Την τελευταία δεκαετία υπάρχει ένας Δήμος που είναι στο προσκήνιο των θετικών ειδήσεων. Ο Δήμος που σέβεται τον δημότη, που ακούει το αίτημά του και το διεκπεραιώνει ηλεκτρονικά, γρήγορα και χωρίς μεσάζοντες. Ένας δήμος που καινοτομεί, που είναι εξωστρεφής, που αλλάζει μορφή από ένα επαρχιακό Δήμο της Κεντρικής Ελλάδας σε ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό Δήμο. Όπως καταλάβατε ο Δήμος αυτός δεν είναι της Κατερίνης αλλά των Τρικάλων.

Τι συμβαίνει όμως και η Κατερίνη αντί να είναι η ζηλευτή νύφη έχει γίνει ο φτωχός συγγενής; Πως γίνεται ένας Δήμος που λούζεται από το φως του Ολύμπου και των Πιεριών, που έχει ένα από τα μεγαλύτερα θαλάσσια μέτωπα με εκπληκτικές αμμουδιές και με τεράστια τουριστική υποδομή, που διασχίζεται από την νέα Εθνική οδό, τον σιδηρόδρομο και απέχει λιγότερο από ώρα από λιμάνι και αεροδρόμιο και δεν μπορεί να βρει τον δρόμο της;

Η απάντηση είναι εύκολη. Ο Δήμος Κατερίνης δεν έχει ταυτότητα, δεν έχει τοπόσημα και δεν έχει προσδοκίες. Η δημοτική αρχή καλλιέργησε μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών που δωροδοκεί τους πολίτες με μια ασφαλτόστρωση σε αγροτική οδό, έργα βιτρίνας χωρίς μελέτες, υποδομές που με την πρώτη πλημμύρα παραδίδονται στο έλεος της φύσης. Τελευταία αντιμετωπίζουν τους Δημότες ως ιθαγενείς χαρίζοντας καθρεπτάκια (χορτοκοπτικά, υπολογιστές κτλ) πιστεύοντας ότι θα εξαγοράσουν τη συνείδησή τους. Η πόλη χάνει την ομορφιά της, τη ζωντάνια της, τη διαφορετικότητά της. Έχει μείνει η ανάμνηση των ασπρόμαυρων φωτογραφιών της πλατείας και η ένδοξη ομάδα του Πιερικού να θυμίζει την πάλαι ποτέ αίγλη της.

Όλα αυτά μας θύμωσαν. Μόνο που ο θυμός έφερε όχι την αντίδραση αλλά τη δημιουργία. Δημιουργήθηκε μια ομάδα ανθρώπων με μπροστάρη τον Γιώργο Νταντάμη που θέλει να αλλάξει τον Δήμο μας. Δύσκολο εγχείρημα, ειδικά όταν απαρτίζεται από μια παρέα εθελοντών που χωρίς κομματικά χρίσματα και στηρίξεις, αδέσμευτοι και ανεξάρτητοι θέλουν να ενώσουν τον Δήμο Κατερίνης.

Μιλήσαμε με όλους. Με μια νέα μητέρα που δυσκολεύεται να κινηθεί με το καρότσι στα πεζοδρόμια, με έναν επαγγελματία που βλέπει τον Δήμο να εισπράττει δημοτικά τέλη που δεν είναι ανταποδοτικά, με έναν αγρότη που δεν του προσφέρουν πρόσβαση και νερό στο χωράφι του, με μια υπάλληλο που δεν μπορεί να έχει το παιδί της στον παιδικό σταθμό, με ένα γιατρό που θεωρεί το δημοτικό ιατρείο απαραίτητο, με ένα τουριστικό επαγγελματία στην Παραλία που απορεί για τις φτωχές υποδομές του Δήμου και την εγκαταλελειμμένη παραλιακή ζώνη, με έναν κάτοικο κοινότητας που δεν έχει νερό, όχι για να ποτίσει αλλά ούτε και να πιει, με έναν νέο που ψάχνει ακόμη το δωρεάν wifi, που του είχαν υποσχεθεί, με έναν επισκέπτη που ψάχνει πως θα μπει και θα βγει στην πόλη λαβύρινθο, με μια αρχιτέκτων που αναρωτιέται πότε έγιναν διαγωνισμοί για τις πλατείες στην πόλη, με μια ερασιτέχνη ηθοποιό που αναρωτιέται τι γίνεται με το Πολιτιστικό κέντρο, με μια κυρία που χτύπησε στα περίφημα κίτρινα εμπόδια των αστικών, με έναν βιοπαλαιστή που αναρωτιέται πόσο χρήματα δαπανήθηκαν για το Πάρκο των χρωμάτων, με έναν συνταξιούχο που αναρωτιέται πότε θα εξυπηρετηθεί με τακτική συγκοινωνία, με μια οικογένεια που δεν μπορεί να πάει στο Πλατανόδασος επειδή έκλεισε, με έναν λογιστή που ρωτάει επιτέλους πόσα χρωστάει ο Δήμος και η ΔΕΥΑΚ, με έναν επαγγελματία που αναρωτιέται γιατί υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση του από τον Δήμο.

Μιλήσαμε με όλους για αυτά που μας θυμώνουν και μας στεναχωρούν και είπαμε φτάνει! Χρειάζεται ανανέωση από ανθρώπους με νέες ιδέες, χωρίς κομματικές παρωπίδες και με διάθεση για δουλειά. Για αυτό δημιουργήθηκε η «Ανανέωση τώρα», ένας ανεξάρτητος συνδυασμός των Δημοτών της Κατερίνης.

Γι’ αυτό στηρίζω τον Γιώργο Νταντάμη για Δήμαρχο Κατερίνης.