Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και με σύμμαχο τον καλό καιρό ο Κολινδρός τίμησε την Επανάσταση του 1878, έναντι του τούρκικου ζυγού, την περασμένη Κυριακή. Την κυβέρνηση στις εκδηλώσεις εκπροσώπησε ο Γενικός Γραμματέας Περιφερειακής Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης Θύμιος Σώκος, την αξιωματική αντιπολίτευση ο Βουλευτής Πιερίας Κώστας Κουκοδήμος, ενώ τον πανηγυρικό λόγο της ημέρας, αμέσως μετά τη Δοξολογία που τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, εκφώνησε ο Βουλευτής της Ν.Δ. Θεσσαλονίκης Κώστας Γκιουλέκας. Τις εκδηλώσεις, επίσης, τίμησαν με την παρουσία τους οι Βουλευτές Πιερίας Γιάννης Αμοιρίδης και Θανάσης Παπαγεωργίου, η Αντιπεριφερειάρης Πιερίας Σοφία Μαυρίδου, ο Βουλευτής Ημαθίας της Ν.Δ. Μιχάλης Χαλκίδης, ο πολιτευτής Στέργιος Τόκας, ο Δήμαρχος Δίου – Ολύμπου Γιώργος Παπαθανασίου, αρχές του τόπου και πλήθος κόσμου.
Αμέσως μετά τη δοξολογία ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στην προτομή του πρωτεργάτη της Επανάστασης του 1878 στον Κολινδρού Επισκόπου Νικολάου Λούση και κατάθεση στεφάνων από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Θύμιο Σώκο, τον εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κώστα Κουκοδήμο, από τον Δήμαρχο Πύδνας – Κολινδρού Βαγγέλη Πολύζο, από την Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας Σοφία Μαυρίδου, εκπρόσωπο των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομία, της πυροσβεστικής, της εκπαίδευσης και από τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ν. Λούση» Νίκο Καπέρδα. Στη συνέχεια και επί της οδού Μ. Αλεξάνδρου έγινε η καθιερωμένη παρέλαση από τους μαθητές του Κολινδρού και τα τμήματα του πολιτιστικού συλλόγου, ενώ οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με χορούς.
Θύμιος Σώκος – Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης
«Ιστορική ημέρα για τον Κολινδρό, για την Πιερία, για τη Μακεδονία. Την ημέρα αυτή τιμάται ο αγώνας και η θυσία των ανθρώπων εκείνων που είχαν μέσα τους τη φλόγα της Ελλάδος άσβεστη. Η Επανάσταση στον Κολινδρό χάραξε την πορεία του αγώνα για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας και βεβαίως ο Κολινδρός και η ευρύτερη περιοχή έχουν ουσιαστική συνδρομή σε όλους τους μεγάλους αγώνες του έθνους, Οι σημερινοί Έλληνες οφείλουμε τιμή και δόξα σε όλους εκείνους που είχαν την πρωτοβουλία και με το αίμα τους και τον αγώνα τους θέριεψαν το δένδρο της ελευθερίας για να έχουμε μια Ελλάδα ελεύθερη, με αξιοπρέπεια και με Δημοκρατία. Αυτόν αγώνα θα πρέπει να τον υπερασπιστούμε όλοι οι Έλληνες και νομίζω ότι το κάνουμε», δήλωσε αμέσως μετά το πέρας των εκδηλώσεων ο Γενικός Γραμματέας Περιφερειακής Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης Θύμιος Σώκος.
Βαγγέλης Πολύζος – Δήμαρχος Πύδνας – Κολινδρού
Από την πλευρά του, ο Δήμαρχος Πύδνας – Κολινδρού Βαγγέλης Πολύζος έκανε την εξής δήλωση: Τιμούμε την Επανάσταση του 1878 που έγινε στον Κολινδρό. Είναι μια επέτειος η οποία αξίζει πάρα πολλά και μπορώ να πω ότι τα προηγούμενα χρόνια έχει υποτιμηθεί από το κεντρικό κράτος. Εμείς όμως, θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, ούτως ώστε να αναδειχθεί η Επανάσταση του Κολινδρού, παράλληλα με την Επανάσταση του Λιτοχώρου ως ένα γεγονός που ήταν υπέρ της πατρίδας και του Ελληνικού λαού και καταδεικνύει την ελληνικότητα αυτού του χώρου, που οι άσπονδου εχθροί μας και «φίλοι» μας με πρώτους τους Αμερικάνους και τα υποκατάστατά του στη γειτονία μας θα πάρουν το μάθημα, πρώτα στη θεωρία και αν χρειαστεί και στην πράξη»
Η Επανάσταση του 1878
Το 1878 σχηματίσθηκε η ανεξάρτητη Μακεδονική Επιτροπή Αγώνα, η οποία οργάνωσε επαναστατικό κίνημα και ενίσχυσε τις κινήσεις ανταρσίας στην περιοχή του Ολύμπου και των Πιερίων. Στις 22 Φεβρουαρίου, και στη θέση «Φούντα» του Κολινδρού, ο επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης, κηρύσσει την επανάσταση. Η τουρκική επίθεση ανάγκασε τους επαναστάτες να εγκαταλείψουν τη θέση και να φυγαδευθούν με τα γυναικόπαιδα στη Μονή των Αγίων Πάντων. Ο Ασάφ Πασάς, αφού κατέλαβε τον Κολινδρό, κινήθηκε προς την Κατερίνη και στη συνέχεια πυρπόλησε το Λιτόχωρο. Ο επίλογος της ανταρσίας γράφηκε στη Μονή Αγίων Πάντων, δίπλα στη Βεργίνα, όπου γυναίκες ρίχτηκαν στον γκρεμό για να μην πέσουν στους Τούρκους. Ο Νικόλαος Λούσης, πικραμένος από την αποτυχία της επανάστασης, μετέβη στη Θεσσαλία, όπου συνεργάστηκε με τους επαναστάτες και στη συνέχεια στη Λαμία, όπου οι κάτοικοι τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό. Ύστερα από τις ενέργειες αυτές, ο Νικόλαος δεν γύρισε στον Κολινδρό, όπου ήταν η έδρα του, αλλά πήγε στον Πειραιά, όπου πέθανε από φυματίωση το 1882, σε ηλικία μόλις 42 ετών.