Αγαπητοί φίλοι μου, φίλαθλοι του ΠΙΕΡΙΚΟΥ, μέλη του διοικητικού συμβουλίου. Χαίρομαι που είμαστε όλοι εδώ, αλλά λυπάμαι από την άλλη που λείπουν δύο άνθρωποι, οι οποίοι, αν ήσαν στη ζωή, θα βρίσκονταν ανάμεσά μας, ο φωτογράφος μας Σάββας Φωτιάδης και ο αγνός μας φίλαθλος, γνωστός για τα πιερικά του συναισθήματα Γιώργος Γκιάτας.

Στο νεοεκλεγέν περσινό συμβούλιο του ΠΙΕΡΙΚΟΥ, ανέλαβα την ευθύνη του Υπεύθυνου Τύπου και Επικοινωνίας του ΠΙΕΡΙΚΟΥ, με πρόθεση να λειτουργήσω συλλογικά και συναινετικά προκειμένου να συνεχίσει η λειτουργία του συλλόγου σε μια κρίσιμη και δύσκολη καμπή του πρωταθλήματος της Γ΄ εθνικής κατηγορίας μιας και υποβιβάζονταν οι μισές ομάδες. Κατέθεσα την υποψηφιότητά μου μόνος και δήλωσα τότε και στους δύο υποψηφίους ότι μπορώ να προσφέρω με αμέριστη υποστήριξη.

Το ήθος και η εντιμότητα είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο και την πορεία του τόσο επαγγελματικά, προσωπικά όσο και σ’ αυτόν τον σύλλογο που αγαπάει.

Με αίσθημα ευθύνης προσπαθούσα να ήμουν «αθόρυβος», δίκαιος και ειλικρινής σ’ όσα έλεγα και έπραττα. Ο σεβασμός μου προς όλους σας και οι αξίες μας με τις οποίες πορεύεσαι σαν άνθρωπος. Τα λόγια μου και οι υποσχέσεις ήταν για μένα πάντα πράξη αληθινή. Όσες υποσχέσεις έδωσα τις έφερα σε πέρας, ακόμα κι αυτές που φύλαγα κρυφά μέσα μου, χωρίς να τις γνωρίζει κάποιος. Όσες φορές η ομάδα βρέθηκε σε αδιέξοδο και ζητούσε σημείο επαφής και οικονομικής στήριξης δεν γύρισα την πλάτη στον ΠΙΕΡΙΚΟ και στους ποδοσφαιριστές του, αλλά έδωσα με το παραπάνω για να νιώθουν όλοι καλά. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου τίποτα, ήμουν ένα και το αυτό με την ομάδα, έβλεπα όλο τον σύλλογο και τη διοίκηση και τον ένιωθα σαν να είναι η οικογένειά μου.

Κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται πότε πρέπει να σταματήσει, μέχρι που έχει τις αντοχές του, ώστε αν χρειαστεί να μπορέσει ξανά να προσφέρει. Όλοι βάλαμε το λιθαράκι και κάτι χτίσαμε. Ποτέ μην μετανιώσεις για κάτι που έκανες… παρά μόνο για κάτι που δεν έχεις κάνει.

Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από τον φίλαθλο κόσμο του ΠΙΕΡΙΚΟΥ και της Κατερίνης για την απόφασή μου να μην είμαι υποψήφιος στο νέο διοικητικό συμβούλιο, θέλω όμως να ευχαριστήσω και κάποιους ανθρώπους υποψήφιους από το νέο σχήμα, οι οποίοι με παρακίνησαν να είμαι ξανά υποψήφιος και να συνεχίσω να προσφέρω, τους ευχαριστώ ιδιαίτερα για την κίνηση αυτή, αλλά θέλω όμως να σεβαστείτε την απόφασή μου.

Επίσης θέλω να ζητήσω συγγνώμη αν φέρθηκα σε κάποια στιγμή άσχημα με την συμπεριφορά μου, αλλά πάντα πρόσεχα πολύ καλά τι θα πω ώστε να μην πληγώσω κανέναν και ουδέποτε προσπάθησα να πληγώσω κάποιον. Νομίζω ότι πληγώθηκα αρκετές φορές χωρίς φυσικά να το δείξω, διότι το χαμόγελό μου δεν το είχα ξεχάσει σπίτι, ευτυχώς το είχα πάντα μαζί μου.

Θέλω να γνωρίζετε ότι πάντα κοίταγα το καλό και το συμφέρον του μεγάλου αυτού συλλόγου μας, αφιερώνοντας αρκετές ώρες εντός γηπέδου, εκτός γηπέδου και μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, προβάλλοντας πάντα την αγαπημένη μας ομάδα, τον ΠΙΕΡΙΚΟ μας, σ’ όλη την επικράτεια.

Στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου μας έλαβα μέρος με μεγάλο σεβασμό, ενθουσιασμό και ενδιαφέρον ορμώμενος από διάθεση και επιθυμία να βοηθήσω στην υλοποίηση και ευόδωση των όποιων στόχων μας. Οδηγός και βοηθός μου σ’ αυτήν την επιλογή μου στάθηκε και θα στέκεται πάντοτε η αγάπη μου για ό,τι αφορά την «μελανόλευκη» ομάδα του ΠΙΕΡΙΚΟΥ. Στις θητείες μου μέχρι τώρα στα διοικητικά συμβούλια του συλλόγου σχημάτισα μια αξιόλογη εικόνα ώστε να παρακινηθεί κάποιος να αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο, χρόνο, που θα μπορούσε φυσικά να τον αφιερώσει κάπου αλλού, στα πρόσωπα που αγαπά.

Το νέο διοικητικό συμβούλιο ξεκίνησε άμεσα με τη λειτουργία και την οργάνωση του συλλόγου αμέσως την επόμενη ημέρα, ξεκινώντας πρώτα από την οργάνωση.

Αισθάνθηκα όμως την ανάγκη να δηλώσω την συμπαράστασή μου στο δύσκολο έργο της διοίκησης, που γινότανε ακόμα δυσκολότερο από τους ψιθύρους που εξαπολύονταν στην πόλη μας συνεχώς ότι η ομάδα θα πέσει στο τοπικό πρωτάθλημα. Αυτό άρχισε να κουράζει, αλλά μας έκανε να πιστεύουμε και να γινόμαστε πιο ισχυροί. Η ομάδα λειτούργησε σε καλές βάσεις, βρισκόταν πάντα πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Ο πρόεδρος κ. Κοκαβίδης και όλα τα μέλη της διοίκησης κρατήσαμε τον τίτλο του αγνού και τίμιου.

Δουλέψαμε σ’ όλα τα επίπεδα οργάνωσης, οι Ακαδημίες από μηδενικό αριθμό παιδιών φθάσαμε τα 70 παιδιά, η β΄ ομάδα του ΠΙΕΡΙΚΟΥ έφθασε και αγωνίστηκε στους αγώνες μπαράζ ανόδου, η ομάδα βόλεϊ του ΠΙΕΡΙΚΟΥ θριάμβευσε στο Πανελλήνιο με την άνοδό της. Η ομάδα ποδοσφαίρου εκτός από το αγωνιστικό  κομμάτι έδειξε ταυτόχρονα και το κοινωνικό της προφίλ επισκέφθηκε τη Μέριμνα Παιδιού Κατερίνης, το Νοσοκομείο Κατερίνης και την Παιδιατρική Κλινική τα Χριστούγεννα, επισκέφθηκε σχολεία και έδωσε χαρά σε μαθητές, παρουσίασε την ομάδα στο Συνεδριακό Κέντρο Κατερίνης και πολλές άλλες δράσεις. Δεν θέλω να αναφερθώ σ’ άλλα αναλυτικά στοιχεία, δεν είναι του παρόντος.

Αυτό που δεν πρέπει πάντα να ξεχνάμε είναι πως πάνω από όλους και πάνω απ’ όλα είναι το καλό της ομάδας.

Κάθε κομμάτι της οικογένειας του ΠΙΕΡΙΚΟΥ είτε αυτό λέγεται διοίκηση, είτε φίλαθλος κόσμος, είτε ομάδα, είτε τμήμα υποδομών, είτε γραμματεία, ως οργάνωση και λειτουργία φροντίζαμε όλοι για το καλό, βέλτιστο και άριστο από όλα τα μέλη της διοίκησης και ο καθένας από τη θέση του.

Πλέον, οι συνθήκες όπως έχουν διαμορφωθεί επιτάσσουν να επιχειρηθούν κάποιες διορθωτικές κινήσεις, που θα δημιουργήσουν μια άκρως ανταγωνιστική και δυνατή ομάδα.

Θέλω να συγχαρώ όλο το απερχόμενο διοικητικό συμβούλιο, που άγγιζε την ευαισθησία της κίνησης αυτής και ανταποκρίθηκε χωρίς σκέψη από την πρώτη στιγμή. Να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τους ανθρώπους που συνεργάστηκα, τον πρόεδρο κ. Κοκαβίδη, τους αντιπροέδρους και όλους στο Δ.Σ.  έναν-έναν δίνοντάς τους το χέρι. Τον άνθρωπο που πρωτοπόρησε σε επαγγελματικά επίπεδα δημιουργώντας μια επίσημη επαγγελματική ιστοσελίδα, που θα την ζήλευαν και μεγαλύτερες επαγγελματικές ομάδες, τον Μάκη Παντζιάλα. Την ακούραστη Κατερίνα που είχε την γραμματεία και το γραφείο πάντα σε ετοιμότητα. Τον προπονητή και ψυχή των Ακαδημιών μας Νίκο Τσαγκαλίδη, που αύξησε τον αριθμό των λιλιπούτειων ποδοσφαιριστών και τους γέμισε τις καρδιές με αγάπη και φιλότιμο και αγαπημένος προπονητής από τους γονείς των παιδιών, ευχόμενος η νέα διοίκηση να τον αξιοποιήσει. Τον Κώστα Μυστακίδη για την θαυμάσια πορεία της Β΄ ομάδας στο πρωτάθλημα πετυχαίνοντας τον στόχο ανάδειξης ταλαντούχων ποδοσφαιριστών. Τον υπέροχο άνθρωπο των αποδυτηρίων Μιχάλη Βασιλειάδη, που έβαλε την υπογραφή του διάπλατα στα αποδυτήρια του συλλόγου μας. Τον Παύλο Μαλεζά, ακούραστο εργάτη πάντα παρών στο γήπεδο και τον άνθρωπο του κυλικείου κ. Γιάννη, συμπαραστάτη. Τους προπονητές, γυμναστές και βοηθούς που ήσαν αρκετοί, χάρηκα που γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους.

Επίσης θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω όλους τους δημοσιογράφους, αθλητικογράφους, ΜΜΕ, που είχα την τύχη να συνεργαστώ, τον πρόεδρο και όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου καθώς και τους εργαζόμενους και τις επιτροπές της ΕΠΣ Πιερίας γνωρίζοντας αξιόλογους ανθρώπους και κάνοντας νέους φίλους.

Όλους τους πιστούς και αγνούς φιλάθλους μας, οι οποίοι αγωνιούσαν μαζί μας όλη την αγωνιστική περίοδο, τους ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε όλους τους υποστηρικτές.

Κλείνοντας εύχομαι στην απερχόμενη διοίκηση να κρατήσουν στην μνήμη τους τις όμορφες και αγωνιώδες στιγμές που ζήσαμε. Τη νέα διοίκηση, που αρκετούς γνωρίζω και είναι φίλοι μου, να ευχηθώ δύναμη και επιτυχίες για την ομάδα μας και να ευχαριστήσω όλους εσάς που μου δώσατε το χέρι σας και την ευκαιρία να ζήσω το όνειρο της ομάδας μας.

Έδωσα στην ομάδα μας ότι μου επέδειξε η καρδιά μου και η αγάπη μου για τον σύλλογο με το παραπάνω και, επειδή οι άνθρωποι μπορεί να ξεχνούν τι ακριβώς έκανες και είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθάνονται, κλείνω μ’ αυτό το ωραίο και πραγματικό.

Μια μέρα ένας πλούσιος άνθρωπος

παρέδωσε ένα καλάθι

με σκουπίδια σε ένα φτωχό άνθρωπο.

Ο φτωχός άνθρωπος χαμογέλασε και έφυγε με το καλάθι.

Το άδειασε, το έπλυνε και το γέμισε με όμορφα λουλούδια.

Το επέστρεψε στον πλούσιο άνθρωπο και του το έδωσε.

Ο πλούσιος άνθρωπος έκπληκτος του είπε:

«Γιατί μου έδωσες όμορφα λουλούδια, ενώ εγώ σου έδωσα σκουπίδια»

Και ο φτωχός απάντησε:

«Ο καθένας δίνει ό,τι έχει στην καρδιά του».

 

Σας ευχαριστώ

Με εκτίμηση Βασίλης Τσακιρίδης