Μεσημέρι Σαββάτου κι αν βρεθούν οι… της τρόικας στο τρίγωνο των οδών Γ. Ολυμπίου, Αγίας Λαύρας και Παρθενίου Βαρδάκα , στην Κατερίνη, σίγουρα θα μας βγάλουν νέους βαρβάτους-πόσο ακόμη θα μου πείτε- φόρους, αφού στα καφέ, τσιπουράδικα δεν πέφτει καρφίτσα…
Δεν αρκεί μόνον να γίνονται αναφορές στους προκλητικά υψηλούς μισθούς που συνεχίζουν να δίνονται στην ΔΕΥΑΚ. Στις περιόδους που εισήλθαμε το κοινό περί δικαίου αίσθημα απαιτεί την εξάλειψη αυτών των ανισοτήτων.
Το πάθημα στην Ιαπωνία πρέπει να μας γίνει μάθημα. Μέγιστο μάθημα. Η γειτονιά μας έχει αρκετά πυρηνικά εργοστάσια, με γνωστότερο αυτό του Κοζλοντούι στην Βουλγαρία, αλλά και στην Τουρκία. Στο κάτω κάτω της γραφής αφού μπορούμε να το αποφύγουμε γιατί να το αποτολμήσουμε υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών μας;
Μεταξύ σεισμού και του τσουνάμι της Ιαπωνίας και διαχείρισης της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας ποιο διαλέγετε, ρωτήθηκα πρόσφατα από φίλο της στήλης. Άκου να δεις φίλε μου, που το φτάσανε…
Επιτακτική ανάγκη να κατασκευαστεί ραντεμπάουτ στον δρόμο προς το Ν. Κεραμίδι, στην περιβόητη πια διασταύρωση προς Π. Κεραμίδι, εκεί όπου νωρίτερα υπάρχουν άλλα 2τέτοια. Συμβαίνουν ατυχήματα στο σημείο αυτό που επιβάλλεται να προταχθεί η κατασκευή του εν λόγω…
Το οδόστρωμα στο ύψος από το γήπεδο του Πιερικού μέχρι την έξοδο στην Εθνική οδό προς την Αθήνα, έχει καταστραφεί σε πάρα πολλά σημεία και θα πρέπει αμεσότατα να αποκατασταθεί. Το μέγεθος των λακκουβών έχει ξεφύγει κατά πολύ αρμόδιε Αντιδήμαρχε και πρέπει να παρέμβετε πριν έχουμε θύματα!
Ωραίος τύπος αυτός ο υφυπουργός Ντίνος Ρόβλιας που άνοιξε φιάλες σαμπάνιας και πανηγύρισε, με αφορμή τη μείωση κατά 1 λεπτό(!!!) στην τιμή της αμόλυβδης βενζίνης. Όταν αυξάνονταν κατά 3 ή και 4 λεπτά που ήτο ο εν λόγω σύντροφος;(Τι πίνουν και δεν μας δίνουν;;;)
Πρώτη δύναμη η ΠΑΣΠ στους δημοσίους υπαλλήλους. Αν αναρωτείστε το ποιος ευθύνεται κυρίως και «φόρτωσε» το Ελληνικό δημόσιο με περισσούς και κυρίως αναποτελεσματικούς και περιττούς εργαζόμενους. Τια τους οποίους θα πρέπει να συνεχίζουμε να πληρώνουμε εμείς και εσείς!
Δεν είναι απόλυτα λογικό και επόμενο ο τσάρος της Εθνικής μας Οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου να είναι κάτι περισσότερο από αντιπαθής μέχρι και στον πιο πωρωμένο Έλληνα, ακόμη κι αν είναι κολλημένος ΠΑΣΟΚος; Γιατί παρεξηγείτε τα συναισθήματά μας;
Κάποιοι συνεχίζουν να θυμούνται την Κατερίνη των πολλών βιοτεχνιών και μελαγχολούνε. Τότε που το να εργάζεσαι στην «Κατερίνα» ή στον «γερμανό» ήταν κάτι παρόμοιο-ή και καλύτερο- από το σημερινό δημόσιο. Ξεκολλήστε αλλά καλόν είναι να τα θυμόμαστε και αυτά!
Εγώ θα συνεχίσω να ρωτάω σε κάθε κατεύθυνση(από τον υπουργό Υγείας, τους τοπικούς βουλευτές, αλλά και τον λαλίστατο κατά τα άλλα Γραμματέα του τοπικού ΠΑΣΟΚ): τι θα γίνει με εκείνον τον δόλιο ακτινολόγο που χρειαζόμαστε στο ΙΚΑ της Κατερίνης; Θα τον δούμε άραγε ποτέ να έρχεται;
Το πολύ γελοίον του πράγματος: να θέλουν να μας αποδείξουν πως παρόλη την τραγικότητα της οικονομικής κατάστασής μας, θα έχουμε οφέλη από την στρατιωτική συμμετοχή μας, κατά του χασάπη Καντάφι. Μόνον που δεν ζούμε στην δεκαετία του 70 ή του 80…
Ειλικρινά αν γνωρίζετε κανέναν από την κυβερνώσα παράταξη που εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο νοιώθει ευτυχής ή και ασφαλής με τα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας, για τα οποία συναποφασίζει, τότε να μου τον υποδείξετε να του βγάλω μια φωτογραφία και να την βλέπω με σοκ και δέος!
Συντρόφισσες και σύντροφοι της (μη ανάλγητης) κυβέρνησης του ΓΑΠ, θεωρώ πως είμεθα έτοιμοι. Κατεβάσαμε τα φθαρμένα και παλιά μας εσώρουχα, σκύψαμε και σας περιμένουμε να ρθείτε. Με ορμή, ολίγη βαζελίνη και καλό μας βόλι. Άλλωστε ξέρετε εσείς από αυτά. Το έργο αυτό το έχετε ξαναπαίξει. Με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα…
Συγχαρητήρια στην κυβέρνησή μας που τσοντάρισε κατιτίς παραπάνω στο ταλαίπωρο τραπεζικό σύστημα της χώρας μας, με 30 ψωροδισεκατομμύρια Ευρώ, στηρίζοντας ξανά μανά το κεφάλαιο. Πως αλλάζει λοιπόν αυτός ο… σοσιαλισμός ε;
Κουίζ: νοείται τέτοια χρονική περίοδο, που η άνοιξη έκανε αισθητή την παρουσία της, σε δημόσια πολυσύχναστη υπηρεσία της περιοχής μας, να δουλεύουν
τα κλιματιστικά τέρμα, οι εργαζόμενοι να κυκλοφορούν με το φανελάκι και το συναλλασσόμενο κοινό να δυσανασχετεί μπροστά σ’ αυτήν την πρόκληση;
Ρουμανία, Ουγγαρία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία. Μακάρι το θρίλερ να τέλειωνε εδώ, αλλά τα κοράκια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας δεν χορταίνουν. Τελικά, αναρωτιέμαι, μας αξίζει αυτή η Ευρώπη;
Επιμύθιο: όλα τα είχαμε ως Μαριωρή, η εμπλοκή μας στον πόλεμο κατά της Λιβύης μας μάρανε!