Οι προβλέψεις του καιρού μπορεί να πέφτουν έξω, αλλά η ανθρώπινη μύτη ποτέ. Τώρα η επιστήμη επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να μυρίζουν τη βροχή πριν έρθει.

Η μυρωδιά της βροχής, ιδιαίτερα η μυρωδιά που αναδύεται από τη γη όπου πέφτει η βροχή είναι μοναδική και σε πολλούς «αγαπημένη».

Αυτή η γνώριμη μυρωδιά μετά την καταιγίδα που όλοι αγαπάμε ονομάζεται στην πραγματικότητα «petrichor» και προέρχεται από την ελληνική λέξη πέτρα (όπως στο petrify) και ιχώρ, που ήταν η ουσία που κυλούσε μέσα στις φλέβες των Ελλήνων Θεών.

Έτσι, το petrichor είναι σχεδόν σαν το «αίμα της πέτρας», επινοήθηκε από τους Αυστραλούς ορυκτολόγους Isabel Joy Bear και Richard Thomas το 1964 και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature.

Οι δυο ερευνητές ανακάλυψαν ότι μετά από μια μακρά περίοδο ξηρασίας, αυτό το μοναδικό και ιδιαίτερο άρωμα προκύπτει από την απελευθέρωση διαφόρων πτητικών ενώσεων από φυτά και μικρόβια.

Στη συνέχεια, αυτές οι ενώσεις αναμειγνύονται με τη γεωσμίνη, μια ουσία που παράγεται από βακτήρια και μύκητες στο έδαφος.

Τα βακτήρια παράγουν αυτή τη γήινη μυρωδιά φρεσκάδας ειδικά για να προσελκύσουν οργανισμούς στο έδαφος και αυτοί με τη σειρά τους να μεταδώσουν τα βακτήρια σε άλλα μέρη.

Όταν οι σταγόνες βροχής χτυπούν στο έδαφος, απελευθερώνουν αερολύματα που μεταφέρουν αυτό το παρασκεύασμα στον αέρα, δημιουργώντας το αγαπημένο άρωμα του petrichor.

Η γεωσμίνη δεν είναι κάτι που μπορούμε να μυρίσουμε μόνο εμείς οι άνθρωποι, είναι επίσης αυτό που μυρίζουν οι καρχαρίες μαζί με το αίμα μέσα στο νερό.

Αν και αυτή η μυρωδιά είναι συνυφασμένη με τη βροχή που πέφτει, οι επιστήμονες επιβεβαιώνουν ότι κάποιοι «προικισμένοι» άνθρωποι μπορούν να μυρίσουν τη βροχή όταν έρχεται.

Πως συμβαίνει όμως αυτό;

Στον ιστότοπο IFLScience αναφέρεται ότι υπάρχει μια άλλη πηγή μυρωδιάς που θα μπορούσε να μας επηρεάσει. Αυτό είναι το χημικό «όζον».

Έχει μια μοναδική μυρωδιά που δεν είναι τόσο γήινη όσο το petrichor αλλά το ίδιο αναγνωρίσιμη, και αυτό είναι το άρωμα που υποδηλώνει ότι μια καταιγίδα βρίσκεται καθ’ οδόν.

Οι φυσαλίδες του όζοντος ωθούνται προς τα κάτω κάθε φορά που φυσούν άνεμοι από μια καταιγίδα που πλησιάζει, αποτελώντας την αιτία που μας κάνει να τη μυρίζουμε.

 

Πηγή:dnews.gr