Τα παιδιά της Κατερίνης είναι και δικά μου παιδιά. Το έχω πει πολλές φορές δημόσια. Ουσιαστικά η πόλη που ζούμε είναι το σπίτι μας και το προσωπικό μας σπίτι είναι το δωμάτιό μας. Ταυτιζόμαστε σε τέτοιο βαθμό με την πόλη μας.
Γι’ αυτό και μου δίνει μεγάλη χαρά να βρίσκομαι γύρω από τα παιδιά της πόλης μου. Κάποια από αυτά έχουν καταφέρει να έχουν σημαντική θέση στην καρδιά μου. Με ενδιαφέρει η προσωπική τους διαδρομή και η πορεία τους σ’ αυτή τη ζωή. Τα επιτεύγματά τους με αφήνουν άναυδη πολλές φορές. Να προσθέσω ότι με εμπνέουν και μου δίνουν ελπίδα για το μέλλον.
Ένα τέτοιο παιδί είναι η Μαρία Κορομπίλη. Ήθελα να τη γνωρίσετε και εσείς όπως τη γνώρισα εγώ, δηλαδή σε βάθος. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα τον παλμό της. Η Μαρία Κορομπίλη είναι η κόρη πολύ γνωστής τοπικής οικογένειας που κινείται και συμβάλλει στην πόλη μας έντονα. Εύλογα πιστεύω πήρε από την οικογένειά της το παράδειγμα, το οποίο και συνεχίζει με τον δικό της τρόπο στα δικά της βήματα.
Την ευχαριστώ δημόσια για τον χρόνο που μου αφιέρωσε, για τη φιλία της και για τα όμορφα πράγματα που μου έχει μάθει. Την ευχαριστώ επίσης για τις υπέροχες φωτογραφίες από τα ταξίδια της ανά τον κόσμο.
Maria, you are a bright star. Keep on shining!
Ας αρχίσουμε από τα παιδικά σου χρόνια στην Κατερίνη. Δώσε μας μια γενική εικόνα από την εποχή σου στο σχολείο. Ποια ήταν τα ενδιαφέροντά σου ως παιδί και ποια η εμπειρία σου;
Γεννήθηκα στην Αθήνα όπου και πέρασα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Οι αναμνήσεις μου και οι εμπειρίες μου από εκείνα τα χρόνια είναι ανεξίτηλα γραμμένες στην ψυχή μου. Οι γονείς μου φρόντισαν από μικρή ηλικία να μου εμφυσήσουν την αγάπη για τη μάθηση. Πολύ τακτικά επισκεπτόμασταν διάφορα μουσεία των Αθηνών και συμμετείχα στα προγράμματα για παιδιά που αυτά διοργάνωναν. Παρακολουθούσα σχεδόν όλες τις παιδικές θεατρικές παραστάσεις που ανέβαζαν την εποχή εκείνη αξιολογότατοι θεατράνθρωποι. Έτσι έμαθα να αγαπώ τον τόπο μου, την πολιτιστική κληρονομιά του, την λογοτεχνία, το καλό βιβλίο που συχνά το έβλεπα να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μου μέσα από τις παιδικές θεατρικές παραστάσεις και φυσικά έμαθα να αγαπώ το θέατρο. Κατάλαβα δηλαδή με φυσικό και αβίαστο τρόπο την αξία της πολύπλευρης εκπαίδευσης και τη δύναμη της γνώσης. Μετά την μόνιμη εγκατάσταση της οικογένειας μου στην Κατερίνη ασχολήθηκα με την κολύμβηση και το χορό μέχρι το τέλος της λυκειακής μου ζωής. Στα μαθητικά μου χρόνια έμαθα παραδοσιακούς χορούς στο λύκειο Ελληνίδων έκανα μπαλέτο για πολλά χρόνια και μοντέρνο χορό. Συμμετείχα στην παιδική χορωδία του μουσικού σχολείου όπου έκανα και μαθήματα πιάνου. Πήρα το πτυχίο των αγγλικών και γερμανικών καθώς και πιστοποίηση γνώσης του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Τα καλοκαίρια παρακολουθούσα πολύ συχνά παραστάσεις και συναυλίες του φεστιβάλ Ολύμπου, στο αρχαίο θέατρο, στο Δίον και πήγαινα στην κατασκήνωση της μητρόπολης, στον Άγιο Γεώργιο Ρητίνης. Ήμουν μέλος της σκακιστικής λέσχης Κατερίνης και συμμετείχα σε αγώνες εντός και εκτός του νομού.
«Ζωγράφισέ» μας με τον δικό σου τρόπο την περιπέτειά σου ως φοιτήτρια. Τι αποκόμισες, ποιο ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που έμαθες και τι σου έχει μείνει μέχρι σήμερα;
Έχοντας πετύχει τον πρώτο μου στόχο των πανελληνίων βρέθηκα ως φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη. Είχε έρθει η κατάλληλη περίοδος να ανακαλύψω τι σημαίνει φοιτητική ζωή. Ξεκίνησα λοιπόν με ενθουσιασμό νιώθοντας ‘έτοιμη’ να αντιμετωπίσω κάθε νέα πρόκληση στη ζωή μου. Κατά τη διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής επέλεξα να αξιοποιήσω το πρόγραμμα Erasmus και έτσι βρέθηκα στην ηλικία των 20 ετών με μια βαλίτσα στο χέρι στην Λειψία της Γερμανίας. Σε μία κρίσιμη εποχή για την Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης χρειάστηκε πολλές φορές να δικαιολογήσω την παρουσία μου εκεί και να υπερασπιστώ την πατρίδα μου. Τι να πρώτοθυμηθώ για εκείνη την περίοδο, την διαφορετική κουλτούρα, το εκπαιδευτικό σύστημα, τις τεράστιες βιβλιοθήκες, τα ενδιαφέροντα μαθήματα ή τους νέους από όλη την Ευρώπη με τους οποίους ήρθα σε επαφή. Ένιωθα όμως σαν να τους γνώριζα χρόνια καθώς διαπίστωνα τα κοινά ενδιαφέροντα, τους στόχους και τις φιλοδοξίες μας. Το σημαντικότερο μάθημα που πήρα από αυτήν την εμπειρία είναι ότι οι νέοι άνθρωποι δεν πρέπει να φοβούνται να κάνουν το επόμενο βήμα. Προσωπικά έμαθα να στηρίζομαι στον εαυτό μου να ξεπερνώ τους δισταγμούς τις δυσκολίες και τις αμφιβολίες μου και να τολμώ να κυνηγώ τους στόχους μου. Αυτό με έκανε πιο δυνατή, πιο αποφασιστική, και πιο σίγουρη για τον εαυτό μου. Ήταν το εφαλτήριο για τα επόμενα χρόνια της ζωής μου.
Το βιογραφικό σου παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για έναν άνθρωπο τόσο νέο. Πότε πρόλαβες να κάνεις τόσα πράγματα (εκπαίδευση, ξένες γλώσσες, συνέδρια, ταξίδια, hobby, εθελοντισμό). Πες μας λίγα λόγια για την εμπειρία σου στο μεταπτυχιακό. Πώς σκέφτεσαι να το χρησιμοποιήσεις; Τι δρόμους θα σου ανοίξει; Προσωπικά το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον γιατί εγώ έκανα το ίδιο στην αγγλική γλώσσα.
Κατά τη διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων ασχολούμουν διαρκώς με καινούργιες ενδιαφέρουσες ενασχολήσεις και χόμπι όπως χορό, αθλητισμό, ξένες γλώσσες, πληροφορική, κάτι που συνεχίστηκε και στα φοιτητικά μου χρόνια. Στο πανεπιστήμιο μπόρεσα να εντρυφήσω περισσότερο στην σπουδές μου παρακολουθώντας σεμινάρια σχετικά με το αντικείμενο μου. Παράλληλα γνώρισα τον εθελοντισμό και την αξία του παραδίδοντας μαθήματα στο κοινωνικό φροντιστήριο της ενορίας Μεταμόρφωση του Σωτήρος στην Θεσσαλονίκη και τους καλοκαιρινούς μήνες στις κατασκηνώσεις του Αγίου Γεωργίου ρητίνης, της μητρόπολης Κίτρους και Κατερίνης σαν ομαδάρχισσα. Επιπλέον ήμουν εθελόντρια και στο φεστιβάλ Ολύμπου επί σειρά ετών. Το μεταπτυχιακό μου με τίτλο ‘ Η διδασκαλία της Ελληνικής ως δεύτερης/ ξένης γλώσσας’ το ξεκίνησα ενώ ήδη εργαζόμουν ως αεροσυνοδός στην Saudia Αirlines. Μέσα από τα ταξίδια μου και γνωρίζοντας ανθρώπους και πολιτισμούς άλλων χωρών διαπίστωσα τον σεβασμό και τον θαυμασμό που τρέφουν οι ξένοι για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την επιθυμία που έχουν να γνωρίσουν την γλώσσα μας. Επίσης το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα των τελευταίων χρόνων οδήγησε πολλούς ανθρώπους στη χώρα μας. Είναι επιτακτική η ανάγκη, όσοι από αυτούς παραμείνουν και ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία, να γνωρίσουν την γλώσσα μας και μέσα από αυτήν την ελληνική κουλτούρα. Το μεταπτυχιακό αυτό πιστεύω θα μου δώσει τη δυνατότητα να συμβάλλω στην ομαλή προσαρμογή τους. Επιπλέον μου ανοίγει δρόμους και στο εξωτερικό σε διεθνή σχολεία όπου θα μπορώ να διδάξω την ελληνική γλώσσα κάτι το οποίο θεωρώ πως είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Και κάποια στιγμή βρίσκεσαι στον αέρα κυριολεκτικά. Πετάς, όχι πλέον μόνο με τη δύναμη της ψυχής σου αλλά και με το σώμα σου. Νομίζω θα ενδιέφερε όλους μας να μάθουμε για την απόφασή σου αυτή, πώς το δέχτηκε η οικογένειά σου και πώς σε βοήθησε η εμπειρία αυτή να προχωρήσεις σε ένα άλλο επίπεδο.
Σε μια εποχή που η Ελλάδα έμπαινε στην περίοδο των μνημονίων και της μεγάλης οικονομικής κρίσης και απογοητευμένη από τις επαγγελματικές προοπτικές στην χώρα μας αποφάσισα να υποβάλλω την αίτηση μου στην Saudia Airlines κάνοντας για δεύτερη φορά το μεγάλο βήμα να ζήσω μόνη μου στο εξωτερικό. Αυτή τη φορά όμως σε μία κοινωνία πολύ διαφορετική από αυτές που έχουμε συνηθίσει. Η οικογένεια μου αρχικά δεν ενθουσιάστηκε με την προοπτική γιατί η Σαουδική Αραβία είναι μια χώρα με πολλές ιδιαιτερότητες. Επειδή δεν ήθελαν όμως να με απογοητεύσουν προσπάθησαν όσο μπορούσαν να με στηρίξουν και να με βοηθήσουν σε αυτό το εγχείρημα. Πραγματικά η εμπειρία μου αυτή ήταν ένα μεγάλο σχολείο για μένα, ορόσημο θα έλεγα για την υπόλοιπη ζωή μου. Οι δυσκολίες, η απόσταση από την οικογενειακή εστία, η διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία των ανθρώπων με διαμόρφωσαν ως προσωπικότητα. Έχοντας δεχτεί και η ίδια πολλές φορές ρατσιστική συμπεριφορά απέκτησα ένα ξεκάθαρο προσωπικό τρόπο σκέψης για τις αξίες, τις αρχές κάθε λαού και το σεβασμό που οφείλουμε να επιδεικνύουμε σε κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από το χρώμα, τη θρησκεία, το φύλο και την καταγωγή του.
Δώσε μας μια εικόνα τι σημαίνει εκπαίδευση στην Prince Sultan Aviation Academy. Πώς χρησιμοποίησες αυτές τις γνώσεις και ποιους δρόμους σου άνοιξαν;
Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην Prince Sultan Aviation Academy εκπαιδεύτηκα στους διάφορους τύπους αεροσκαφών της πολιτικής αεροπορίας και στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Έμαθα να χειρίζομαι εξοπλισμό πυρόσβεσης και να αντιδρώ αποτελεσματικά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (πυρκαγιά). Παρακολούθησα μαθήματα πρώτων βοηθειών που χρειάστηκε αρκετές φορές να εφαρμόσω στη διάρκεια των πτήσεων. Εκπαιδεύτηκα να αντιδρώ σωστά για την διάσωση των επιβατών σε περίπτωση αναγκαστικής προσγείωσης, αεροπειρατείας, βόμβας κ.α αλλά και να αντιμετωπίζω δύσκολους επιβάτες, τσακωμούς μεταξύ τους ή και άτομα που απελάθηκαν από τη χώρα. Έμαθα να βοηθώ και να εξυπηρετώ άτομα με ειδικές ανάγκες . Καλλιεργήθηκαν πιστεύω σε μεγάλο βαθμό δεξιότητες όπως η ομαδικότητα, η συνεργασία η διαπολιτισμικότητα και οι διαπροσωπικές σχέσεις γιατί έπρεπε να επικοινωνήσω με άτομα κάθε ηλικίας, θρησκείας, χώρας, κοινωνικού, πνευματικού και οικονομικού επιπέδου. Οι γνώσεις αυτές έχουν γίνει πλέον κομμάτι του εαυτού μου, της προσωπικότητας μου και της αξιοποιώ στην καθημερινή μου επαφή με τους ανθρώπους. Το πρόγραμμα εκπαίδευσης που έπρεπε να ακολουθήσω ήταν απαιτητικό και εξαντλητικό. Χρειαζόταν αρκετή μελέτη και προσπάθεια γιατί το γνωστικό αντικείμενο ήταν πρωτόγνωρο με πολλές ορολογίες και απαιτήσεις καθώς τα μαθήματα γινόταν εξ ολοκλήρου στην αγγλική γλώσσα.
Δεν γίνεται να μην μας πεις λίγα λόγια για τα ταξίδια σου, για την εμπειρία σου στο εξωτερικό, για την αγάπη σου για άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες. Είμαι σίγουρη ότι σε έχει αλλάξει αυτή η εμπειρία. Με ποιον τρόπο; Πόσο το απόλαυσες;
Τα ταξίδια τα αγαπούσα από μικρό παιδί κάτι που οφείλεται και στην οικογένειά μου. Από μικρή ηλικία ταξιδεύαμε τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Μέσα από τη δουλειά αυτή είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω σε χώρες από τις τέσσερις ηπείρους, Ασία, Ευρώπη, Αμερική, Αφρική και να γνωρίσω πολιτισμούς που ούτε φανταζόμουν ότι υπήρχαν. Αυτό σε νεαρή ηλικία διαμορφώνει την προσωπικότητα σου και σε αλλάζει ως άνθρωπο όχι μόνο γιατί μαθαίνεις να εκτιμάς τον κάθε λαό για την διαφορετικότητα του αλλά και γιατί μπορείς να αντιληφθείς τις δυσκολίες που αυτός αντιμετωπίζει ανάλογα με το κλίμα, τη μορφολογία του εδάφους της πατρίδας του , τις πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις που βιώνει ή βίωσε στο παρελθόν. Αποκτάς έτσι μία σφαιρική αντίληψη της ζωής και των αγαθών-ευκαιριών που σου προσφέρει. Ξεφεύγεις έτσι από τα στενά πολιτισμικά όρια της δικής σου τοπικής κοινωνίας ή ακόμα και της Ελλάδας και αντιλαμβάνεσαι καλύτερα τα προβλήματα των ανθρώπων αλλά και τα περιβαλλοντικά, πολιτικά προβλήματα σε ευρύτερη κλίμακα. Το μυαλό σου γεμίζει με εικόνες, τοπία, μυρωδιές και γεύσεις που μένουν για πάντα μέσα σου. Γνωρίζεις ανθρώπους από όλο τον κόσμο δημιουργείς φιλίες και σιγά-σιγά γίνεσαι πολίτης του κόσμου. Τα χρόνια αυτά ήταν μοναδικά – ξεχωριστά για μένα και νιώθω ιδιαίτερα ευλογημένη που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία, σε τόσο νεαρή ηλικία να συλλέξω τόσες εμπειρίες.
Και τώρα βρίσκεσαι στην Αθήνα και διδάσκεις Αγγλικά. Θαυμάζω τα νέα άτομα που ελίσσονται εύκολα και προσαρμόζονται στην εκάστοτε πραγματικότητά τους. Τι εφόδια χρειάζεται κάποιος για να το πετύχει αυτό; Είναι εύκολο και προσιτό για όλους, όπως είναι για εσένα;
Επέστρεψα στην Ελλάδα μετά από τεσσεράμισι χρόνια λόγω της πανδημίας COVID-19 νιώθοντας ότι κλείνει ένα κεφάλαιο στη ζωή μου και ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσει ένα καινούργιο. Αυτή η αρχή έγινε στην Αθήνα, όπου ξεκίνησα να εργάζομαι ως καθηγήτρια αγγλικών. Το πόσο εύκολα ελίσσεται κάποιος στην επαγγελματική ζωή του εξαρτάται κυρίως από τα τυπικά προσόντα που έχει αλλά και από το πόσο διατεθειμένος είναι να προσαρμόζεται κάθε φορά στα νέα δεδομένα. Είναι επομένως θέμα προσωπικότητας, αυτοπεποίθησης, ικανοτήτων, διάθεσης, τόλμης και σκληρής δουλειάς.
Μαρία είσαι μέσα σε όλα. Μίλησέ μας για τα hobby σου, για την αγάπη σου για τον χορό, για το μπαλέτο, για το σκάκι, τα οποία θεωρώ hobby που απαιτούν πειθαρχία. Πώς σε εκφράζουν αυτές οι δραστηριότητες; Γιατί σε ελκύουν τόσο; Τι σ’ έχουν διδάξει;
Τα χόμπι μου, το μπαλέτο, ο χορός, το σκάκι και η κολύμβηση απαιτούν πειθαρχία και αυτοέλεγχο. Από μικρή έμαθα να θέτω στόχους και να δουλεύω σκληρά για να τους πετύχω. Αυτό με έμαθε να οργανώνω το χρόνο μου, τη δουλειά μου, την μελέτη μου ώστε να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Κατά τη γνώμη μου οι στόχοι που θέτουμε στη ζωή μας ενεργοποιούν τις δημιουργικές εσωτερικές δυνάμεις μας και γίνονται κίνητρο για την επιτυχή επίτευξη τους.
Με συγκινεί ιδιαίτερα η αγάπη σου για τον εθελοντισμό, κάτι που καλλιεργείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Πώς το αντιλαμβάνεσαι το θέμα; Πιστεύεις ότι κάνει την κοινωνία μας καλύτερη και με ποιον τρόπο; Η ίδια σου έχεις επηρεαστεί στο θέμα αυτό από την οικογένειά σου που προσφέρει στην πόλη μας εδώ και χρόνια;
Έχοντας μεγαλώσει μέσα σε μια οικογένεια που πιστεύει, προβάλλει και προωθεί έμπρακτα την αξία του εθελοντισμού δεν ήταν δυνατόν να μην ακολουθήσω το παράδειγμα της. Ο εθελοντισμός κάνει την κοινωνία μας καλύτερη γιατί προωθεί αξίες και πεποιθήσεις που στηρίζονται στην ανιδιοτέλεια, στο ενδιαφέρον για την ευημερία του τόπου και της κοινωνίας και προάγει τον πολιτισμό σε όλα τα επίπεδα κοινωνικό, πνευματικό, ψυχικό. Καλλιεργεί στους νέους την κοινωνική ευθύνη και βοηθά στην ανάπτυξη της συνεργασίας, της ομαδικότητας, της αυτοπειθαρχίας. Οι νέοι αποκτούν αυτοπεποίθηση, ικανότητα στις δημόσιες σχέσεις και μέσα από τις εμπειρίες αυτές μαθαίνουν να διαχειρίζονται διάφορες καταστάσεις, να ανακαλύπτουν νέα ταλέντα τους και να αποκτούν γνώσεις και δεξιότητες.
Μαρία με κάνεις πολύ υπερήφανη! Καθώς η δική μου γενιά ετοιμάζεται να αποχωρήσει σιγά-σιγά από τη σκηνή, μου δίνεις ένα αίσθημα ελπίδας καθώς σκέφτομαι τη δική σου γενιά. Θα ήθελα να μιλήσεις στις γυναίκες της ηλικίας σου, τα νεαρά κορίτσια, και να τις δώσεις ένα ενθαρρυντικό μήνυμα μέσα από την καρδιά σου. Ένα μήνυμα που θα τις ωθήσει να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.
Η νέα γενιά είναι εφοδιασμένη με αρκετά προσόντα ώστε να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον για την κοινωνία μας. Τα νέα παιδιά έχοντας πολύπλευρες γνώσεις και δεξιότητες μπορούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις εκείνες ώστε να χτιστεί ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο μας. Παρόλη την οικονομική κρίση που αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει η πατρίδα μας, θα έλεγα στα νέα παιδιά να μη διστάσουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Ειδικά τα νέα κορίτσια θα πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους, στα ταλέντα τους στις γνώσεις τους και να μη φοβούνται να εγκαταλείψουν την οικογενειακή εστία όταν τους δίνεται η ευκαιρία. Πολλές φορές ο φόβος για κάτι καινούριο και άγνωστο λειτουργεί ανασταλτικά στην ζωή μας, θα πρέπει όμως εκείνη τη στιγμή να αδράξουμε την ευκαιρία και να κάνουμε τη διαφορά. Με την παγκοσμιοποίηση και τη γνώση ξένων γλωσσών οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες οι οποίες μας δίνονται είναι πολλές και περιμένουν εμάς για να τις αξιοποιήσουμε και να τις εκμεταλλευτούμε στο έπακρο.
Κάθε μέρα είναι μία καινούργια αρχή. Προσωπικά με εκφράζει η φράση του Λατίνου ποιητή Οράτιου “ Carpe diem”. Αδράξτε λοιπόν την μέρα, εκμεταλλευτείτε την στο μέγιστο βαθμό και γεμίστε την ζωή σας με όμορφες εμπειρίες, γνώσεις, δεξιότητες, γιατί κάθε στιγμή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη.