Ένας αξιόπιστος οδηγός για την γήρανση, τα στάδιά της και όσα είναι απολύτως φυσιολογικά καθώς μεγαλώνουμε

 

Υπάρχει ένας αξιόπιστος, τεκμηριωμένος οδηγός για τη γήρανση που να εξηγεί πώς το σώμα και το μυαλό αλλάζουν καθώς μεγαλώνουμε και πώς μπορούμε να προσαρμοστούμε σε αυτές τις αλλαγές;

Η απάντηση μέχρι πρόσφατα ήταν «όχι», καθώς η δημιουργία ενός τέτοιου έργου αποτελεί μεγάλη πρόκληση. Τα γηρατειά είναι μια μακροπρόθεσμη, μεταμορφωτική περίοδος που εκδηλώνεται διαφορετικά για καθέναν από εμάς. Ο τρόπος με τον οποίο γερνάει κανείς είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το οικογενειακό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο στο οποίο ζει.

Σύμφωνα με την γιατρό Rosanne Leipzig, αντιπρόεδρο εκπαίδευσης στο Brookdale Department of Geriatrics and Palliative Medicine της ιατρικής σχολής Icahn School of Medicine at Mount Sinai στη Νέα Υόρκη, κατά την διάρκεια των γηρατειών συμβαίνουν προβλέψιμες αλλαγές, όμως όχι απαραίτητα την ίδια στιγμή ή με την ίδια σειρά για τον καθέναν από εμάς. Όπως δηλώνει χαρακτηριστικά «δεν υπάρχει πιο ετερογενής ομάδα από τους ηλικιωμένους».

Τα γηρατειά είναι μια μακροπρόθεσμη, μεταμορφωτική περίοδος που εκδηλώνεται διαφορετικά για καθέναν από εμάς.
Η Leipzig μόλις ολοκλήρωσε το νέο της βιβλίο με τίτλο «Honest Aging: Ένας οδηγός για το δεύτερο μισό της ζωής». Πρόκειται για την πληρέστερη έρευνα γύρω από το ταξίδι των γηρατειών, η οποία καταρρίπτει τα αρνητικά στερεότυπα που στιγματίζουν αυτή την φυσιολογική ανθρώπινη διεργασία.

Παρόλο που στην σύγχρονη εποχή το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί εξαιτίας της ιατρικής προόδου και της βελτίωσης των παροχών στη δημόσια υγεία, φαίνεται πως επικρατεί μια σύγχυση γύρω από τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα και στον εγκέφαλο μας κατά τη διάρκεια αυτής της παρατεταμένης περιόδου που ακολουθεί τη μέση ηλικία.

Τι μπορώ να κάνω για την κοιλιά μου; Πώς μπορώ να βελτιώσω τον ύπνο μου; Δυσκολεύομαι να θυμάμαι ονόματα – πρόκειται για άνοια; Σίγουρα χρειάζομαι αυτή την κολονοσκόπηση ή τη μαστογραφία; Τι πρέπει να κάνω για να ξαναβρώ τη φόρμα μου; Γιατί να σταματήσω να οδηγώ;

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που θέτουν πιο συχνά οι ηλικιωμένοι και πίσω τους κρύβεται μια ανεπαρκής κατανόηση του τι είναι φυσιολογικό στη μετέπειτα ζωή καθώς και των σωματικών και ψυχικών αλλαγών που επιφέρει η γήρανση. Μερικά από τα ζητήματα που η Leipzig επισημαίνει στο βιβλίο της:

Διαφορετική συμπτωματολογία
Οι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν συχνά διαφορετικά συμπτώματα από ό,τι οι νεότεροι όταν αρρωσταίνουν. Για παράδειγμα, ένας ηλικιωμένος που παθαίνει καρδιακή προσβολή μπορεί να είναι λαχανιασμένος ή μπερδεμένος, αντί να παραπονιέται για πόνο στο στήθος. Ομοίως, ένας ηλικιωμένος με πνευμονία μπορεί να νιώθει κατάπτωση ή ανορεξία αντί να έχει πυρετό και βήχα.

Αντίδραση στην φαρμακευτική αγωγή
Οι ηλικιωμένοι συχνά αντιδρούν διαφορετικά από ό,τι οι νεότεροι στα φάρμακα. Λόγω των αλλαγών στη σύνθεση του σώματος και στη λειτουργία του ήπατος, των νεφρών και του εντέρου, οι ηλικιωμένοι είναι πιο ευαίσθητοι στα φάρμακα και συχνά χρειάζονται χαμηλότερες δόσεις. Αυτό περιλαμβάνει φάρμακα που κάποιος μπορεί να παίρνει εδώ και χρόνια. Ισχύει επίσης και για το αλκοόλ.

Έλλειψη ενέργειας
Οι ηλικιωμένοι έχουν μειωμένα ενεργειακά αποθέματα. Με την πρόοδο της ηλικίας, η καρδιά γίνεται λιγότερο αποτελεσματική, οι πνεύμονες μεταφέρουν λιγότερο οξυγόνο στο αίμα, απαιτείται περισσότερη πρωτεΐνη για τη σύνθεση των μυών και η μυϊκή μάζα και δύναμη μειώνονται. Το αποτέλεσμα: Οι ηλικιωμένοι τείνουν να έχουν λιγότερη ενέργεια απ’ ό,τι στο παρελθόν, ακόμη και όταν χρειάζονται περισσότερη ενέργεια για την εκτέλεση καθημερινών καθηκόντων. Επιπλέον μειώνεται η αίσθηση πείνας και δίψας καθώς η απώλεια της γεύσης και της όσφρησης κάνουν λιγότερο ελκυστική την τροφή.

Δυσκολία στην κατανόηση
Η νόηση επιβραδύνεται. Οι ηλικιωμένοι επεξεργάζονται τις πληροφορίες πιο αργά και εργάζονται πιο σκληρά για να μάθουν νέες πληροφορίες. Το multitasking γίνεται πιο δύσκολο και οι χρόνοι αντίδρασης γίνονται πιο αργοί. Τα προβλήματα στην εύρεση λέξεων αυξάνονται. Οι γνωστικές αλλαγές που σχετίζονται με τα φάρμακα και την ασθένεια είναι πιο συχνές. Αυτές οι αλλαγές είναι φυσιολογικές και δεν σηματοδοτούν την έναρξη της άνοιας.

Δυσκαμψία και έλλειψη ισορροπίας
Το μυοσκελετικό σύστημα γίνεται όλο και λιγότερο ευέλικτο. Η σπονδυλική στήλη κονταίνει καθώς οι δίσκοι που διαχωρίζουν τους σπονδύλους γίνονται πιο σκληροί και συμπιέζονται περισσότερο- οι ηλικιωμένοι συνήθως χάνουν 2 έως 7 εκατοστά σε ύψος. Η ισορροπία διακυβεύεται λόγω των αλλαγών στο εσωτερικό αυτί και τον εγκέφαλο. Οι μύες αποδυναμώνονται στα πόδια, τους γοφούς και τους γλουτούς και το εύρος κίνησης των αρθρώσεων συρρικνώνεται. Οι τένοντες και οι σύνδεσμοι δεν είναι τόσο ισχυροί και οι πτώσεις και τα κατάγματα είναι συχνότερα, καθώς τα οστά γίνονται πιο εύθραυστα.

Αλλαγές σε όραση και ακοή
Οι ηλικιωμένοι χρειάζονται πολύ περισσότερο φως για να διαβάσουν. Είναι πιο δύσκολο γι’ αυτούς να δουν τα περιγράμματα των αντικειμένων ή να διακρίνουν μεταξύ παρόμοιων χρωμάτων, καθώς η αντίληψη των χρωμάτων και των αντιθέσεων μειώνεται. Επιπλέον, λόγω της συσσωρευμένης βλάβης των τριχωτών κυττάρων στο εσωτερικό του αυτιού, η ακοή είναι πιο δύσκολη, ειδικά στις υψηλές συχνότητες. Είναι επίσης δυσκολότερο να γίνει κατανοητή η ομιλία που είναι γρήγορη και φορτωμένη με πληροφορίες ή που γίνεται σε θορυβώδες περιβάλλον.

Άστατος ύπνος
Ο ύπνος κατακερματίζεται. Οι ηλικιωμένοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αποκοιμηθούν και κοιμούνται πιο ελαφρά, ξυπνώντας περισσότερο μέσα στη νύχτα.

 

Με στοιχεία από το The Washington Post.

Πηγή:lifo.gr