Το βράδυ της Παρασκευής 28 προς ξημερώματα Σαββάτου 29 Ιουλίου στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Κολινδρού τελέστηκε Ιερά Αγρυπνία και Μνημόσυνο στη Μνήμη του Επισκόπου Κίτρους Νικολάου Λούση, πρωτεργάτη της Επαναστάσεως του 1878, ο οποίος εκοιμήθη στις 29 Ιουλίου 1882, σε ηλικία 42 ετών.
Την Ακολουθία τέλεσαν ο Αρχιμανδρίτης της Ι. Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος π. Μελέτιος και ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Παναγιώτης, ενώ δεκάδες πιστοί προσήλθαν να συμπροσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Επισκόπου Κίτρους, ο οποίος ως γνωστόν αποτέλεσε φωτεινό παράδειγμα για τον Κολινδρό, την Πιερία αλλά και για όλη την Μακεδονία, με τη στάση του απέναντι στα απελευθερωτικά κινήματα και στην ελευθέρωση της περιοχής μας.
Ο Νικόλαος Λούσης γεννήθηκε στη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας το 1840. Με υποτροφία του Κομιτζοπουλείου κληροδοτήματος, σπουδάζει στη Ριζάρειο σχολή στην Αθήνα. Αφού ολοκληρώνει τις σπουδές στην Αθήνα, επιστρέφει στον τόπο καταγωγής του και χειροτονείται διάκονος από τον μητροπολίτη Φιλιππούπολης. Προσπαθεί ο διάκονος Νικόλαος να αγωνιστεί εναντίον των Οθωμανών και, κατά το 1868 που ξεσπάει η επανάσταση Ελλάδας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας, πηγαίνει στα Χανιά και διορίζεται δάσκαλος, όπου, από αυτή τη θέση, βοηθάει στον αγώνα. Το 1873, διορίζεται καθηγητής στο Λύκειο του Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως. Δύο χρόνια αργότερα, το 1875, μεταβαίνει στη Θεσσαλονίκη, όπου συνδέεται με τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και, αργότερα, Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ Γ’. Γίνεται αρχιδιάκονος του μητροπολίτη Ιωακείμ και, σε έναν χρόνο, χειροτονείται επίσκοπος Κίτρους, σε ηλικία, μόλις, 34 χρόνων.
Το 1878 ήταν από τους πρωτεργάτης της Επανάστασης του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής μας, κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μια επανάσταση που δεν είχε το ποθητό αποτέλεσμα, αλλά κατάφερε να σταματήσει τη δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας εις βάρος της Ελλάδας.
Μετά από την επανάσταση του 1878, ο επίσκοπος Κίτρους κατευθύνεται στην Αθήνα, μέσω Λαμίας. Στην πρωτεύουσα, τον υποδέχονται με τις πρέπουσες τιμές και με πλήθος κόσμου. Διορίστηκε θεολόγος στο γυμνάσιο Λαμίας. Στις 29 Ιουλίου 1882, πεθαίνει από φυματίωση, χωρίς την πρέπουσα βοήθεια από το ελεύθερο ελληνικό κράτος, σε ηλικία 42 ετών.
