Με μεγαλοπρέπεια και κάθε τιμή, όπως αρμόζει σ΄ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός, το Λιτόχωρο τίμησε σήμερα την Επανάσταση του Ολύμπου του 1878, κατά του Τούρκικου Ζυγού.

Μια Επανάσταση των Ελλήνων της Μακεδονίας που δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, ωστόσο ήταν η αιτία ακύρωσης της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου που δημιουργούσε τη «Μεγάλη Βουλγαρία» και έβαλε το «λιθαράκι» για την μετέπειτα απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν το πρωί της Κυριακής με Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Λιτοχώρου.

 

Ακολούθησε Επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο Ηρώων και κατάθεση στεφάνων

Με ιδιαίτερη περηφάνεια μαθητές του Λιτοχώρου και της ευρύτερης περιοχής, μέλη συλλόγων και ο στρατός παρέλασαν στην κεντρική λεωφόρο Αγίου Νικολάου, τιμώντας ,τους ήρωες επαναστάτες του 1878, αποσπώντας τι θερμό χειροκρότημα των επισήμων και παρευρισκόμενων.

Βίντεο από την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου 

http://

Φωτογραφίες από την παρέλαση

 

Το ιστορικό της Επανάστασης του 1878

Ο εορτασμός της Επανάστασης του Ολύμπου και της Μακεδονίας στα 1878, φέρνει στην ιστορική μνήμη τον δραματικό αγώνα του υπόδουλου Μακεδονικού λαού για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού και την ένωσή του με τη μητέρα Ελλάδα. Πρόκειται για γεγονός μεγάλης εθνικής σημασίας, το οποίο ανέτρεψε τα ύπουλα και σκοτεινά σχέδια του πανσλαβισμού, αποτελώντας οριακή αφετηρία του Μακεδονικού Αγώνα. Σύμφωνα με τον Ιστορικό και συγγραφέα κ. Σωτήρη Μασταγκά, ο από τον Απρίλιο του 1877 ρωσοτουρκικός πόλεμος υπήρξε αυταπάτη των χριστιανικών λαών της Βαλκανικής, που δεν έβλεπαν άλλους λυτρωτές από τους Ρώσους. Τον Νοέμβριο έπεφτε η Πλεύνα, στην παλαιά Βουλγαρία, και τα ρωσικά στρατεύματα ξεχύθηκαν προς την Κωνσταντινούπολη. Τον Ιανουάριο του 1878 έπεφτε η Ανδριανούπολη, το τελευταίο οχυρό των Τούρκων, και τα ρωσικά στίφη έφθασαν στο προάστιο του Αγίου Στεφάνου, προ των πυλών της Κωνσταντινούπολης. Επιδίωξη της Ρωσίας ήταν να δημιουργήσει μεγάλη Βουλγαρία, η οποία θα γινόταν κύριος ολόκληρης της Ελληνικής Ανατολικής Ρωμυλίας και ολόκληρης της Θράκης και της Μακεδονίας μέχρι τον Όλυμπο. Η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου στις 19 Φεβρουαρίου 1878 δημιουργούσε μια απέραντη Βουλγαρία, από τη Μαύρη Θάλασσα ως την Αλβανία και από τον Δούναβη ως το Αιγαίο και τον Όλυμπο. Στον επόμενο σταθμό το ρωσικό μεγαθήριο θα καταβρόχθιζε τα πάντα, με τους Βούλγαρους μαζί. Σαν ένας άνθρωπος ορθώθηκε ο ελληνικός λαός της Μακεδονίας, που ήθελε να σωθεί από τη διπλή υποδούλωση, των Τούρκων και των νέων κατακτητών. Η κυβέρνηση των Αθηνών αναγκάστηκε να κινηθεί για να ενισχύσει την εξέγερση του υπόδουλου ελληνισμού και να υποστηρίξει τα επαναστατικά κινήματα. Από τις κορυφές του Ολύμπου και των Πιερίων, μέχρι το Βόιο και τον Γράμμο, μέχρι το Μοναστήρι, άναψαν αμέσως φωτιές και κραυγή διαμαρτυρίας υψώθηκε ως τον ουρανό για ένωση με την Ελλάδα. Το Λιτόχωρο πυρπολήθηκε. Η επανάσταση στον Όλυμπο, μετά από ηρωισμούς αφθάστους, πνίγηκε στο αίμα. Ο πληθυσμός της Μακεδονίας κράτησε ψηλά την ελληνική σημαία και υπέστη με ηρωισμό τις θυσίες για να ιδή την Μακεδονία ενωμένη με την ελεύθερη Ελλάδα. Η Επανάσταση του 1878 ήταν ένας διπλός αγώνας για την αποσόβηση ενός διπλού κινδύνου. Εκείνη η θυσία απέτρεψε την εφαρμογή του διεθνούς εγκλήματος του Αγίου Στεφάνου και στο Συνέδριο του Βερολίνου έδωσε τον καιρό για την απελευθέρωση στα 1912. Διατρανώθηκε ο ακοίμητος πόθος του Μακεδονικού Ελληνισμού για την εθνική του ελευθερία και η αμετάκλητη απόφασή του να αγωνιστεί για να την κατακτήσει. Διαπιστώθηκε, με τρόπο αναμφισβήτητο, ότι δουλεία αιώνων ούτε έσβησε ούτε εξασθένησε τον Ελληνισμό αυτό.