Η Χηρεία σε Δύσκολους Καιρούς!!!
Μεγάλη συζήτηση γίνεται αυτές τις ημέρες για την περικοπή στις συντάξεις χηρείας και στον ιδιωτικό τομέα. Εγώ θα αναφερθώ στις γυναίκες χήρες αφού είμαι μία από αυτές, (παρόλο που δεν ανήκω στο ελληνικό σύστημα) και γνωρίζω προσωπικά τον στενό και δύσκολο δρόμο που διανύουν. Τις γνωρίζω και μέσα από το blog μου, «Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή»
Ο μνημονιακός νόμος διεκδικεί το 50% της σύνταξης (η οποία έτσι κι αλλιώς δίνεται για τα πρώτα τρία χρόνια της χηρείας στο 70% της αρχικής, άρα μετά την τριετία με την επιπρόσθετη απαράδεκτη μείωση του 50% φτάνουμε στο 35% της αρχικής), όταν η χήρα εργάζεται ή συμβαίνει να έχει και δεύτερη σύνταξη, αν κατάλαβα καλά. Θα αφήσω τους ειδικούς να εξηγήσουν λεπτομερώς τον νόμο. Εγώ θέλω προσωπικά να αναφερθώ στα εξής σημαντικά αυτής της ιστορίας:
Αρχικά, το να μείνεις μόνη και μάλιστα με παιδιά (χήρα με ορφανά) είναι μία πάρα πολύ περίπλοκη κατάσταση. Έχεις να αντιμετωπίσεις την ψυχική σου υγεία και αυτή των παιδιών σου. Δεν είμαστε ρομπότ για να εγκλιματιστούμε σε μία τέτοια ακραία κατάσταση γρήγορα.
Στη συνέχεια πρέπει να φροντίσεις τα οικονομικά σου, τα οποία έχουν πολλά και ποικίλα παρακλάδια. Μέσα στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνεται και ο κρατικός μηχανισμός, μία ακριβή και χαοτική πραγματικότητα. Βρίσκεσαι, λοιπόν, να παίζεις τον ρόλο όχι μόνο της γυναικείας σου υπόστασης αλλά έχεις γίνει και άντρας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Άρα χρειάζεσαι έναν δεύτερο μισθό, είτε με μία δουλειά είτε με δεύτερη σύνταξη. Γιατί λοιπόν πρέπει να χάσεις το 50% που σου ανήκει και το έχεις μεγάλη ανάγκη τόσο εσύ όσο και τα παιδιά σου;
Διαβάζω σχόλια, όπως: «Η αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα».
«Μνημονιακοί νόμοι που κρίνονται συνταγματικοί λόγω εκτάκτων συνθηκών»
«Αναδρομική ισχύς θα είναι η απόλυτη καταστροφή»
Ο νόμος είναι μνημονιακός αλλά δεν ζούμε σε μεταμνημονιακή εποχή; Δεν το έχουμε ακούσει από την ηγεσία ότι βγήκαμε από τα μνημόνια και ότι έχουμε αύξηση του ΑΕΠ 2-3%;
Προφανώς όχι μόνο δεν έχουμε βγει αλλά χωνόμαστε όλο και περισσότερο. Αλλιώς, γιατί να ζητηθεί να επιστρέψουν το 50% αναδρομικά από τον Οκτώβριο του 2020;
Ακούμε ότι αυτή η καθυστέρηση οφείλεται στην «έλλειψη λογισμικού», κάτι που αρνούμαι να το δεχτώ στην περίοδο της «ψηφιακής Ελλάδας». Κάτι που εύκολα μπορεί να γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα γιατί παίρνει χρόνια;
«Εικόνα ένδειας για τους συνταξιούχους παρά την μικρή αύξηση κατά 3,3%»
«Θέμα πολιτικής βούλησης», διαβάζω.
Πώς να μην είναι εικόνα ένδειας, όταν καλούμαστε να πληρώσουμε έναν ελληνικό χυμό 2,10 ευρώ με 13% ΦΠΑ, μπανάνες 2,08 ευρώ με 13% ΦΠΑ και ένα προϊόν υγιεινής 4,58 ευρώ με 24% ΦΠΑ! Και όλα αυτά με πενιχρούς μισθούς και μειωμένες συντάξεις.
Φυσικά παραμένει πολιτική βούληση να αναθεωρηθούν όλα αυτά που κάνουν την καθημερινότητά μας δύσκολη. Καθαρά πολιτική!!
Στον άνισο αγώνα για τις χήρες, ευτυχώς υπάρχει ο Σύλλογος ΑΞ.Ι.Α. – (και φίλοι) Σύλλογος Συζύγων Θανόντων , ο οποίος εκτελεί το σημαντικό έργο της σωστής πληροφόρησης, δίνοντας έμφαση στο «δικαίωμα στην αξιοπρέπεια» αυτών που αντιπροσωπεύει, συνδέοντας τον πολίτη με την πολιτική νομοθεσία, βοηθώντας τους πολίτες να βρουν τον δρόμο τους στο χαοτικό Ελληνικό σύστημα του δημοσίου.
Τον Μάϊο του 2020 έκανα μία πολύ συγκινητική συνέντευξη με τίτλο «Σύλλογος ΑΞ.Ι.Α. – Κάτι σαν τον Γκάντι!», με την πρόεδρο του συλλόγου κ. Σαμαρά.
Η συνέντευξη με καθήλωσε ως πολίτη, ως γυναίκα και ως χήρα. Η φωτογραφία με τις μαυροφορεμένες γυναίκες θα έπρεπε να βραβευτεί από το National Geographic, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ να μάθετε λεπτομέρειες του Συλλόγου.
Κι έτσι, την Τρίτη 28 Μαϊου, στις 9 το πρωί θα πραγματοποιηθεί μία συνάντηση μπροστά στο Υπουργείο Εργασίας με όλους τους άμεσα ενδιαφερομένους για το θέμα αυτό, άντρες και γυναίκες, φίλους και φίλες, άλλα σωματεία και πολίτες που θέλουν να συμπαρασταθούν στον αγώνα αυτό και να ακουστεί η φωνή τους.
«Ζητάμε τις συντάξεις μας! Ζητάμε τα λεφτά που μας χρωστάνε!»
«Νιώθω στη χώρα μου μετανάστης χωρίς προνόμια. Η σύνταξή μας είναι οι εισφορές που πλήρωσαν οι Άγγελοί μας. Δεν είναι επίδομα πρόνοιας».
«Νιώθω θυμό».
Αυτά είναι μερικά από τα σχόλια που διαβάζω.
Εδώ θέλω να αναφερθώ και στον ρόλο της εκκλησίας στο θέμα αυτό. Η Ελλάδα είναι Χριστιανική χώρα, βασισμένη στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση.
Η Αγία Γραφή κάνει εκτεταμένη αναφορά στη χήρα γυναίκα και στον τρόπο που πρέπει να της συμπεριφέρεται η κοινωνία.
Υπάρχουν συγκινητικές περιγραφές για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός εκδηλώνει τη δικαιοσύνη του πρακτικά στις χήρες και στα ορφανά.
Μήπως θα έπρεπε η εκκλησία, η οποία βρίσκεται στο πλευρό του κράτους, να εκφράσει το ενδιαφέρον της για το καλό αυτής της ευάλωτης ομάδας;
Την έχουμε δει να παίρνει ενεργό μέρος σε κοινωνικά θέματα, γιατί όχι και σε αυτό; Και δεν εννοώ να προσφέρει το καθημερινό συσσίτιο ούτε και το κρέας των Χριστουγέννων για το οποίο η κοινωνία νιώθει ευγνώμων.
Αναφέρομαι στην ηθική υποστήριξη σε θέματα που πλήττουν σοβαρά, όπως αυτό που αναφερόμαστε τώρα.
Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε πρακτικά ως υπεύθυνοι πολίτες και ως χήρες;
Να γίνεις ως χήρα, μέλος του Συλλόγου ΑΞ.Ι.Α. Μίλησα με την υπεύθυνη στον τομέα αυτό και μου έδωσε την άδεια να αναφέρω τις απαιτούμενες πληροφορίες.
Το όνομά της είναι Γιάννα Παλαιολόγου και το κινητό της είναι 6978766288. Η εγγραφή είναι 10 ευρώ και η ετήσια συμβολή είναι 5 ευρώ.
Να διαβάζεις τα νέα στην ιστοσελίδα του συλλόγου και να παρακολουθείς το facebook. Αν δεν έχεις πρόσβαση, να μιλήσεις με ένα άτομο που έχει και να είσαι ενημερωμένη για όλα. Είναι δική σου υποχρέωση.
Να παρακολουθείς τις εφημερίδες για πιθανές αλλαγές, τις οποίες φέρνεις εσύ την ευθύνη της ενημέρωσης. Έτσι μπορείς να πάρεις σωστές αποφάσεις για σένα και τα παιδιά σου.
Να πάρεις ενεργό μέρος στο θέμα αυτό με όποιον τρόπο μπορείς.
Ένα τηλέφωνο, μία επιστολή, ένα email μπορεί να κάνει την διαφορά. Δεν είναι τίποτε σίγουρο στη χώρα που ζούμε, εμείς όμως οφείλουμε να επιμένουμε για το δίκιο.
Να κάνεις σοβαρή προσπάθεια με ό,τι σε αφορά. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική, επομένως ο στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και την οικογένειά μας με τον καλύτερο τρόπο.
Η προσπάθειά μας εδώ είναι πολύ σημαντική.
Να είσαι έτοιμη ψυχολογικά. Να είσαι δυνατή για να αντιμετωπίσεις κάθε επικείμενη κατάσταση με θάρρος και καθαρό μυαλό.
Δεν είμαστε έρμαια της τύχης μας ούτε και κανενός άλλου. Χάσαμε το στήριγμά μας αλλά όχι τη φωνή μας. Προσπαθούμε και παλεύουμε δίκαια για ό,τι μας ανήκει!!
*Η Νένα Μεϊμάρη ήταν επί χρόνια εκπαιδευτικός με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο σε δημόσιο σχολείο της Βοστώνης. Συνταξιούχος, πλέον, ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό. Πρόσφατα δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες και στήριξη αυτών με τίτλο «Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή». Έγραψε δύο βιβλία: «Σου γράφω γιατί υπάρχεις» (εκδόσεις «ΜΑΤΙ») και την αυτοβιογραφία της «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ – Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «οξύνοια».