Και οι στίχοι

«Αυτοκαταστροφή μου,

αιώνια επιστροφή μου

της νύχτες λέω ντροπή μου

την μέρα εδώ πάλι.

Στιλέτο και κουκούλα

και όσα πιάνω πούλα

ψυχή που ζει στην ζούλα

δεν την μπορώ πάλι

Δώσε μου το φιλί σου

την λόγχη την καλή σου

το ξίδι, την χολή σου

και ευχαριστώ

Προσωπάκι μου εσύ του Ιούδα φτυστό

στο πλάι μου θα ήσουν αν ήταν χρυσό

Καργιόλα σε μισώ

να το ξέρεις

σου αξίζει μόνο αυτό

να υποφέρεις

Καργιόλα σε μισώ

Αυτό μου λείπει μόνο

να πούνε δολοφόνο

και να το μετανιώνω

για μια ζωή

Μπουκάλι και Βενζίνη

καδρόνι να μην μείνει

ρεζίλι έχω γίνει

και φταις εσύ!»

Για να μη φορτωθεί μόνο ο Δάντης αυτό το σκουπίδι, οι στίχοι είναι του Νίκου Σαρρή, έτερος καλλιτέχνης – δημιουργός με χρόνια εμπειρίας στην πλάτη του, γεγονός που δεν φάνηκε να αρκεί για να δείξουν αξιοπρέπεια και σεβασμό, αν όχι στους εαυτούς τους, έστω στα αυτιά του κοινού.

Τι ανάγκη έχει ο Χρήστος Δάντης να ερμηνεύσει ένα κομμάτι δίχως ίχνος σεβασμού στις γυναίκες, με ξεκάθαρα σεξιστική χροιά, νύξεις για βία, αναχρονιστικά πρότυπα για την σωστή συμπεριφορά ενός άντρα που σέβεται τον εαυτό του και δεν μπορεί να δεχτεί ότι τον απάτησε μια γυναίκα και τον έχει κάνει ρεζίλι, και πρέπει να την τιμωρήσει για να τιμήσει τα παντελόνια του;

Στον Χρήστο Δάντη δεν αξίζει να πωλείται ούτε στα περίπτερα. Ούτε καν να τον δίνουν δώρο με εφημερίδες

Όταν χάριζε το παλιό του παλτό στη μικρή του κι εμείς πέφταμε στα πατώματα, κανείς δεν φανταζόταν αυτή την κατρακύλα είκοσι χρόνια μετά. Ας δημιουργήσουμε χιτάκια για clicks και λεφτά, ας σπρώξουμε τα πιτσιρίκια στο να νιώθουν πως έχουν το δικαίωμα να μιλούν έτσι στις γυναίκες γιατί είναι πολύ άντρες και δεν επιτρέπεται καμιά να τους πληγώσει.

Στο κλιπ πρωταγωνιστεί ο Χρήστος Δάντης ο οποίος φροντίζει να προστατευτεί από τον ήλιο βάζοντας αντηλιακό σε μορφή σπρέι, ενώ ετοιμάζεται ψυχολογικά για να επιτεθεί στο κορίτσι του. Ο λόγος; Λίγα δευτερόλεπτα μετά, βλέπουμε το μήνυμα στο κινητό του « Ρε Χρήστο sorry, αλλά η δικιά σου τραβιέται με άλλον». Η «δικιά του» είναι ένα κορίτσι που υπακούει στα δημοφιλή πρότυπα της γυναίκας σήμερα και προτιμά να τριγυρνά με σέξι μαγιό, χωρίς καμία πιθανότητα να μπει για μπάνιο. Την ώρα που ο Χρήστος Δάντης την αποκαλεί «καργιόλα», της λέει ότι τη μισεί, της αξίζει μόνο να υποφέρει και σχεδιάζει εναντίον της κάτι που περιλαμβάνει στιλέτο, κουκούλα, μπουκάλια με βενζίνη και καδρόνια, εκείνη φροντίζει απλά να βολευτεί λίγο καλύτερα σε μια καρέκλα σκηνοθέτη στο στούντιο όπου την κατακεραυνώνει ο τραγουδιστής.

Είναι όλα εξίσου ψύχραιμα, φυσιολογικά και καθημερινά, με το να κάνουμε εικόνα ένα κλαμπ με 17χρονα να τραγουδά σύσσωμο «Καργιόλα σε Μισώ»

Αν αυτό ήταν απόπειρα για χιούμορ, τότε κακώς δεν βλέπουμε πια Μάρκο Σεφερλή για να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας να γελάσουμε. Κανένα σχόλιο που υπονοεί ή δηλώνει ευθαρσώς βίαιες συμπεριφορές πάσης φύσεως απέναντι σε γυναίκες, ή και ανθρώπους εν γένει, δεν επιτρέπεται να χαίρει επιτυχίας, σεβασμού και αναγνώρισης.

Ο τόσο «βαθιά ροκ» Χρήστος Δάντης, προσγειώθηκε απότομα σε μπουζουκλερί τσιφτετελοχιτάκια, πέφτοντας στην παγίδα του virality. Το πρότυπο της παραδόπιστης γυναίκας που αφήνει τον σωστό τον άντρα για εκείνον με τα λεφτά, επιδεικνύοντας μηδενική αξιοπρέπεια, ξαναζωντανεύει μέσα από τους στίχους του Νίκου Σαρρή με γλαφυρότατες εικόνες και φωτογραφία που θα μπορούσε να διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς. Αξίζει αλήθεια μια «καργιόλα», για να βρεθείς τόσο χαμηλά; Θα ταυτιστεί με το κομμάτι σου, ποιος; Το κοινό σου είναι άξεστοι, βίαιοι τύποι των οποίων η αντίδραση στην απιστία είναι βενζίνη και καδρόνια; Αξιοζήλευτο το ποιόν σας κύριε Δάντη, αλλά και οι κατευθύνσεις που δίνετε στους ακροατές σας. Η μελωδία δε, βάλσαμο για τ’ αυτιά μας.

πηγή: ladylike.gr