Αρχές του μεσοπολέμου. Η Ελληνική κοινωνία ζει τα δεινά που την μαστίζουν: τόσο τα απομεινάρια του πολέμου, όσο και οι προσφυγικές εισροές, καθώς και η οικονομική δυσπραγία.
Με διάχυτη την αντίληψη ότι το επονομαζόμενο Αμερικανικό όνειρο προδιαγράφει μια καλύτερη ζωή, δεν είναι λίγοι οι Έλληνες που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την πατρώα γη, έτσι απλά για μια καλύτερη θέση στον ήλιο.
Ο συγγραφέας του βιβλίου «Το Αμερικανικό Όνειρο», Νόρμαν Μέιλερ και ο συμπατριώτης μας σκηνοθέτης Ελίας Καζάν μέσω της ταινίας του «Αμέρικα-Αμέρικα», μεγιστοποιούν και συντηρούν και τα κατοπινά χρόνια την προοπτική μιας ελπιδοφόρας ζωής στα χώματα του Νέου Κόσμου.
Μεταξύ των Πιεριέων που οδηγούνται στην μεγάλη απόφαση για να αλλάξουν… τη μοίρα τους, ο καταγόμενος από τη Μόρνα Πιερίας (σημαίνει σκοτεινός τόπος), Δήμος Μυρωτής.
Η Μόρνα Πιερίας, ο αποκαλούμενος ανήλιαγος οικισμός, ο οποίος το 1926 μετονομάστηκε σε Σκοτεινά, είναι ο τόπος που γεννήθηκε και γαλουχήθηκε ο Δήμος Μυρωτής, εκεί στα ριζά του βουνού των Μουσών, εκεί που αντηχεί το μελωδικό τραγούδι των κοριτσιών του Απόλλωνα.
Ο αείμνηστος μπάρμπα Δήμος με πόνο ψυχής μετακομίζει στην πέρα του Ατλαντικού χώρα. Το έτος 1910, σε ηλικία δεκαέξι χρόνων. Προορισμός η πολιτεία Ουισκόνσιν των Η.Π.Α. Σκληρή εργασία, αλλά άσβεστη η νοσταλγία για την πατρίδα. Αυτόν τον πόθο και καημό τον εμφύσησε στην κόρη του Νταϊάνα Μυρωτή-Τόμσον, την οποία πάντα παρότρυνε να επισκεφθεί την γη των προγόνων της.
Εννέα Αμερικανίδες συναντούν τις εννέα Πιερίδες Μούσες
Η Νταϊάνα Μυρωτή-Τόμσον, αρκετά χρόνια μετά την επιθυμία του πατέρα της, αποφάσισε και πραγματοποίησε τούτες τις ημέρες την επίσκεψη και μάλιστα με συμβολικό τρόπο. Επέλεξε να τη συνοδεύσουν άλλες οκτώ φίλες της και έτσι εννέα συνολικά Αμερικανίδες «προσκύνησαν» τον τόπο των εννέα Πιερίδων Μουσών. Αλήθεια πόσο τυχαίος συμβολισμός.
Η στιγμή της επίσκεψης και γνωριμίας με το πατρικό σπίτι στην εδώ και δεκαετίες εγκαταλελειμμένη Μόρνα, ήταν και δικαίως άλλωστε συγκινητική. Τα απομεινάρια του πατρικού σπιτιού και το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο ξυλείας καθήλωσαν το βλέμμα. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Η μηχανή του χρόνου σε αντιστροφή κίνηση. Η σκηνοθεσία της ζωής σε κινηματογραφικό «ριμέικ». Και το δάκρυ να… δροσίζει την ηλιοκαμένη προγονική γη. Η ψυχή του πατέρα γαλήνεψε.
Η Νταϊάνα και οι συνοδεύοντες την Αμερικανίδες συμπροσκυνήτριες είναι μέλη του τοπικού συλλόγου γυναικών της πολιτείας Ουισκόνσιν. Ο σύλλογος αυτός διατηρεί σχέση συνεργασίας με την Εταιρεία Πιερικών Μελετών-Εστία Πιερίδων Μουσών Κατερίνης.
Μάλιστα στο παρελθόν, αντιπροσωπεία της Εστίας επισκέφθηκε την Αμερικανική πολιτεία. Με αφορμή τη σχέση ευρύτερης συνεργασίας μεταξύ των δύο σωματείων, ο πρόεδρος της Εστίας Πιερίδων Μουσών, Γρηγόρης Μιτσοκάπας, συνοδευόμενος από μέλη του συλλόγου, ανέλαβε επιπρόσθετα την ενημερωτική ξενάγηση σε ιστορικούς, λατρευτικούς και αρχαιολογικούς χώρους της Πιερίας, καθώς και σε τοπικούς φορείς. Η εννεαμελής Αμερικανική ομάδα γνώρισε τα τοπικά δρώμενα και τη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. Θαύμασε, μεταξύ άλλων, την καθόλα αξιόλογη πινακοθήκη και το αρχειακό υλικό της Εταιρείας Πιερικών Μελετών-Εστία Πιερίδων Μουσών Κατερίνης, καθώς και μοναδικές παραδοσιακές στολές, ανεκτίμητης αξίας, που κοσμούν την ιματιοθήκη του συλλόγου.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια επίσκεψη προσκύνημα στο προγονικό ριζικό. Και βέβαια εδώ οι ρόλοι αντιστρέφονται. Πλέον, για την Νταϊάνα ο πόθος του πατέρα της για το Αμερικανικό όνειρο των περασμένων δεκαετιών, αλλάζει προοπτική και κατεύθυνση. Η Νταϊάνα έκανε αυτό το όνειρο μια απτή πραγματικότητα, δικαιώνοντάς το, όπως ορθά μαρτυρεί ο ποιητικός λόγος.
Το ταξίδι βρήκε προορισμό. Προσάραξε έστω για λίγο, σε μια Ιθάκη, την Πιερία.
Αλήθεια ποιος αμφισβητεί ότι η ίδια η ζωή δεν κρύβει πολλές φορές μια ονειρεμένη περιπλάνηση.