“Ο βάλτος είναι ότι οικογένεια έχω και δεν έχω”, αναλογίζεται η Κάια. Και ‘’στέκεται’’ σε αυτό, γιατί συνειδητοποιεί ότι την έχουν εγκαταλείψει όλοι, φεύγοντας μακριά. Πρώτα η αγαπημένη της μητέρα, μετά τα αδέλφια της και στο τέλος ο πατέρας της. Τα προβλήματα της οικογένειας, πολύ μεγαλύτερα από τη θέληση τους να τα λύσουν.

Η Κάια (η ηρωίδα της ιστορίας) είναι μικρή, πολύ μικρή για μια τέτοια περιπέτεια. Πρέπει να επιβιώσει χωρίς χρήματα και αυτό ακριβώς κάνει. Συγκεντρώνει όλες της τις δυνάμεις και βρίσκει λύσεις σε όλες τις προκλήσεις που συναντά καθημερινά. Όταν τα λιγοστά χρήματα τελειώνουν, ψαρεύει μύδια και τα πουλάει στο χωριό για να προμηθευτεί καλαμποκάλευρο. Όταν τα μύδια της δεν πωλούνται,  ψαρεύει ψάρια, τα καπνίζει και στη συνέχεια τα πουλάει. Μαζεύει ξύλα για την σόμπα της καλύβας, καθώς και βατόμουρα και προσέχει τις λιγοστές κότες για τα πολύτιμα αυγά τους. Σιγά σιγά, η Κάια δημιουργεί ένα μικρό λαχανόκηπο με τους σπόρους που της έχει δώσει ο μοναδικός φίλος που έχει μέσα στην ερημιά.

Έχω την αίσθηση, ότι οι προκλήσεις και οι δυσκολίες της ζωής αποτελούν ευκαιρία, για να κατανοήσουμε την εσωτερική μας δύναμη και τις ικανότητές μας.

Μήπως στο τέλος μας κάνουν και καλό; 

Μεγαλώνοντας στο βάλτο, στη φτωχική της καλύβα, η Κάια, ως κλασικό “αγριοκόριτσο΄΄, αντιλαμβάνεται τη φιλοσοφία της ζωής, ό,τι “Όταν στηρίζεσαι στους άλλους, καταλήγεις πεσμένος στο έδαφος”.

Για την Κάια, η γλώσσα του βάλτου είναι ποιητική. Σαγηνεύεται από τον πλούτο και το μεγαλείο του. “Πλάσματα επί πλασμάτων – καβούρια της άμμου, καραβίδες της λάσπης, υδρόβια πουλιά, ψάρια, γαρίδες, οστρακοειδή, παχουλά ελάφια και στρουμπουλές χήνες – συνωστίζονταν στη γη και στο νερό”. Τον γνώριζε τόσο καλά, έτσι ώστε, όταν ο μοναδικός φίλος της (που αργότερα γίνεται εραστής της και σύζυγός της) της μαθαίνει να γράφει και να διαβάζει, η Κάια συγκεντρώνει τις πληροφορίες του βάλτου σε βιβλία, που εκδίδονται και έχουν μεγάλη απήχηση.

Το ‘’αγριοκόριτσο΄΄ μεταμορφώνεται σε ταλαντούχα φυσιοδίφη, ζωγράφο και συγγραφέα. Η αλλαγή γίνεται μέσα από γοητευτικές ιστορίες, μαγευτικές λεπτομέρειες της καθημερινότητας, συναρπαστικές περιγραφές.

Είναι δύσκολο για τον αναγνώστη να σταματήσει το διάβασμα. “Επώδυνα πανέμορφο” ,το χαρακτηρίζουν οι New York Times. “Σου κόβει την ανάσα” λένε οι Times.

Η ηρωίδα από συνεσταλμένη, κλειστή και ευαίσθητη, μεταμορφώνεται σε πεταλούδα, όπως ο βάλτος  ξεφεύγει από τη λάσπη, τη βρωμιά, το βούρκο, το τέλμα και μεταμορφώνεται σε φυσικό παράδεισο με έντονη ζωή, άγρια φύση, ψάρια, έντομα, όστρακα, θηλαστικά, καλάμια και βούρλα, με τους γλάρους να πετούν από ψηλά.

Μέσα στη δυστυχία η ζωή σου χαρίζει όμορφα δώρα, αρκεί να θέλεις να τα δεις.

Τα μηνύματα του βιβλίου πολλά.

Ένα αναπόφευκτο κακό, που ενδεχομένως θα χτυπήσει την πόρτα σου, σε κάνει να αναρωτηθείς πως και γιατί. Νιώθεις μόνη, αβοήθητη, αδύναμη, ασήμαντη, εγκαταλελειμμένη από αυτούς που αγαπάς. Και μετά, ‘’αρπάζεις’’ ό,τι σε τράνταξε, σε τσάκισε και σε απογοήτευσε βαθειά και το χρησιμοποιείς για να ζήσεις μια ζωή ολοκληρωμένη, γουστόζικη και πλούσια σε εμπειρίες. Να μην επιθυμείς να την αλλάξεις, όταν σου παρουσιαστεί η ευκαιρία. Και γίνεσαι ο ‘’πίνακας’’ που ελκύει θαυμαστές!

Καμία τρέλα, κανένας φόβος να μη μπορέσει να σταματήσει το πέταγμά σου, όπως ακριβώς οι γλάροι του βάλτου. Να εμπιστευτείς την εσωτερική δύναμη που σου χάρισε η φύση και να ακολουθείς το δρόμο ,που εσύ έχεις χαράξει και σε κάνει ευτυχισμένο, αγνοώντας τη γνώμη των άλλων. Η ζωή σου, να φτάσει στο τέλος της, με τον τρόπο που εσύ διάλεξες και αγάπησες.

Τι άλλο θα μπορούσαμε να θέλουμε εμείς οι άνθρωποι; 

“Η Κάια κοίταξε τον πίνακα (που ζωγράφισε η μητέρα της πριν την εγκαταλείψει για πάντα), – τόσο παστέλ, τόσο γαλήνιος. Το μυαλό της Μαμάς είχε βγάλει, με κάποιον τρόπο, ομορφιά μέσα από την Τρέλα”.

 Συγκλονιστικό, καθηλωτικό, διδακτικό, σοκαριστικό, αισθησιακό!!!

Original Title: Where the Crawdads’ Sing. Εξαιρετική μετάφραση από την Μαργαρίτα Ζαχαριάδου. Εκδόσεις ΔΩΜΑ.

Η Νένα Μεϊμάρη ήταν επί χρόνια εκπαιδευτικός με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο σε δημόσιο σχολείο της Βοστώνης. Συνταξιούχος, πλέον, ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό. Πρόσφατα δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες και στήριξη αυτών με τίτλο Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή που ενημερώνεται τακτικά με χρήσιμα και ενδιαφέροντα άρθρα, μουσικά κομμάτια και τη δική σας φωνή, και ολοκλήρωσε το πρώτο της βιβλίο Σου γράφω γιατί υπάρχεις.