Η δημοτική αρχή του Δήμου Δίου-Ολύμπου εφαρμόζοντας πιστά τον Κλεισθένη Ι και προτείνοντας την κατασκευή ταμιευτήρα μέσω ΣΔΙΤ, ανοίγει  διάπλατα τον δρόμο στον ιδιωτικό τομέα να συμμετέχει ενεργά στον σχεδιασμό, την κατασκευή, χρηματοδότηση, λειτουργία και συντήρηση των απαραίτητων υποδομών και την παροχή υπηρεσιών. Έργα που γίνονται αποσπασματικά ανάλογα με τη διάθεση των ιδιωτικών ομίλων, χωρίς κεντρικό σχεδιασμό για την ουσιαστική λύση των προβλημάτων.

Οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα προβάλλονται ως «λύση» στην οικονομική ένδεια που παρουσιάζουν οι δήμοι για την εκτέλεση έργων ή για την άσκηση αρμοδιοτήτων. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η σύμπραξη με το ιδιωτικό κεφάλαιο αποτελεί το βασικό κριτήριο για την ένταξη – και κατά συνέπεια για τη χρηματοδότηση – έργων των δήμων σε διάφορα προγράμματα.

Αντί, η δημοτική αρχή, να αναζητήσει χρηματοδότηση του έργου από την κυβέρνηση, ώστε το έργο να γίνει από την υπηρεσία και με μικρότερο σημαντικά κόστος, σχεδιάζει να το δώσει «προίκα» στον ιδιώτη μαζί με τα ανταποδοτικά τέλη για πάνω από είκοσι χρόνια. Ο μειοδότης επιχειρηματίας, που θα αναλάβει το έργο, θα πληρώνεται από την εκχώρηση – ενεχυρίαση ανταποδοτικών τελών, ορίζεται στο άρθρο 43 του ν. 4257/2014.

Αυτό σημαίνει ότι και ζεστό χρήμα θα δώσουμε άμεσα στον ιδιώτη και χρυσά θα τον πληρώνουμε για πολλά χρόνια εκτινάσσοντας τα δημοτικά τέλη στα ύψη. Οι δημότες άλλωστε έχουν εμπειρία από “μεγάλα” έργα των εργολαβικών εταιρειών και τις ληστρικές απαιτήσεις τους.

Η ανάγκη για την κατασκευή έργων υποδομής στον τομέα της άρδευσης, ιδιαίτερα στην περιοχή της δημοτικής ενότητας του Δίου είναι πρώτιστης σημασίας για τη στήριξη του πρωτογενούς τομέα και των αγροτών. Απορρίπτουμε όμως την πρόταση της δημοτικής αρχής για ΣΔΙΤ γιατί κινείται στη λογική της ιδιωτικοποίησης, της μετακύλισης του κόστους λειτουργίας, της συντήρησης στους δημότες δίνοντας ζεστό χρήμα στο μεγάλο κεφάλαιο.

Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο.

 

Η Λαϊκή Συσπείρωση Δίου-Ολύμπου επανειλημμένα έχει διατυπώσει θέσεις για την άρδευση:

  • Δημιουργία Ενιαίου Δημόσιου Φορέα διαχείρισης του νερού, που θα αντιμετωπίζει το νερό όχι σαν εμπόρευμα, αλλά ως φυσικό πόρο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, τη φύση, την ανάπτυξη της κοινωνίας προς όφελος των παραγωγών και των δήμων.
  • Επεξεργασία ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής που θα αφορά στην έρευνα, προστασία, στις χρήσεις και την ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων αποθεμάτων στο σύνολο της περιοχής.
  • Σχεδιασμό και υλοποίηση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και άλλων έργων υποδομής που θα αμβλύνουν και θα αντιμετωπίζουν την εμφάνιση φαινομένων λειψυδρίας, θα αποταμιεύουν και θα εμπλουτίζουν τα υδάτινα αποθέματα (φράγματα, ταμιευτήρες κλπ.).
  • Λήψη μέτρων προστασίας της ποιότητας των νερών με ορθολογική χρήση των λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων σε διαρκή αντιπαράθεση με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των πολυεθνικών, που κερδοσκοπούν ασύστολα προωθώντας διαχρονικά τη «σπατάλη χρήσης» αυτών των εφοδίων.
  • Προστασία των δασών που ευνοεί τη συγκράτηση των νερών και τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα.
  • Εκσυγχρονισμό των αρδευτικών – υδρευτικών δικτύων και κατασκευή νέων σύγχρονων για να μειωθεί η απώλεια νερού.
  • Άμεση δημιουργία υπηρεσίας άρδευσης στο Δήμο και πρόσληψη εργαζόμενων με μόνιμη και σταθερή δουλειά. Οι προσλήψεις των υδρονομέων με εποχιακές συμβάσεις και εργασιακές σχέσεις-λάστιχο που εφαρμόζει η Δημοτική Αρχή είναι μια ακόμη επιβάρυνση των αγροτών μέσω των τελών.

 

Για τη Λαϊκή Συσπείρωση Δίου-Ολύμπου

Κατερίνα Κουρίτα