ισχυρή αναπροσαρμογή. Όταν τα παιδιά κλαίνε, έχουν ένα ξέσπασμα θυμού ή φέρονται άσχημα και δεν μπορείτε να το «διορθώσετε» αμέσως, είναι εύκολο να νιώσετε αβοήθητοι. Αυτό μπορεί γρήγορα να μετατραπεί σε αμυντικότητα, καθώς ερμηνεύετε την κατάσταση ως απειλή.
Ίσως να σας κάνει να αισθάνεστε ότι το παιδί σας το κάνει επίτηδες. Αλλά τα παιδιά δεν θέλουν ποτέ να σας δυσκολέψουν. Θέλουν απλώς να καταλάβετε ότι βιώνουν κάτι που δεν μπορούν να διαχειριστούν.
«Όσο πιο ήρεμος είμαι, τόσο πιο αποτελεσματικός θα είμαι»
Αν θυμάστε ότι ο λόγος που πρέπει να ηρεμήσετε είναι για να είστε περισσότερο αποτελεσματικοί, όχι για να «τελειώνετε» με τα συναισθήματά σας, τότε είναι πιο εύκολο να χαλαρώσετε.
«Δεν υπάρχει κακή συμπεριφορά, προσπαθεί να μου πει κάτι σημαντικό»
Αυτή είναι ίσως η πιο σημαντική αναπροσαρμογή που μπορούν να κάνουν οι γονείς. Τι γίνεται αν δεν υπάρχει κακή συμπεριφορά; Τότε βλέπουμε ξεκάθαρα ότι οι τιμωρίες, οι συνέπειες και τα διαλείμματα είναι αδιέξοδα. Η συμπεριφορά είναι σημαντική επικοινωνία.
Τα νεογέννητα μωρά δεν έχουν εκφραστική γλώσσα, οπότε μπορεί να αναστατωθούμε από το κλάμα τους, αλλά δεν απαιτούμε να χρησιμοποιήσουν τα λόγια τους. Μόλις όμως τα παιδιά γίνουν λεκτικά, περιμένουμε να χρησιμοποιούν πάντα τη γλώσσα.
Ωστόσο, τα βαθιά συναισθήματα είναι συχνά αδύνατο να εκφραστούν με λέξεις, ακόμη και για τους ενήλικες. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τα μικρά παιδιά. Είναι καλύτερο να υποθέσουμε ότι η προβληματική συμπεριφορά είναι μια προσπάθεια επικοινωνίας – η καλύτερη δυνατή προσπάθεια του παιδιού. Προσπαθήστε να την κατανοήσετε.
«Πιθανόν να μοιάζει πολύ μεγάλη υπόθεση για το παιδί»
Αντί να λέτε στα παιδιά να μετριάσουν τα συναισθήματά τους ώστε να ταιριάζουν με τη δική σας εκτίμηση της κατάστασης, αναγνωρίστε ότι για οποιονδήποτε λόγο αυτό το «μικρό πράγμα» είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγάλο για εκείνα.
«Μπορώ να το κάνω»
Πολλοί γονείς όταν νιώθουν αβοήθητοι, ενεργούν παρορμητικά. Η υπενθύμιση στον εαυτό σας ότι μπορείτε να το κάνετε αυτό που σας δυσκολεύει μπορεί να σας εμπνεύσει να θυμηθείτε δύσκολες στιγμές που έχετε χειριστεί καλά στο παρελθόν.
Πηγή:imommy.gr