Ένα όνειρο ετών, όχι μόνο δικό της, έγινε πραγματικότητα για την Ματίνα Δεληβού που αντιμετωπίζει μια σπάνια πάθηση (μυϊκές δυστροφίες – μετάλλαξη δυο γονιδίων) και είχε βάλει ως στόχο να κατακτήσει τον Όλυμπο και να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα σε όλη την ανθρωπότητα. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι και έχουμε τα ίδια δικαιώματα.
Μετά από μια κοπιαστική και ανηφορική διαδρομή η Ματίνα Δεληβού πάτησε κορυφή. Βρέθηκε στην δεύτερη υψηλότερη κορυφή του Ολύμπου σε υψόμετρο 2.912, στο Σκολιό.
Η θέληση, η δύναμη της ψυχής, η αγάπη για τον συνάνθρωπο και ειδικότερα για τα παιδιά με σπάνιες παθήσεις ήταν αυτά που βοήθησαν και οδήγησαν την Ματίνα Δεληβού, να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες, συναντά κανείς, όταν επιχειρεί να κατακτήσει τις κορυφές του μυθικού βουνού.
Η Ματίνα δεν ήταν μόνη σε αυτή την ανάβαση, όπως και όλα αυτά χρόνια που παλεύει με την πάθηση της. Ο άνθρωπος που είναι δίπλα της και σύζυγος της, Βασίλης Κουτσιάδης, τα παιδιά της, όπως τα αποκαλεί, ο Χρήστος, η Όλγα, η Μαριαλένα, ο Γιαννάκης που νοσηλεύεται στο Αττικό Νοσοκομείο και ο ταξίαρχος Γιώργος Γιαννόπουλος, ήταν νοερά μαζί της, όπως και όλοι ατοί που νιώθουν την ίδια αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Απερίγραπτη η χαρά και η συγκίνηση των ανθρώπων που τη συνόδευαν σε αυτή την ανάβαση, όπως ο νευροχειρουργός Θάνος Σπηλιοτόπουλος, η γυμνάστρια Μαρία Παπαθανασίου, η νοσηλεύτρια, Θάλεια Τεντολούρη, η σκηνοθέτης της ΕΡΤ3 Τάνια Χατζηγεωργίου, οι εθελοντές Σαμαρείτες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Πιερίας, ο διοικητής και οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του ΚΕΟΑΧ ΚΑΙ φυσικά το ΓΕΣ που φρόντισε η αποστολή αυτή να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.
Από την κορυφή του Ολύμπου η Ματίνα Δεληβού θέλησε να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους και πολύ περισσότερο τους φορείς να νοιαστούν , να φροντίσουν για την πρόσβαση, την πρόληψη, τη θεραπεία, την ενημέρωση και την έρευνα για όλους τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και στους ίδιους, ότι δεν είναι μόνοι τους.
Προβληματισμένοι από αυτό που συμβαίνει, αναφέρει: «Θύμισε μου γιατί πρέπει να παραμείνω ευγενική με εκείνους τους βολεμένους και «καρεκλάτους» που βάζουν εμπόδια και απαξιώνουν εμάς τα ΑμεΑ και κυρίως τα παιδιά σε ότι έχει να κάνει με πρόσβαση στα αυτονόητα; Νιώθω από χθες με την αλλαγή του καιρού λες και πέρασε από πάνω μου φορτηγό όσο για το αναπνευστικό κάθε αναπνοή και λέω τι στο καλό ήρθε το τέλος ; Και ρωτώ αυτούς που ανοίγουν μόνο το στόμα χωρίς να βουτάνε την γλώσσα στο μυαλό. Πως νιώθει ένα παιδί που περνάει την ίδια κατάσταση με την υγεία του; Αλλά και το πως νιώθουν οι γονείς του που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να το βοηθήσουν; Και όταν περνάει αυτή η κρίση, να έρχεστε εσείς και να το επιβαρύνεται πιο πολύ την ψυχολογία αλλά και τους γονείς του, στο να μην έχει πρόσβαση στα αυτονόητα … Ρε μη θεωρείτε τίποτα δεδομένο… Καλές οι εκδηλώσεις καλά τα γλέντια και τα τραπέζια. Χρειάζονται και αυτά. Αλλά πώς μιλάνε για πολιτισμό όταν στερούν την πρόσβαση στο παιδί μου από τα αυτονόητα, στις κούνιες , στην βιβλιοθήκη, στην θάλασσα… Με ρώτησαν αν αντέχει η τσέπη μου για να βάλω βενζίνη ώστε να πάω εκεί που υπάρχει το SEATRAC; (ένα μικρό μέρος από τα λόγια ενός πατέρα με παιδί σε αναπηρικό αμαξίδιο που μου ζήτησε να σας τα μεταφέρω) Πόσο υπομονή ακόμα να κάνουν…
Την ανάβαση της Ματίνας για τον Όλυμπο κάλυψε συνεργείο της ΕΡΤ3 που ευχαριστεί το ΓΕΣ και το ΚΕΟΑΧ για την άψογη φιλοξενία.
Πηγή: www.ert.gr