Ολόκληρη η Ελληνική ιστορία είναι γεμάτη με μάχες, από πριν χαμένες. Για τους προγόνους μας, είχε μεγαλύτερη αξία η Δόξα από την Νίκη.
Ο αρχηγός των Θεσπιέων Δημόφιλος, αρνήθηκε να αποχωρήσει από την μάχη των Θερμοπυλών, λέγοντας στον Βασιλιά Λεωνίδα το γνωστό «Όχι Λεωνίδα, δεν φεύγω. Δεν θα σε αφήσω να πάρεις μόνος τη δόξα των Θερμοπυλών».
Πιο πολύ όμως γοητεύομαι από τον Έκτορα. Τον παιδικό μου ήρωα. Ο οποίος αποχαιρέτησε την γυναίκα του την Ανδρομάχη, τον γιό του Αστυάνακτα και βγήκε μόνος να πολεμήσει τον ίδιο τον θεό. Τον Αχιλλέα. Τον μέγιστο πολεμιστή.
Όλοι γνώριζαν την έκβαση της μάχης, πριν καν αυτή ξεκινήσει. Ο Έκτορας το ήξερε ακόμα καλύτερα. Για την τιμή όμως της Τροίας, της οικογένειας του και με την βοήθεια της Αθηνάς αντιμετώπισε τον ίδιο του τον θάνατο αγωνιζόμενος.
Χιλιάδες χρόνια μετά, ο μεγάλος Διονύσιος Σολωμός, γράφει: «χαρές και πλούτη να χαθούν και τα Βασιλεία κι όλα, τίποτε δεν είναι, αν στητή, μέν’ η ψυχή κι ολόρθη». Επαληθεύοντας το ότι η αρχαία ψυχή ζει μέσα μας αθέλητα κρυμμένη.
Εν έτει 2020, για πολλούς, όλα τα παραπάνω είναι απλά ωραία λόγια και εφηβικός ιδεαλισμός. Για όλους αυτούς, το μείζον είναι να κερδίσουν κάποια χρήματα παραπάνω, να αγοράσουν το νέο μοντέλο της Apple, να καταναλώνουν, να φουσκώνουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί, τα «μαύρα» χρήματα στο σεντούκι και φυσικά να ζήσουν όσο περισσότερο γίνεται.
Όλοι όμως οι μεγάλοι της ιστορίας, αυτοί που σήμερα ακόμα μνημονεύουμε ως ήρωες ή μεγάλες προσωπικότητες, ήταν αυτοί που πρόταξαν πάντα το καθήκον, την αξιοπρέπεια, την τιμή, την αυτοθυσία, την πίστη έναντι της ιδιοτέλειας. Και αυτοί οι άνθρωποι θα υπάρχουν μέχρι να σταματήσει να γυρίζει η γη. Άλλοτε θα επικρατούν και άλλοτε θα κάνουν δύσκολη την ζωή των υλιστών.
Κάποιες σκέψεις λοιπόν, αντί για ευχές, επέλεξα φέτος, τελευταίες ημέρες του 2020, σε όλους εσάς που μου κάνετε την τιμή να διαβάζετε τα κείμενα μου.
Καλές γιορτές σε όλους!
Αναστασιάδης Θωμάς
Δημοτικός Σύμβουλος Κατερίνης
ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ